«Μαμά, ξεκινάω…». Αυτό το μήνυμα έστειλε στη μητέρα της η 23χρονη Μαρία Λογοθέτη στιγμές πριν ο 27χρονος Αιγύπτιος πέσει πάνω της με το δίκυκλο όχημα που οδηγούσε και βρει τραγικό θάνατο.

Το τροχαίο δυστύχημα σημειώθηκε στις 5 παρά δέκα τα ξημερώματα. Η 23χρονη ετοιμαζόταν να επιστρέψει στο σπίτι της, στην Χερσόνησο, από τα Μάλια όπου εργάζονταν το μοιραίο βράδυ.

Η μητέρα της Μαρίας εκείνη την ώρα ήταν στη δουλειά της καθώς εργάζεται ως νυκτερινή φύλακας σε ξενοδοχείο. «Πάντα ενημέρωνε τη μητέρα μας. "Μαμά, ξεκινάω", "Μαμά, έφθασα", περιγράφει μιλώντας στο Cretalive.gr με δάκρυα στα μάτια η Ραφαέλλα, η μεγάλη αδερφή της 23χρονης. Όπως κάθε φορά, έτσι και εκείνο το ξημέρωμα, η Μαρία πριν πάρει τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι, έστειλε στη μητέρα της το καθιερωμένο μήνυμα. «Μαμά, τώρα ξεκινάω». Ωστόσο η μοίρα είχε άλλα σχέδια καθώς δέκα λεπτά αργότερα η Μαρία θα ξεψυχούσε στην άσφαλτο.

Οι δύο ετεροθαλείς αδερφές, παρά τη διαφορά ηλικίας, είχαν απίστευτο δέσιμο μεταξύ τους. Σχέση λατρείας, όπως περιγράφουν όλοι. Η Ραφαέλλα μάλιστα ήταν και η νονά της μικρής αδερφής της. «Εγώ την είχα βαπτίσει. Είμαι και νονά της. Και το δέσιμο μας ήταν ακόμα πιο ισχυρό. Χτυπούσε εκείνη, πονούσα εγώ. Το ίδιο και εκείνη. Με ένιωθε. Ήταν ένα άξιο παιδί. Μία μικρή μαχήτρια της ζωής. Είχε μπει από νωρίς στα βαθιά της βιοπάλης. Έκανε δύο δουλειές για να τα καταφέρει. Δούλευε σε βενζινάδικο και το βράδυ σε μαγαζί στα Μάλια. Βοηθούσε την οικογένεια της, τη μαμά μου, όλον τον κόσμο. Ήθελε πάντα να κάνει το καλό. Λάτρευε τα ζώα. Ώριμο παιδί για την ηλικία του, σοβαρό, μετρημένο, υπεύθυνο. Γελούσε σε όλον τον κόσμο, δεν κρατούσε σε κανέναν κακία. Είχε «χρυσή» καρδιά. Ένας άγγελος ήταν στη γη και τώρα στον ουρανό», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Το προαίσθημα

Από τα μάτια της Ραφαέλλας μέχρι και σήμερα δεν έχουν σταματήσει να τρέχουν δάκρυα καθώς αδυνατεί να πιστέψει ότι δεν θα την ξανασφίξει στην αγκαλιά της.

Όπως εξομολογείται για κάποιον παράξενο λόγο, τον τελευταίο μήνα κάτι την έσπρωχνε να βρίσκεται συνέχει κοντά στην μικρή της αδερφή, έστω και για λίγο. «Πολλές φορές χανόμαστε κάπως λόγω της πίεσης της καθημερινότητας, με τις δουλειές. Όμως, για κάποιον παράξενο λόγο, τον τελευταίο μήνα ένιωθα την ανάγκη να την βλέπω καθημερινά, έστω και για πέντε λεπτά. Πήγαινα από το βενζινάδικο που δούλευε, να πιω ένα χυμό, να φάω ένα παγωτό, να τα πούμε λίγο. Ένιωθα παράξενα...».

Όπως λέει στη συνέχεια η Ραφαέλλα, που είναι λαϊκή τραγουδίστρια, η Μαρία ήταν η μεγαλύτερη θαυμάστριά της. Πριν λίγες εβδομάδες πολλοί είχαν συγκινηθεί όταν η Ραφαέλλα αφιέρωσε στο μικρό της αστέρι το τραγούδι της Γλυκερίας «Δεν έχω πολλά»… Τα μάτια της βουρκώνουν και πάλι σαν το θυμάται.. «θα ‘θελα να τα ‘χα όλα, να ‘μουνα παντού, να σου χάριζα τ’ αστέρια όλου τ’ ουρανού. Μα για μένα ένα αστέρι φαίνεται απ’ τη γη, ένας είναι ο κόσμος, μόνο εσύ».