Λίγο πριν ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά, στη Βόρειο Ήπειρο τα πράγματα συνεχίζουν να είναι δύσκολα.

Αυτοί που έχουν απομείνει στον τόπο είναι κυρίως οι υπερήλικες και οι μεσήλικες, οι οποίοι με μεγάλο κόπο και ζήλο προσπαθούν να στηρίξουν τα παιδιά τους, είτε για να τελειώσουν με επιτυχία το σχολείο, είτε για να σπουδάσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, (πανεπιστήμιο) κυρίως της Ελλάδος.

Δε γίνεται πια κανένας λόγος για την αναβάθμιση των δημόσιων σχολείων τα οποία υπάγονται έστω στους δύο αναγνωρισμένους ελληνικούς δήμους της χώρας και για τα οποία οι παλιοί της Παιδείας μας, θυσίασαν ακόμη και την ίδια τους τη ζωή.

Όσο για την ίδρυση και την υποστήριξη δικών μας τοπικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, τα οποία θα μπορούνε να ενισχύσουν αυτούς που επιθυμούν να φτιάξουν τη ζωή τους στα πάτρια εδάφη, δε γίνεται πια κανένας λόγος (επίσημα).

Η ιδιωτική παιδεία προσπαθεί με το δικό της σύστημα να βοηθήσει την κατάσταση, αλλά και πάλι δε συναντάμε κανένα κοινό μέτωπο αναβάθμισης. Επίσης πολλοί είναι εκείνοι οι γονείς που και φέτος θα στείλουν τα παιδιά τους σε κάποιο Γυμνάσιο ή Λύκειο στην Ελλάδα, γιατί όπως λένε: «Καλά τα ανακαινισμένα κτήρια, αλλά χρειάζεται και αλλαγή πολλών δασκάλων… Δε γίνεται να κάνουν μάθημα στα παιδιά μας, άτομα που δεν έχουν καμία παιδαγωγική κατάρτιση και που τα θυμόμαστε ή και ακόμα τα βλέπουμε να τρέχουν πίσω από πολιτικά κόμματα.

Στη μόρφωση των παιδιών μας δεν πρέπει να κάνουμε καμία υποχώρηση και οι σύλλογοι των γονέων να απαιτήσουν καλύτερη ποιότητα στο μάθημα… Είναι κρίμα να φεύγουν τα παιδιά μας… »

Πρέπει όλοι μας να δούμε κατάματα την πραγματικότητα, να μάθουμε να ζητάμε τα αυτονόητα. Είμαστε νομοταγείς και φορολογούμενοι πολίτες, αγαπάμε τον τόπο μας και θέλουμε να τον αγαπήσουν και τα παιδιά μας. Οι λύσεις ξεκινάνε από τα απλά και καθημερινά πράγμα, όπως το να είμαστε κοντά στα παιδιά και τους μαθητές, να συζητάμε μαζί τους, να επικοινωνούμε με τους δασκάλους τους και στην τελική να ζητάμε ακόμη και να παρακολουθήσουμε το μάθημα.

Αυτά τα παράπονα, ακούγονται καθημερινά από τους απλούς βιοπαλαιστές που μπορεί να μην έχουν τα χρήματα για να στείλουν σε κάποιο καλύτερο σχολειό τα παιδιά τους. Από την στιγμή που σέβονται την πολιτεία, δε θέλουν τα παιδιά τους να υστερούν σε γνώσεις και ειδικά στην εκμάθηση της μητρικής τους γλώσσας να γίνονται και με το παραπάνω οι απαραίτητες ενέργειες για καλύτερη ποιότητα στη διδασκαλία της. Αυτό το τελευταίο φαίνεται να αποτελεί το βασικότερο όλων των προβλημάτων, μιας κα οι ίδιοι οι γονείς λένε πως τα παιδιά τους υστερούν στο λεξιλόγιο και στη σωστή ομιλία των Νέων Ελληνικών.

Αυτά τα θέματα όσο κι αν ακούγονται από τους λίγους, δεν παύουν να απασχολούν και τους πολλούς. Ευελπιστούμε κάποτε τα πράγματα να αλλάξουν και οι συνθήκες της μάθησης να γίνουν όπως το επιθυμούμε. Πραγματικά δημοκρατικές και ποιοτικές. Όμως μέχρι να γίνει αυτό το πράγμα, εμείς θα συνεχίζουμε να προβάλλουμε συνεχόμενα το θέμα.