Τα δυόμισι τελευταία χρόνια για τον κ.Νίκο Καρβούνη συνοψίζονται σε μία και μόνη λέξη: «Γιατί;» Ένα βασανιστικό, διαρκές «γιατί;», από τη στιγμή που ο γιος του Γιώργος έδωσε τέλος στη ζωή του σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη Χαλκιδική και μάλιστα με έναν αδιανόητο τρόπο: Άφησε ανοιχτή μια φιάλη υγραερίου και πέθανε εισπνέοντας το δηλητηριώδες αέριο.

Για τους αστυνομικούς που ασχολήθηκαν με την υπόθεση, τον Ιούλιο του 2013, ο φάκελος του θανάτου του νεαρού συναδέλφου τους έκλεισε με την ένδειξη «αυτοκτονία». Δεν υπήρχε, άλλωστε, ένδειξη για εγκληματική ενέργεια. Ωστόσο, η διαπίστωση των αιτίων που οδήγησαν τον 25χρονο να τερματίσει την άγουρη ζωή του, έγινε σκοπός για τον πατέρα του. Ψάχνοντας κάθε λεπτομέρεια στην καθημερινότητα του Γιώργου άρχισε να αντιλαμβάνεται θολά στην αρχή, ολοένα και πιο ξεκάθαρα πλέον, ότι οι δυσκολίες και τα προβλήματα άρχισαν να ταλαιπωρούν τον 25χρονο αστυνομικό από τη στιγμή που μετατέθηκε στα ΜΑΤ, στη Θεσσαλονίκη. Πλέον, ο κ.Νίκος Καρβούνης είναι πεπεισμένος ότι καταστάσεις που και πιέσεις που δέχθηκε από συγκεκριμένα πρόσωπα του επαγγελματικού του χώρου οδήγησαν τελικά το νεαρό αστυνομικό στην απόφαση να βάλει τέλος στη ζωή του.

Ο κ.Νίκος Καρβούνης περιγράφει στο protothema.gr το γολγοθά που ζει από τον Ιούλιο του 2013 όταν βρέθηκε ο γιος του νεκρός.

«Αυτό που θέλω να πω είναι πως κάποιοι ασκούσαν ψυχολογική βία στο παιδί μου και το έχασα. Ένα παλικάρι 25 ετών, που από μικρός ήθελε να υπηρετήσει στα Σώματα Ασφαλείας και συγκεκριμένα στα ΜΑΤ. Όταν ο Γιώργος μου πέρασε στη Σχολή Αστυφυλάκων ήταν πάρα πολύ χαρούμενος. Μετά τη σχολή του τοποθετήθηκε στην Τροχαία Αθηνών. Ήθελε όμως να πάρει μετάθεση και να έρθει στη Θεσσαλονίκη για να είναι κοντά σε μας, στους δικούς του. Πράγματι μετά από κάποιο διάστημα ήρθε στη Θεσσαλονίκη στα ΜΑΤ. Έξι μήνες έμεινε, δεν άντεξε την ψυχολογική βία που του ασκούσαν εκεί μέσα και αυτοκτόνησε ο Γιώργος μου».

Σύμφωνα με τον πατέρα κ. Νίκο Καρβούνη ο Γιώργος είχε αρκετά καλή σχέση μαζί του και του εκμυστηρευόταν όλα αυτά που ζούσε στην καθημερινότητά του. «Μιλούσα με το παιδί μου συνέχεια και μου τα έλεγε όλα. Το έβλεπα ότι μετά από κάποιο διάστημα που είχε έρθει, δεν ήταν καλά. Είχε σταματήσει να βγαίνει με τους φίλους του, δεν πήγαινε για μπάλα και κλεινόταν μέσα στο δωμάτιο, ήθελε να μένει μόνος του. Κάποια στιγμή  τον ρώτησα «τι συμβαίνει Γιώργο , παιδί μου; τι είναι αυτό που σε προβληματίζει;» , τότε εκείνος μου είπε ότι είχε πάει με παλιούς  να κάνει υπηρεσία στην κλούβα (σ.σ. στα ΜΑΤ)και του είπαν «ως νέος που είσαι βγες εσύ έξω», και το παιδί μου αντέδρασε. Τότε αυτοί τον απείλησαν με αναφορά και ο γιος μου τους αντέτεινε ότι θα τους κατήγγειλε ότι έπαιρναν επίδομα χωρίς να κάνουν εκπαίδευση. Από εκείνο το περιστατικό ξεκίνησε ένας μεγάλος Γολγοθάς για τον γιο μου. Άρχιζαν να του αλλάζουν διμοιρία συνέχεια χωρίς τη θέλησή του και του ασκούσαν ψυχολογική βια καθημερινά. Το παιδί άρχισε να γίνεται ευάλωτο, να πέφτει σε κατάθλιψη και να χαλάει τα λιγοστά χρήματά του σε τυχερά παίγνια. Ήμουν δίπλα στο παιδί μου, τα ζούσα και εγώ μαζί του και του έλεγα αν δεν αντέχεις άλλο να αλλάξεις δουλειά αγόρι μου  και ο Γιώργος μού έλεγε  «όχι πατέρα δεν θα τους περάσει».

Σύμφωνα με τον κ. Καρβούνη, ο γιος του ένα πρωινό δεν παρουσιάστηκε στην εργασία του και θυμάται το τηλεφώνημα που του άλλαξε τη ζωή. «Ένα πρωινό με παίρνουν τηλέφωνο από την Υπηρεσία του και με ρωτούσαν που ήταν ο Γιώργος και γιατί δεν είχε πάει στη δουλειά. Δεν γνώριζα τίποτα. Άρχισα να τον ψάχνω. Ακόμα και στα νοσοκομεία πήγα, αλλά μάταια . Δύο ολόκληρες μέρες τον ψάχναμε μέχρι που δήλωσα την εξαφάνισή του στο αστυνομικό τμήμα . Μετά από έρευνες τον εντόπισαν νεκρό σε δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στη Χαλκιδική. Μου είπαν ότι αυτοκτόνησε. Στη δικογραφία που σχηματίστηκε διάβασα πως έβαλε τέλος στη ζωή του πεθαίνοντας από αναθυμιάσεις φιάλης εύφλεκτου υλικού. Από τότε έχουμε χάσει τον ύπνο μας με τη σύζυγό μου».

Όπως λέει στο protothema.gr  ο κ. Καρβούνης μετά την ΕΔΕ που έγινε πήγε στο Εσωτερικών Υποθέσεων για να μιλήσει για όλα αυτά που συνέβαιναν στο παιδί του. «Πήγα στο αρμόδιο τμήμα των Εσωτερικών Υποθέσεων και έκανα μήνυση σε κάποιους αξιωματικούς, τα ονόματά των οποίων μου είχε πει ο γιος μου, πως του ασκούσαν ψυχολογική βία. Επειδή η υπόθεση μπήκε στο αρχείο, αναγκάστηκα και επανήλθα καταθέτοντας μήνυση ενώπιον του εισαγγελέα σε βάρος των αξιωματικών της διμοιρίας του γιου μου, του διοικητή και του υποδιοικητή της Υπηρεσίας του παιδιού μου. Η υπόθεση τώρα πήγε και πάλι στο Εσωτερικών Υποθέσεων και επανεξετάζεται. Εγώ το μόνο που ζητάω είναι να δικαιωθεί η ψυχή του παιδιού μου».