Γνώρισε την αποθέωση στη «Λυσιστράτη» πλάι στον Θύμιο Καρακατσάνη, ενώ κοινό και κριτικοί υποκλίθηκαν όταν τον είδαν πέρυσι ως παραμάνα της Ιουλιέτας στην παράσταση του Λιγνάδη.
Λιγνή φιγούρα, αέρινη, με χαρακτηριστική φωνή και χορευτικά περάσματα από το δράμα στην κωμωδία.
«Θεωρώ ότι έχω το χάρισμα και μπορώ να τα κάνω όλα» έλεγε και δήλωνε ευγνώμων για το ταλέντο του.
Ενα ταλέντο που για κάποιους ίσως δεν ξετυλίχθηκε όπως θα έπρεπε μέσα από τις βιντεοταινίες της εποχής του ’80, ωστόσο σήμερα, χρόνια μετά, είναι μία πτυχή του ελληνικού κινηματογράφου που μεγάλωσε γενιές με τις ατάκες και τους πρωταγωνιστές της.
«Χαλαλούσα πάρα πολλές ώρες στο να διαβάζω το σενάριο και να προσπαθώ να φτιάχνω, με όσο τάλαντο συγγραφικό έχω, που δεν έχω και τίποτα σοβαρό και να συμπληρώνω το σενάριο του κ. Μιχαηλίδη ή του κ. Δαλιανίδη» έλεγε.
Υποστήριξε μέχρι τέλους τον απαιτητικό χώρο της επιθεώρησης. Είχε κίνηση, μπορούσε να τραγουδήσει, το κορμί του τον βοηθούσε να υποδυθεί τη γυναίκα με μία μόνο περούκα και να κάνει το κοινό του να λυθεί από τα γέλια με ένα του βλέμμα.
Αριστοφανικός, συμμετείχε σε μοναδικές παραστάσεις με αγαπημένους συναδέλφους.
Μια ζωή μπροστά από την κάμερα, μέχρι τέλους, μιας και συμμετείχε στα γυρίσματα της νέας ταινίας του Γιάννη Σμαραγδή για τον Καζαντζάκη.
Η ταινία βγαίνει το φθινόπωρο στις αίθουσες, εκεί που θα δούμε τον Στάθη Ψαλτη στον ρόλο ενός καλόγερου.
Η πορεία του στον κινηματογράφο ξεκινά από τη δεκαετία του ’70.
