Με την Τουρκία να συνεχίζει να έχει ελπίδες σχετικά με την απόκτηση των μαχητικών 4,5 γενιάς Eurofighter, καθώς υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο τελικά να καμφθούν οι αντιρρήσεις της Γερμανίας και να δώσει το πράσινο φως πώλησής τους ακόμα και χωρίς όρους όπως το να μην χρησιμοποιηθούν σε βάρος της Ελλάδας στο Αιγαίο, υπάρχουν αρκετοί λόγοι που κάνουν τους Έλληνες αεροπόρους να μην ανησυχούν ιδιαίτερα.
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, μπορεί το Rafale και το Eurofighter να ξεκίνησαν από την ίδια «μήτρα» που ήταν η αναζήτηση της Ευρώπης για ένα μαχητικό νέας γενιάς στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, ωστόσο από τα μέσα αυτής όταν η Γαλλία αποφάσισε να τραβήξει ξεχωριστό δρόμο, πολλά πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά.
Καταρχήν το γαλλικό μαχητικό ήταν έτοιμο και πιστοποιημένο την χρονιά που στην Ελλάδα κάναμε τους Ολυμπιακούς αγώνες και ενω μπορεί το Eurofighter να ήταν έτοιμο νωρίτερα ως αεροσκάφος, το γεγονός πως στην κατασκευή του εμπλέκονταν πολλές χώρες, είχε ως αποτέλεσμα να καθυστερήσει σε αυτό η πιστοποίηση των οπλικών του για αρκετά χρόνια.
Το γαλλικό μαχητικό διαθέτει τον «φαρμακερό» πύραυλο αέρος αέρος για βολές πέραν του ορίζοντα Meteor τον οποίο ενώ θεωρητικά μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν και τα Eurofighter είναι πολύ αμφίβολο με δεδομένες της σχέσεις Άγκυρας Παρισιού, κατά πόσο η Γαλλία θα δώσει το πράσινο φως για την απόκτηση των πυραύλων αυτών από την Τουρκία.
Τα Rafale διαθέτουν επίσης ένα εντελώς ψηφιακό ηλεκτρονικό ραντάρ AESA ενώ μόνο οι τελευταίες εκδόσεις των Eurοfighter αρχίζουν να αποκτούν αντίστοιχο, κάτι που σημαίνει πως η Τουρκία δεν θα διαθέτει μαχητικά με σύγχρονα ραντάρ αυτού του επιπέδου.
Το πιλοτήριο στα γαλλικά μαχητικά είναι εντελώς ψηφιοποιημένο σε τέτοιο βαθμό που οι οθόνες με τα δεδομένα είναι touchscreen, ενώ το γερμανοϊταλοβρετανικό μαχητικό μόνο στις τελευταίες του εκδόσεις θα δουν κάτι αντίστοιχο.
Επιπλέον αυτού το «μυστικό» υπερόπλο του Rafale είναι το σύστημα αυτοπροστασίας Spectra αντίστοιχο του οποίου δεν έχουν τα Eurofighter και δεν προβλέπεται αποκτήσουν. Άλλο ένα σημείο στο οποίο υπερέχει η γαλλική «ριπή του ανέμου» είναι στο ότι έχει ενσωματωμένο το σκοπευτικό σύστημα σε αντίθεση με το eurofighter, το οποίος συν των άλλων δέχεται εξωτερικό φορτίο 16.500 lbs, ενώ το Rafale 21.000 lbs. κάτι που σημαίνει λιγότερα όπλα για το «ευρωπαϊκό» μαχητικό σε αντίθεση με το γαλλικό.
Την βεντάλια των προτερημάτων του γαλλικού μαχητικού συμπληρώνουν δύο ακόμα χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι ότι το Rafale όντας κατασκευασμένο για χρήση και από αεροπλανοφόρα είναι πιο ανθεκτικό ως αεροσκάφος σε αντιθεση με το Eurofighter και στα ραντάρ το γαλλικό μαχητικό εμφανίζει μικρότερο ίχνος φτάνωντας πολύ κοντά αλλά χωρίς να είναι στα επίπεδα των στελθ.
Τέλος κάτι πολύ σημαντικό είναι πως για να συντηρήσει μια χώρα τα Rafale που διαθέτει θα πρέπει να μιλά μόνο με μια χώρα δηλαδή την Γαλλία σε αντίθεση με το Eurofighter που θα πρέπει να συνδιαλέγεται με τις τρεις κύριες κατασκευάστριες χώρες και αν βάλουμε μέσα και επιμέρους συστήματα και με τις ΗΠΑ, με ότι αυτό συνεπάγεται για τους χρόνους απόδοσης.
Αν σε αυτά τα χαρακτηριστικά προσθεσουμε, όπως είναι ήδη γνωστό, και τον πιο σημαντικό παράγοντα που δεν είναι άλλος από τον πιλότο, τότε γίνεται κατανοητό γιατί η Ελλάδα δεν ανησυχεί από τυχόν τουρκικά Eurofighter.
