Ο Σπύρος Λούης είναι μια από τις σημαντικότερες μορφές των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων για την Ελλάδα, καθώς κατάφερε να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στον μαραθώνιο το 1896.
Ο Σπύρος Λούης γεννήθηκε στο Μαρούσι το 1876 από αγροτική οικογένεια και όλη του τη ζωή την πέρασε μέσα στη φτώχεια. Ο πατέρας του ασκούσε το επάγγελμα του νερουλά και ο ίδιος ακολούθησε τα χνάρια του από πολύ μικρή ηλικία. Μεγαλωμένος μέσα σε μια ζωή γεμάτη κακουχίες, ο Λούης κατάφερε να αποκτήσει μεγάλη σωματική αντοχή.
Λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 αποφασίστηκε στην Ελλάδα, πως όσοι ήθελαν να δηλώσουν συμμετοχή, έπρεπε να περάσουν από προκριματικούς αγώνες. Τους αγώνες διοργάνωσε ο συνταγματάρχης, Παπαδιαμαντόπουλος, ο οποίος και πρότεινε στον Λούη να συμμετάσχει, αφού υπήρξε διοικητής του στον στρατό και ήξερε για τη μεγάλη αντοχή του στο τρέξιμο. Ο Λούης συμμετείχε στους δεύτερους προκαταρκτικούς και ήρθε πέμπτος, πράγμα που του εξασφάλισε τη θέση του στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η χρυσή νίκη
Όταν ήρθε η ώρα του μεγάλου αγώνα, εκείνος χωρίς σχεδόν καμία ιδιαίτερη προετοιμασία κατάφερε και ήρθε πρώτος, αφήνοντας πίσω του 16 αθλητές. Ήταν από τους πρώτους Έλληνες που κατέκτησαν το χρυσό και την ώρα του τερματισμού του έκανε ένα κατάμεστο Καλλιμάρμαρο να ζητωκραυγάζει.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά δεν ξανάτρεξε ποτέ κι έζησε μία ήρεμη ζωή στο Μαρούσι, εργαζόμενος ως αγρότης και στη συνέχεια ως αστυνομικός. Παντρεύτηκε έκανε παιδιά και πέθανε φτωχός στις 26 Μαρτίου 1940.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στους Ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου το 1936, όπου είχε μεταβεί μετά από πρόσκληση του Χίτλερ, ήταν ο μόνος από την ελληνική αποστολή που δεν τον είχε χαιρετήσει με υψωμένο το χέρι.
