«Να γίνει πιο γεωπολιτική η Ε.Ε.» είναι ένας από τους στόχους που επιθυμεί να πετύχει τα επόμενα χρόνια η Ursula von der Leyen. Η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο είναι θέμα που αν και παραμελήθηκε για μία δεκαετία, είναι τώρα πολύ κεντρικό στην αίσθηση ασφάλειας και της διεθνούς δραστηριότητας της Ε.Ε. .
Τώρα, γίνεται λόγος για τη μετάβαση σε μία «μετα-φιλελεύθερη» πραγματικότητα με σφαιρικές μεταβολές ισχύος και ανταγωνισμό ποικίλων συστημάτων διακυβέρνησης. Για το λόγο αυτό, η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργεί ουσιαστικά ως ένας παράγοντας εξισορρόπησης μεταξύ ανατολής και δύσης.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει βγει από το comfort zone των τελευταίων ετών προσλαμβάνοντας έναν πιο πραγματιστικό ρόλο. Οι πολιτικές της είναι ελαστικές και το θετικό είναι ότι προσαρμόζονται στη διεθνή "ζούγκλα" χωρίς να ξεφεύγουν από τους αρχικούς οραματισμούς.
Δύο είναι τα παράδοξα
Από τη μία πλευρά, φαίνεται να δείχνει πιο χαλαρή στάση απέναντι στην αλλαγή της διεθνούς τάξης από τις ΗΠΑ, καθώς δεν ανταγωνίζεται τη διεθνή ηγεμονία. Από την άλλη πλευρά, η εξάρτησή της από τις αξίες και τις αρχές της φιλελεύθερης τάξης σημαίνει ότι η Ε.Ε. έχει έννομο συμφέρον να διασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερο από την εξασθενημένη αυτή τάξη.
Στροφή στην κυβερνοασφάλεια
Από το 2013 που εκδόθηκε η πρώτη στρατηγική για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο και την διπλωματία στον τομέα αυτό, μέχρι το 2017 και τη πραγματική επινόηση ενός καθεστώτος κυρώσεων σε επίπεδο Ε.Ε. για όσους είναι ένοχοι επίθεσης στις υποδομές πληροφοριών της Ε.Ε., το ενδιαφέρον της ένωσης αυξάνεται διαρκώς.
Η ευκαιρία της Ε.Ε. να καταδικάσει κυβερνοεπιθέσεις όπως το WannaCry και το NotPetya λειτούργησαν ως το έναυσμα για το σεβασμό του διεθνούς δικαίου στον κυβερνοχώρο και την δημιουργία ενός καθεστώτος κυρώσεων. Η Ε.Ε. δύναται να επιβάλλει κυρώσεις σε συγκεκριμένα άτομα χωρίς να αποδίδει κυβερνοεπιθέσεις ή χορηγία σε κρατικούς φορείς αλλά ενδέχεται να αποβεί μοιραίο στις διεθνείς σχέσεις αυτής και του κράτους προέλευσης αυτού του πολίτη.
