«Έγιναν κάποιες παρανοήσεις. Ούτως ή άλλως για τη διαφάνεια δουλεύουμε τώρα», ήταν η απάντηση της Σμαράγδας Καρύδη μετά τα αρνητικά σχόλια που ακολούθησαν της τοποθετήσής της «στηρίζω τα θύματα κακοποίησης, αλλά δεν μπορώ να χαρώ για την καταστροφή των άλλων».

Ιδιαίτερα ενοχλημένη εμφανίστηκε η Ζέτα Δούκα από τη δημόσια τοποθέτηση της συναδέλφου της Σμαράγδας Καρύδη για τη βροχή των καταγγελιών στο χώρο του θεάτρου.

«Είμαι απόλυτα υποστηρικτική σε αυτό που ξεικνά τώρα», έγραψε, μεταξύ άλλων, η ηθοποιός μετά τις αντιδράσεις, σε ανάρτησή της στο Instagram, απευθυνόμενη στη συνάδελφό της Ζέτα Δούκα.

«Χωρίς δίκιο και νόμους επικρατεί το χάος. Αυτό είπα», έγραψε σε άλλο σημείο.

«Θέλω το τοπίο στο θέατρο να καθαρίσει από κάθε είδους κακοποίηση», αποσαφήνισε στη συνέχεια.

«Κανένας από τους εμπλεκόμενους δεν είναι φίλος μου», σημείωσε επίσης.

Η απάντηση ήρθε σε προσωπικό επίπεδο από τη Ζέτα Δούκα την πρώτη ηθοποιό που μίλησε, άνοιξε το χορό των αποκαλύψεων και κατονόμασε τον Γιώργο Κιμούλη για επιθετική συμπεριφορά. Η Ζέτα Δούκα πήρε θέση και εξάφρασε τη διαφωνία της:

«Αγαπητή Σμαράγδα, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με την δήλωσή σου, που είναι το πρώτο πράγμα που μου απευθύνεις και σε προσωπικό επίπεδο από τότε που ξεκίνησε αυτή η ιστορία και που αποτελεί τον μοναδικό λόγο που τοποθετούμαι αυτή τη στιγμή.

Δεν μπορώ ούτε και θέλω να γνωρίζω τους λόγους που σε ώθησαν να γράψεις κάτι τέτοιο, οι οποίοι, όπως αναφέρεις μπορεί να είναι απόρροια των επαγγελματικών και φιλικών σχέσεων που διατηρείς με πολλά πρόσωπα που καλούνται να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη, όμως βρίσκω εντελώς λάθος να βάζεις στην ίδια ζυγαριά τα θύματα με τους θύτες.

Ιδίως την δεδομένη χρονική στιγμή που η πλειοψηφία των ηθοποιών επιχειρεί μια συντονισμένη και γενναία προσπάθεια να καθαρίσει το τοπίο από το ψέμα, την υποκρισία και την έπαρση που βασανίζει χρόνια τον χώρο μας και να βαδίσει στο δρόμο της αλήθειας και της εξυγίανσης.

Και μπορεί εσύ και πολλοί ακόμα συνάδελφοι – ευτυχώς- να μην έχουν υποστεί καμία μορφή βίας στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία όμως δε σημαίνει ότι δε θα έπρεπε να κατανοούν τη στάση και την ανάγκη όσων έχουν ταλαιπωρηθεί και έχουν χρόνιες και βαθιές πληγές που τώρα προσπαθούν να αναγνωρίσουν και – ίσως- γιατρέψουν.

Οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να τους βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε. Και η βοήθεια περνάει από το νοιάξιμο και την αποδοχή, των ανθρώπων που αποτελούν τα θύματα, ιδίως όταν ήταν ανήλικα ή νεαρά παιδιά, όχι των θυμάτων ή του θεατρικού οικοδομήματος. Αυτή είναι η προτεραιότητα! Τα βρεγμένα ρούχα τα στεγνώνουμε αφού τελειώσει βροχή, όχι πριν.. Και τώρα βρέχει καταρρακτωδώς».