Ο Σκίρων ήταν ο φόβος και ο τρόμος των περαστικών από τον δρόμο που συνέδεε την Αθήνα με την Κόρινθο. Ο περιβόητος Κορίνθιος ληστής, κατά την ελληνική μυθολογία, παραμόνευε σε στενό πέρασμα στις Σκιρωνίδες Πέτρες, δηλαδή τη σημερινή Κακιά Σκάλα.
Οποίος περνούσε από εκεί, ο Σκίρων που κρατούσε ένα τσεκούρι, τον αιχμαλώτιζε, τον βασάνιζε και τον λήστευε. Ανήμπορος να αντιδράσει ο ταξιδιώτης έπρεπε εκτός των άλλων να πλύνει και τα πόδια του Σκίρωνα στην άκρη του γκρεμού. Στη συνέχεια και όσο ο αιχμάλωτος ήταν σκυμμένος, ο ληστής του έδινε μια κλωτσιά και τον έριχνε από τα απόκρημνα βράχια στη θάλασσα του Σαρωνικού όπου τον καταβρόχθιζε μια τεράστια θαλάσσια χελώνα.
Ο Σκίρωνας βρήκε τον θάνατο από τον Θησέα ο οποίος τον σκότωσε στο ταξίδι του από την Τροιζήνα προς την Αθήνα. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο πάντως, ο Σκίρων όχι μόνο δεν ήταν ληστής, αλλά ήταν ευεργέτης ήρωας της περιοχής των Μεγάρων και γιος του βασιλιά των Πύλαντα.
Ιστορικοί λένε ότι ο Σκίρων όντως σκοτώθηκε από τον Θησέα, αλλά όταν ο γιος του Αιγέα έγινε βασιλιάς της Αθήνας και εκστράτευσε κατά της Ελευσίνας.
Μάλιστα, ο Θησέας διοργάνωσε τους αγώνες «Ίσθμια»’ για να εξιλεωθεί επειδή είχε σκοτώσει τον πρώτο του ξάδερφο: ο Σκίρων ήταν γιος της Ηνιόχης, αδερφής της Αίθρας, της μητέρας του Θησέα. Όποια από τις δύο εκδοχές να ισχύει το σίγουρο είναι πως στην Κακιά Σκάλα σήμερα οι περαστικοί διαβάζουν τα ονόματα και των δύο. Στο ρεύμα από Κόρινθο προς Αθήνα η μία σήραγγα ονομάζεται «Σκίρων» και η άλλη «Θησέας». «Σκίρων» ονομάζεται και ο βορειοδυτικός άνεμος, γνωστός και ως μαΐστρος. Η ονομασία του προέρχεται από τις Σκιρωνίδες Πέρες, καθώς οι αρχαίοι πίστευαν ότι πνέει από εκείνη την περιοχή. …
mixanitouxronou
