Η στρατιωτικοποίηση της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο φέρνει τη Γαλλία και την Ιταλία πιο κοντά και αυξάνει την πιθανότητα κυρώσεων της ΕΕ, δήλωσε ο Michaël Tanchum, ανώτερος συνεργάτης του Αυστριακού Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών Μελετών και Ασφάλειας.
Η Ιταλία αν και στο παρελθόν χρησιμοποίησε την Τουρκία ως αντίβαρο στη γαλλική πρωτοβουλία πλέον φαίνεται να εγκαταλείπει την Άγκυρα και να τάσσεται υπέρ των Γάλλων.
Το παιχνίδι κρίνεται στα ενεργειακά. Η Τουρκία είναι βασικός υποστηρικτής της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA) στην Τρίπολη, η οποία ελέγχει τα περιουσιακά στοιχεία πετρελαίου και φυσικού αερίου που κατέχει η ιταλική εταιρεία ενέργειας Eni. Ενώ η Γαλλία υποστηρίζει την αντίπαλη διοίκηση με επικεφαλής τον Στρατηγό Χάφταρ του αυτοαποκαλούμενου Εθνικού Στρατού της Λιβύης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Όμως «η Ρώμη δεν μπορεί να ανεχθεί την εξάρτηση του GNA από την Τουρκία ως πάροχο ασφαλείας στο βαθμό που θα εξαρτά τα ενεργειακά συμφέροντα της Eni από τις εντολές της Άγκυρας», ισχυρίζεται ο Tanchum. Οι απρόβλεπτες κινήσεις του Ερντογάν, καθώς και η παραίτηση του Σάρατζ, αφήνουν τους Ιταλούς εκτεθειμένους. Οι Γάλλοι, αν και βάζουν την Ιταλία σε δεύτερη μοίρα, παρέχουν σταθερότητα.
Με τις γαλλοτουρκικές σχέσεις στα άκρα, όταν το τουρκικό πλωτό γεωτρύπανο «Γιαβούζ» επιχειρήσει ξανά στο οικόπεδο 8 της Κυπριακής ΑΟΖ, που έχει αδειοδοτηθεί στην Γαλλοϊταλική κοινοπραξία TOTAL/ΕΝΙ, η Ρώμη θα πρέπει να πάρει ξεκάθαρη θέση. Και κάτι μας λέει πως δεν θα στηρίξει τον Ερντογάν.
Η γαλλική στήριξη στη Λευκωσία αποτελεί μια ισχυρή ένδειξη για τα παραπάνω.
Στην επίσημη ιστοσελίδα του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών σημειώνεται ότι η Τουρκία και η Ιταλία είναι δύο περιφερειακές δυνάμεις που μοιράζονται κοινά συμφέροντα, κοινή ιστορία και κοινές αξίες στη λεκάνη της Μεσογείου. «Από την άποψη αυτή, θα ήταν σκόπιμο να οριστούν οι διμερείς σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ιταλίας ως στρατηγική εταιρική σχέση», σημειώνεται χαρακτηριστικά. Να δούμε για πόσο ακόμη…
