Η εμβληματική μίνι σειρά του Φράνκο Τζεφιρέλι «Ιησούς από τη Ναζαρέτ» προβλήθηκε για πρώτη φορά το 197 και θεωρείται σήμερα πια κομμάτι της παράδοσης, καθώς έχει συνώνυμη με τα βράδια στο σπίτι τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Ο ηθοποιός Ρόμπερτ Πάουελ, έμεινε στην κινηματογραφική ιστορία ως ο «Αιώνιος Ιησούς» για τον ρόλο του στη σειρά, καθώς κατά γενική ομολογία, το υποκριτικό του ταλέντο, το βλέμμα και η συνολική προσέγγιση του ρόλου του, έκαναν τον χαρακτήρα «μυθικό».
Έγινε η πρώτη ανάσταση στην Ζάκυνθο: Tο θεαματικό έθιμο του «σεισμού» που συγκλονίζει κάθε Πάσχα
Ο Ρόμπερτ Πάουελ ενσάρκωσε τον ρόλο του Ιησού με ηρεμία και προσήλωση, ωστόσο κατά ανέφερε αργότερα ότι, κατά τα γυρίσματα της σκηνής της Σταύρωσης, βρέθηκε σε τόσο έντονη συναισθηματική κατάσταση, που ένιωσε σαν να «ξεχνούσε» ότι ήταν ηθοποιός.
Όπως είπε: «Εκείνη τη στιγμή, δεν "έπαιζα" πια. Ήμουν ο Ιησούς, ένιωθα τη θλίψη Του, την αγάπη Του, την απόρριψη, τη μοναξιά. Ήταν αδύνατο να μη δακρύσω».
Ο Πάουελ είπε σε συνέντευξή του, ότι δεν υπήρξε θρησκευόμενος τότε, αλλά ο ρόλος τον άλλαξε. Διάβασε τα Ευαγγέλια, απομονώθηκε από την εγκόσμια ζωή και έφτασε να νιώθει έναν βαθύ σεβασμό και σύνδεση με τον Χριστό.
Μάλιστα ο σκηνοθέτης Φράνκο Τζεφιρέλι είχε ζητήσει από τον Πάουελ να έχει ένα «υπερφυσικό βλέμμα», και να μην ανοιγοκλείνει τα μάτια του. Ήθελε να δείχνει ηρεμία, γαλήνη, αλλά και υπερβατικότητα, σαν να κοιτούσε «μέσα» στους ανθρώπους.
Ο Πάουελ πράγματι εκπαιδεύτηκε να μην ανοιγοκλείνει τα μάτια του όταν μιλούσε και μάλιστα πολλοί έλεγαν τότε ότι είχαν ψηφιακά «πειράξει» το βλέμμα του. Φυσικά δεν υπήρχε τέτοια τεχνολογία το 1977. Ήταν αληθινό και αντανακλούσε τον απόλυτο έλεγχο και αφοσίωση του ηθοποιού στον ρόλο του.
