Οι αεροπορικές εταιρείες θέλουν τα αεροπλάνα τους να είναι τεχνολογικά αναβαθμισμένα και να σπαταλούν λιγότερα καύσιμα, όσο αυτό είναι εφικτό.

Αποτέλεσμα, λοιπόν, είναι όλο και περισσότερα αεροσκάφη να αποσύρονται και τη θέση τους να παίρνουν πιο μοντέρνα, με νέα τεχνολογία αεροπλάνα.

Το ερώτημα εδώ είναι «πού πάνε τελικά τα αεροπλάνα όταν “πεθαίνουν”».

Ανά τον κόσμο υπάρχουν δεκάδες εγκαταστάσεις που «φιλοξενούν» τα αεροσκάφη που αποσύρθηκαν. Εκεί, είτε παραμένουν ανέπαφα, είτε αποσυναρμολογούνται με τα κομμάτια τους να ξαναχρησιμοποιούνται ή να πωλούνται.

Το πρώτο «νεκροταφείο» αεροσκαφών δημιουργήθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο στρατός βρέθηκε να έχει ένα παραπανίσια αεροσκάφη.

Η μεγαλύτερη εγκατάσταση είναι το 309 Aerospace Maintenance and Regeneration Group στην βάση Davis-Monthan στην Αριζόνα. Τουλάχιστον, 5.000 αεροσκάφη έχουν αφεθεί να σκουριάσουν, καλύπτοντας περίπου 10.000 τ.μ..

Ολα τα στρατιωτικά αεροσκάφη που φτάνουν εκεί, πλένονται, αδειάζονται από καύσιμα, ενώ αφαιρούνται και οι εκρηκτικοί μηχανισμοί.

Το Mojave Air και το Space Port της Καλιφόρνια είναι κάποια νεκροταφεία. Πολλά Boeing και Airbus βρίσκονται μέσα στην άμμο.

Ορισμένα νεκροταφεία αεροσκαφών είναι το Pinal Airpark στην Αριζόνα, το Roswell International Air Center, το Alice Springs Airport, το Nothern Teritory στην Αυστραλία, το Manas International Airport στο Κιργιστάν και το Teruel Airport στην Ισπανία.