Συνεχίζονται οι αποκαλύψεις για την πριγκίπισσα Νταϊάνα, 20 χρόνια μετά το θάνατό της.

Το 1991 η θλιμμένη πριγκίπισσα, απελπισμένη από την αναθέρμανση της σχέση τους Καρόλου με την Καμίλα Πάρκερ Μπόοουλς άρχισε να διηγείται τη ζωή της σε κασέτες, με απίστευτες λεπτομέρειες για τα όσα συνέβαιναν στο παλάτι. Τις κασέτες τις έστελνε στον συγγραφέα Αντριου Μόρτον. Οι διηγήσεις αυτές, μετά το θάνατό της, έγιναν βιβλίο. Φέτος, καθώς συμπληρώνονται 20 χρόνια από το θάνατο της Lady D το βιβλίο επανακυκλοφορεί εμπλουτισμένο με τα ακριβή λόγια της Νταϊάνας. Οι εξομολογήσεις της συγκλονίζουν. 

Οταν 4 μηνών έγκυος έπεσε από τις σκάλες

Νταϊάνα και Κάρολος έμεναν στο Σάντριγχαμ τη βασιλική κατοικία στο Νόρφολκ (που τώρα μένουν ο πρίγκιπας Γουίλιαμ με την Κέιτ Μίντλετον και τα παιδιά τους), όταν η Νταϊάνα έπεσε επίτηδες από τη σκάλα για να τραβήξει την προσοχή του Καρόλου. 

«Οταν ήμουν τεσσάρων μηνών έγκυος στον Γουίλιαμ έπεσα από τις σκάλες. Επίτηδες, προσπαθώντας να τραβήξω την προσοχή του συζύγου μου, για να με ακούσει. 

Είχα πει στον Κάρολο ότι αισθάνομαι τόσο απελπισμένη και ότι κλαίω συνεχώς. Είπε ότι ήμουν ένας κλαψιάρης λύκος. ''Δεν θέλω να σε ακούσω'', μου είπε.''Μου το κάνεις συνέχεια, πάω για ιππασία τώρα''.

Ετσι, και εγώ έπεσα από τις σκάλες. Η βασίλισσα ήρθε, απολύτως τρομαγμένη, έτρεμε, είχε φοβηθεί πολύ. 

Ηξερα ότι δεν θα έχανα το παιδί παρότι η κοιλιά μου είχε γεμίσει μελανιές. Οταν γύρισε τα αρνιόταν όλα. Ολα. Σηκώθηκε και έφυγε. 

Ηξερα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με εμένα, αλλά κανένας δεν με καταλάβαινε. Χρειαζόμουν ξεκούραση και να με φροντίζουν οι άνθρωποι γύρω μου. Και οι άλλοι να καταλάβουν το μαρτύριό μου και την αγωνία που υπήρχε στο μυαλό μου. 

Ηταν μια απεγνωσμένη κραυγή για βοήθεια. 

Δεν ξέρω τι έλεγε ο Κάρολος στην βασίλισσα. Της είπε σίγουρα ότι είχα βουλιμία. 

Και αυτή γύρισε και είπε σε όλους ότι αυτός ήταν ο λόγος που διαλύθηκε ο γάμος μας,''λόγω των διατροφικών διαταραχών της Νταϊάνα''. ''Πρέπει να είναι τόσο δύσκολο για τον Κάρολο'', έλεγε». 

Και ο πρίγκιπας Φίλιππος έριχνε δίκια στον Κάρολο. Κατά τη διάρκεια ενός άγριου καβγά με την Νταϊάνα ο Κάρολος της είπε ότι ο πατέρας του τού είχε πει ότι αν ο γάμος τους δεν πήγαινε καλά, μετά από πέντε χρόνια θα μπορούσε να χωρίσει.

Η αδιαφορία του Καρόλου 

«Στην έκθεση του Βανκούβερ το 1986 λιποθύμησα, δεν μου είχε ξανασυμβεί. 

Περπατούσαμε συνέχεια για ώρες, δεν είχαμε φάει κάτι και εγώ δεν είχα φάει για μέρες (εννοώ ότι είχα φάει αλλά είχα κάνει εμετούς άρα το στομάχι μου ήταν άδειο). 
Θυμάμαι περπατούσα και αισθανόμουν φριχτά. Δεν τολμούσα να το πω σε κανέναν. Εβαλα το χέρι μου στον ώμο του συζύγου μου και του είπα: ''Αγάπη μου, νομίζω θα λιποθυμήσω''. Και αυτός σηκώθηκε και έφυγε. Οι βασιλικοί βοηθοί που ήταν μαζί μας με πήγαν σε ένα δωμάτιο. Ο σύζυγός μου με έδιωξε. Μού είπε ότι ότι θα μπορούσα ήσυχα ήσυχα να πάω κάπου αλλού, πίσω από μια πόρτα. Ηταν όλο αυτό πολύ ενοχλητικό. Ο Κάρολος συνέχισε να περπατά στην έκθεση. Με άφησε μόνη. Γύρισα στο ξενοδοχείο. Βασικά ήμουν εξαντλημένη, τα γόνατά μου κόβονταν επειδή δεν είχα φάει. Ολοι έλεγαν: ''Δεν μπορεί να βγει απόψε, πρέπει να κοιμηθεί''. Ο Κάρολος είπε: ''Πρέπει να βγει απόψε αλλιώς όλοι θα δώσουν μια δραματική χροιά στην κατάσταση και θα πιστέψουν ότι κάτι πολύ κακό συμβαίνει με αυτήν''.

