Την στιγμή που η παγκόσμια αμυντική βιομηχανία προσπαθεί να προσεγγίσει αποτελεσματικές λύσεις για την αντιμετώπιση απειλών μαχητικών stealth (F-22, F-35 σε υπηρεσία και σε λίγο το Su-57) και έξι μήνες πριν την παραλαβή των πρώτων τουρκικών μαχητικών της κατηγορίας από τα συνολικά 100, αποκαλύπτεται ότι μια ελληνική ομάδα επιστημόνων είχε φτάσει «πολύ κοντά» στην δημιουργία και την εφαρμογή της σχετικής τεχνολογίας!
Τι απέγινε; Σαμποταρίστηκε, υπονομεύθηκε και εν τέλει η ομάδα «απενεργοποιήθηκε».
Πρόκειται για το σύστημα “HEMPAS” το οποίο αναπτύχθηκε από ομάδα πέντε Ελλήνων επιστημόνων γνωστή ως «Ομάδα Θεσσαλονίκης» η οποία εργάστηκε αδιάκοπα από το 2000, διαβλέποντας τον κίνδυνο από την απόκτηση μαχητικών F-35 από την Τουρκία.
Το σύστημα εντοπισμού στόχων “HEMPAS” ήταν ένα παθητικό σύστημα το οποίο αξιοποιούσε τεχνολογία ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας με παθητικές μεθόδους εντοπισμού στόχων.
Το ελληνικό σύστημα σύμφωνα με τους σχεδιαστές τους θα μπορούσε να εντοπίζει παθητικά πολλαπλούς στόχους Χαμηλής Παρατηρησιμότητας (L.O) και Πολύ Χαμηλής Παρατηρησιμότητας (V.L.O) χρησιμοποιώντας σύγχρονους μεθόδους άμεσου, έμμεσου και πολυστατικού εντοπισμού.
Ο βασική αρχή του βασίστηκε στην διακρίβωση της αδυναμίας των συμβατικών αισθητήρων να ανιχνεύσουν έγκαιρα τους παραπάνω στόχους (F-35) σε ένα άκρως δύσκολο να επιτηρηθεί περιβάλλον όπως αυτό του Αιγαίου (αεροκίνητες επιχειρήσεις – κάθετη υπερκέραση).
Το ελληνικό σύστημα που προτάθηκε ουσιαστικά εφάρμοζε την παγκόσμια καινοτομία/πρωτοτυπία να συνδυάζει τις δυνατότητες των συστημάτων Kolchuga/VERA-E, των παθητικών radar όπως το Silent Sentry, του Homeland Alerter 100 και των πολυστατικών ραντάρ ακυρώνοντας τις αδυναμίες καθενός από αυτά και συνθέτοντας αθροιστικά τα πλεονεκτήματα τους!
Η ομάδα παρουσίασε το έργο της στο ΓΕΑ, αλλά πολύ γρήγορα οι παρουσιάσεις έφτασαν σε χέρια… εκτός Ελλάδος. Τα οποία «χέρια» ανησύχησαν σφοδρά από την πιθανότητα να καταστεί ανενεργή κι αν πολλοίς άχρηστη η τεχνολογία stealth από το σύστημα που είχαν εφαρμόσει και συνδυάσει επιτυχώς οι Ελληνες επιστήμονες.
Από εκεί και πέρα άρχισαν οι γνωστές αναβολές στις παρουσιάσεις, οι αναβολές στις δοκιμές και τελικά «τους έκλεισαν την πόρτα» στο υπουργείο Εθνικης Αμυνας.
Τουλάχιστον δύο χώρες πλησίασαν εν συνεχεία μέλη της ομάδας (άραγε, πώς πληροφορήθηκαν τα αποτελέσματα των ερευνών τους;), οι οποίοι αρνήθηκαν φυσικά κάθε συνεργασία, αλλά η ουσία είναι ότι ίσως η σημαντικότερη ελληνική έρευνα στον επιστημονικό-αμυντικό κλάδο των τελευταίων ετών πετάχθηκε «στον κουβά», δια της μεθόδου της απαξίωσης…
