Ήταν το Σαββατοκύριακο που η Θεσσαλονίκη έβαλε τα γυαλιά στην Αθήνα. Εκεί, Σαββατόβραδο, μια γιορτή μέσα στις Γιορτές. Να τη δείχνουμε με καμάρι και παραέξω. Ότι, να, ξέρουμε κι εμείς, όπως εσείς, να κάνουμε ποδόσφαιρο. Μπορούμε, άμα και όταν θέλουμε, να κάνουμε ποδόσφαιρο. Εδώ, 24 ώρες μετά, η ανάποδη όψη. Η θλίψη. Η κατάθλιψη. Μη μας βλέπουν παραέξω, πώς είναι ένα ελληνικό κλάσικο. Μη μας ακούσουν καν, ότι έχουμε το θράσος να το λέμε κλάσικο.
Ο Ολυμπιακός, υπό πίεσιν να προσπεράσει, άντεξε. Προσπέρασε. Εκανε δική του, μια παρτίδα που όσο έβλεπες γινόταν ολοένα και πιο δύσκολο να σκεφτείς πώς θα μπορούσε να την κερδίσει. Ακόμη και ο Πέντρο Μαρτίνς όσο έβλεπε, του ήταν πολύ δύσκολο να βρει την έξοδο της διαφυγής. Τόσο δύσκολο, που ετοίμαζε ν' αντικαταστήσει τον Ελ Αραμπί!
Διαβάστε περισσότερα στο