Μέσα μου ήξερα ότι κάτι κακό συμβαίνει με εμένα, αλλά ήμουν τόσο ανώριμη που δεν μπορούσα να ακούσω ούτε εμένα την ίδια. Ενας γιατρός ήρθε και με εξέτασε. Του είπα ότι θα αρρωστήσω, ότι θα προσπαθήσω να αρρωστήσω. Δεν είχε τι να απαντήσει, ήταν τεράστιο το θέμα που ξαφνικά έσκαγε στα χέρια του και δεν μπορούσε να το χειριστεί. Απλά μου έδωσε ένα χάπι και έφυγε. Ενιωσα δυστυχισμένη. 

Η πάλη με τη βουλιμία

«Εδιωξα τους φίλους μου  μακριά μου επειδή δεν ήθελα να τους βάλω σε όλο αυτό. Ηταν πολύ δύσκολο να τους ζητήσω να πάμε για φαγητό. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Θα έπρεπε να απολογούμαι καθόλη τη διάρκεια του γεύματος. Η μητέρα μου προσπάθησε να μου δώσει βάλιουμ. Ποτέ δεν το πήρα. 

Ηταν όλα πολύ παράξενα. Μια δύναμη με τραβούσε και δεν ήξερα πώς να γυρίσω πίσω. Δεν είχα καμία επιλογή. Δεν πήρα τίποτα από αυτά που μου έδιναν οι γιατροί. Ενας από αυτούς με έβγαλε τρελή. Αυτός ήθελε βοήθεια όχι εγώ. Ενας άλλος με ξυπνούσε στις 6 για να του λέω τι συζητούσα με τον σύζυγό μου. Δεν λέγαμε πολλά, τα δάκρυα ήταν περισσότερα από τις κουβέντες. 

Οι απέξω έλεγαν ότι παιδεύω τον άντρα μου, ότι κάνω σαν κακομαθημένο παιδί. Αλλά εγώ ήξερα ότι χρειαζόμουν ξεκούραση και υπομονή και χρόνο για να ανταποκριθώ στους ρόλους που απαιτούνταν, μέρα νύχτα. Εντωμεταξύ με ζήλευαν πολύ γιατί κάθε μέρα ήμουν στα πρωτοσέλιδα. Διάβαζα δύο εφημερίδες αν και έπρεπε να τις διαβάζω όλες. 

Μου έκαναν σκληρή κριτική γιατί προσπαθούσα να δείξω σκληρά στη βασιλική οικογένεια ότι ήθελα να τους βοηθήσω. Αλλά δεν φαινόταν... 
Προσπάθησε αρκετές φορές να κόψω τις φλέβες μου, πετούσα πράγματα από τα παράθυρα, έσπαγα  τζάμια. Τους τρόμαζα όλους».

Οι αϋπνίες

«Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Απλά δεν κοιμόμουν. Περνούσαν τρεις ημέρες χωρίς να κοιμηθώ. Δεν είχα λόγο για να κοιμηθώ. 

Πίστευα ότι η βουλιμία μου ήταν μυστικό αλλά αρκετοί στο σπίτι το γνώριζαν, το καταλάβαιναν αν και κανείς δεν αναφερόταν σε αυτό. 

Ολοι νόμιζαν ότι ήταν πολύ διασκεδαστικό που έτρωγα τόσο πολύ αλλά ποτέ δεν πάχαινα. Το πρωινό δεν το έκανα εμετό. Δεν έπαιρνα βιταμίνες, τίποτα. Κολυμπούσα κάθε μέρα, δεν έβγαινα τα βράδια. Σηκωνόμουν πολύ νωρίς το πρωί για να είμαι μόνη μου, και πήγαινα νωρίς για ύπνο. Δεν ήμουν μαζοχίστρια, ήμουν πάντα έτσι είχα λίγη ενέργεια. 

