Ο Μοχάμεντ Άλι έχει παραδεχθεί πως ήταν το πρότυπό του και τον έχει χαρακτηρίσει ως τον κορυφαίο πυγμάχο όλων των εποχών. Ο «Σούγκαρ» Ρέι Ρόμπινσον έχει καθιερωθεί στη συνείδηση κάθε φιλάθλου της πυγμαχίας, ως ο σπουδαιότερος πυγμάχος που πέρασε από τα ρινγκ.Τα επιτεύγματά του και οι αριθμοί του, το επιβεβαιώνουν.
Στο μέσον της δεκαετίας του 1930, ο Γουόκερ Σμιθ Τζούνιορ ήταν 14 ετών όταν η οικογένειά του αποφάσισε να μετακομίσει από το Εϊλι της Τζόρτζια στη Νέα Υόρκη και να απαλλαγεί από την προκατάληψη και τις φυλετικές διακρίσεις του Νότου. Οταν μετακόμισε στο «Μεγάλο μήλο» θέλησε να ασχοληθεί με την πυγμαχία και να γραφτεί σ΄ ένα γυμναστήριο του Χάρλεμ. Υπήρχε, όμως, ένα πρόβλημα αφού δεν είχε συμπληρώσει τα 18 του χρόνια όπως προβλεπόταν από την Ερασιτεχνική Αθλητική Ενωση (AAU). Κάποιος φίλος, του δάνεισε την κάρτα της Ενωσης Ερασιτεχνικής Πυγμαχίας και ο πιτσιρικάς τη χρησιμοποίησε για να επισπεύσει τις διαδικασίες εγγραφής του. Το όνομα του φίλου του ήταν Ρέι Ρόμπινσον και από τη στιγμή εκείνη το «Γουόκερ Σμιθ Τζούνιορ» έχασε το ραντεβού με την ιστορία. Στη θέση του και στη χρυσή βίβλο της επαγγελματικής πυγμαχίας, τοποθετήθηκε για πάντα το όνομα «Σούγκαρ» Ρέι Ρόμπινσον.
Οι προπονητές του έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση και ευχαριστούσαν την τύχη που έριξε στο δρόμο τους ένα τόσο μεγάλο ταλέντο.
Το 1940, πριν καλά-καλά κλείσει τα 20, ο Ρόμπινσον έγινε επαγγελματίας και κέρδισε 40 αγώνες στη σειρά! Γνώρισε την πρώτη του ήττα το 1942 από τον Τζέικ ΛαΜότα, όμως από τότε έκανε πέντε χρόνια να ξαναχάσει και συμπλήρωσε 91 συνεχείς νίκες! Ηταν ο κορυφαίος μποξέρ στα ελαφρά και μεσαία βάρη, κατακτώντας από πέντε φορές στην κάθε κατηγορία τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Για να τα καταφέρει χρειάστηκε να νικήσει μερικούς θρύλους της επαγγελματικής πυγμαχίας, τον Χένρι Αρμστρονγκ, τον Κιντ Γκάβιλαν, τον Κάρμεν Μπασίλιο, τον Τζέικ Λα Μότα, τον Ρόκι Γκρατσιάνο και τον Φρίτζι Ζίβιτς.
Κατέκτησε τον πρώτο τίτλο ελαφρών βαρών το 1946 και τον υπερασπίστηκε επιτυχώς τέσσερις φορές. Το 1951 είχε έλθει η ώρα για το άλμα στα μεσαία βάρη και αντιμετώπισε τον ΛαΜότα σ΄ έναν αγώνα που έμεινε στην ιστορία ως η «Σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου». Ο Ρόμπινσον σφυροκόπησε ανελέητα τον αντίπαλό του, ο οποίος άντεξε μέχρι τον 13ο γύρο και στη συνέχεια παρέδωσε τη νίκη και τη ζώνη του πρωταθλητή στον «Σούγκαρ». Παρατσούκλι που του είχε κολλήσει ο προπονητής του, Τζορτζ Γκέινφορντ. Οταν τον είχε δει για πρώτη φορά να αγωνίζεται, είχε πει ότι το στιλ και η κίνησή του είναι «γλυκιά σαν ζάχαρη».
Το καλοκαίρι του 1952 έχασε από τον Τζόι Μαξίμ. Την ίδια χρονιά στις 18 Δεκεμβρίου, αποφάσισε να αποχωρήσει από τα ρινγκ. Τρία χρόνια αργότερα αναθεώρησε τις απόψεις του και σε ηλικία 35 ετών επέστρεψε για να κατακτήσει άλλους τρεις τίτλους. Ο τελευταίος, στις 25 Μαρτίου του 1958 επί του Κάρμεν Μπασίλιο…
Συνέχισε να αγωνίζεται μέχρι τα 44 κι είναι αλήθεια ότι αυτά τα τελευταία χρόνια τού στέρησαν τη δυνατότητα να μείνει στην ιστορία ως ο πυγμάχος με το καλύτερο ρεκόρ. Είχε 173 νίκες (οι 109 με νοκ άουτ!) και 19 ήττες, οι 10 εκ των οποίων αφού είχε κλείσει τα 40.
Ακόμη και σ΄ αυτήν την ηλικία, όμως, κανείς δεν μπορούσε να τον συντρίψει. Ισως το πιο μεγάλο του επίτευγμα (μετά, ασφαλώς, τους 10 τίτλους) είναι το γεγονός ότι ποτέ στην καριέρα του δεν βγήκε νοκ άουτ! Βέβαια, ακόμη κι αν η ιστορία δεν είχε καταγράψει όλα αυτά τα επιτεύγματα, τα λόγια του Μοχάμεντ Αλι θα αρκούσαν για να συνειδητοποιήσει κανείς την αξία του. «Ο βασιλιάς, ο αρχοντας, το είδωλό μου» είχε πει ο Αλι αναφερόμενος στον Ρόμπινσον. Ο πρωταθλητής-θρύλος της επαγγελματικής πυγμαχίας, γεννήθηκε στις 3 Μαΐου 1920 στη Τζόρτζια και απεβίωσε στις 12 Απρίλιου 1989 στη Νέα Υόρκη.
Λίγα χρόνια μετά το θάνατό του, το περιοδικό-βίβλος του μποξ, το «Ρινγκ», τον ανέδειξε ως τον καλύτερο πυγμάχο της ιστορίας στα ελαφρά και τα μεσαία βάρη, ενώ το Associated Press τον ονόμασε κορυφαίο του 20ου αιώνα στις ίδιες κατηγορίες.