Ετσι συνέχιζα. Εκλαιγα με την κάθε ευκαιρία και έδινα στους άλλους την ευκαιρία να σκέφτονται:''Μπορούμε να τη χειριστούμε''. Αλλά όταν δεν τα κατάφερναν έλεγαν: ''Τι στο διάολο συμβαίνει;''. Η δημόσια εικόνα μου ήταν πολύ διαφορετική από την ιδιωτική μου. Η δημόσια εικόνα μου ήταν αυτή της πριγκίπισσας νεράιδας που ερχόταν τα άγγιζε όλα και όλα μετατρέπονταν σε χρυσό, όλες οι ανησυχίες ξεπερνιούνταν. Λίγοι συνειδητοποιούσαν ότι το άτομο αυτό κρατά πολλά μέσα του, επειδή πιστεύει ότι δεν είναι αρκετά καλή. Ο σύζυγός μου άρχισε να γίνεται πολύ ζηλιάρης και να ανησυχεί. 

Οταν ο Γουίλιαμ και εγώ ήμασταν σε μια πισίνα και τον μάλωσα γύρισε και μου είπε: ''Είσαι η πιο εγωίστρια γυναίκα που ξέρω. Ο,τι και να κάνεις σκέφτεσαι τον εαυτό σου''.  Εμεινα με το στόμα ανοιχτό.  Ηταν τριών χρονών. Τον ρώτησα που το έχει ακούσει αυτό και μου απάντησε: ''Οοοο, έχω ακούσει πολλές φορές τον μπαμπά να το λέει''. 

Για το μοναδικό πράγμα που υπερηφανευόμουν ήταν ότι δεν είμαι εγωίστρια. Αλλά ο Κάρολος έλεγε πάντα ότι ήμουν εγωίστρια και άρχισα να το πιστεύω κι εγώ. 

Οταν χόρεψα στη σκηνή της βασιλικής όπερας σε μια εκδήλωση ο Κάρολος τρόμαξε. Είπε ότι ήμουν πολύ αδύνατη. 

Η αόρατη σκιά του παλατιού 

Μέσα στο παλάτι με αντιμετώπιζαν διαφορετικά, σαν να ήμουν ξεχασμένη και ένιωθα ξεχασμένη και ότι δεν ήμουν αρκετά καλή. Αλλά τώρα σκέφτομαι ότι ήταν καλό που με είχαν ξεχασμένη -σ' ευχαριστώ θεέ μου!

Είχα τόσα όνειρα σαν κοριτσάκι. Ηθελα και ήλπιζα ότι ο σύζυγός μου θα με φρόντιζε. Οτι θα ήταν μια πατρική φιγούρα και θα με στήριζε και θα με ενθάρρυνε λέγοντάς μου ''Τα πας τόσο καλά'' ή «Δεν ήσουν αρκετά καλή''. 

Αλλα δεν είχα τίποτα από αυτά. Δεν το πίστευα. Δεν είχα τίποτα από αυτά. Οι ρόλοι είχαν αντιστραφεί. Με αγνοούσε παντού. Με παραβλέπει, εδώ και καιρό. 

Αν το καταλάβουν τώρα οι άλλοι θα είναι αργά. Απλά με απορρίπτει. 

Εχει πει σε όλους ότι ο λόγος που ο γάμος μας ήταν τόσο ασταθής ήταν επειδή ήμουν άρρωστη συνέχεια. Πότε δεν αναρωτήθηκαν τι έκανε εκείνος. 

Σκέφτομαι ότι κάποιοι  προσπάθησαν να με βοηθήσουν επειδή έβλεπαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά δεν τους άφησα. 

Για πολύ καιρό κανείς από την οικογένεια δεν ήξερε ότι τίποτα δεν πήγαινε καλά. Η Τζέιν η αδελφή μου μετά από πέντε χρόνια που ήμουν παντρεμένη ήρθε να δει τι συμβαίνει. Φορούσα ένα μπλουζάκι και ένα σορτς. Μου είπε «Ντατς τι είναι αυτό το σημάδι στο στήθος σου;''. ''Δεν είναι τίποτα της απάντησα''. ''Τι είναι αυτό;'', επέμεινε. 

Το προηγούμενο βράδυ ήθελα να μιλήσω στον Κάρολο για κάτι. Δεν ήθελε να με ακούσει. Και έτσι πήρα το νυχοκόπτη του και άρχισα να τον χτυπάω με μανία στο στήθος μου και στους μηρούς μου. Βγήκε πολύ αίμα -και δεν αντέδρασε. 

Αφού το είπα στην Τζέιν με πίεσε. Μου είπε: ''Δεν πρέπει να απογοητεύεσαι''. Και γύρισα και της είπα: ''Κάνε με να πιστέψω ότι δεν έχω δημιουργήσει προβλήματα στην οικογένεια αυτά τα πέντε χρόνια''. 

Πλέον σκέφτονται διαφορετικά. Είναι ενοχλημένοι από το γεγονός ότι ο σύζυγός μου δεν με στηρίζει. Αλλά δεν κάνουν και τίποτα...».