Οι Νεάντερταλ χρησιμοποιούσαν φυτικά αναλγητικά και πιθανώς τον μύκητα της πενικιλίνης, χιλιάδες χρόνια πριν την ανακάλυψη των αντιβιοτικών. Όταν ήσαν άρρωστοι, φαίνεται πως μασούσαν τον φλοιό από το δέντρο της λεύκας, ο οποίος περιέχει μια χημική ουσία (σαλικυλικό οξύ), που αποτελεί το ενεργό συστατικό της σημερινής ασπιρίνης.
Αυτά αποκαλύπτει μια νέα διεθνής επιστημονική έρευνα, με τη συμμετοχή της διακεκριμένης Ελληνίδας παλαιοανθρωπολόγου Κατερίνας Χαρβάτη, καθηγήτριας του γερμανικού Πανεπιστημίου του Τίμπιγκεν. Η μελέτη βασίσθηκε στην ανάλυση αρχαίου DNA που βρέθηκε στην τρυγία (πέτρα) της οδοντοστοιχίας τεσσάρων Νεάντερταλ, οι οποίοι ζούσαν πριν από περίπου 42.000 έως 50.000 χρόνια στην Ευρώπη. Είναι οι αρχαιότερες οδοντικές πλάκες που έχουν ποτέ αναλυθεί γενετικά.
Τα μικρόβια και τα υπολείμματα τροφής που ήσαν κολλημένα στα δόντια των «ξαδέρφων» του σύγχρονου ανθρώπου (Homo sapiens), αποτελούν ένα «παράθυρο» στο μακρινό παρελθόν, επιτρέποντας στους επιστήμονες να κάνουν βάσιμες εικασίες για τη διατροφή και τα «φάρμακα» των Νεάντερταλ.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή ‘Αλαν Κούπερ, διεθυντή του Αυστραλιανού Κέντρου Αρχαίου DNA του Πανεπιστημίου της Αδελαΐδας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», δήλωσαν εντυπωσιασμένοι από τα ευρήματα.
«Η συμπεριφορά τους και η διατροφή τους μοιάζει πολύ πιο εξεζητημένη και πολύ πιο όμοια με τη δική μας, με πολλούς τρόπους. Βρήκαμε ότι ένας από τους Νεάντερταλ έτρωγε ασπιρίνη και ανακαλύψαμε τον μύκητα της πενικιλίνης μέσα του. Η χρήση αντιβιοτικών είναι άκρως εντυπωσιακή. Ασφαλώς τα ευρήματά μας έρχονται σε αντίθεση με την μάλλον απλοϊκή εικόνα που έχει σχηματισθεί για τους αρχαίους συγγενείς μας στη λαϊκή φαντασία», είπε ο Κούπερ.
Φαίνεται πως οι Νεάντερταλ είχαν ήδη αποκτήσει αρκετές γνώσεις για τα φυτά με αναλγητικές, αντιφλεγμονώδεις και άλλες θεραπευτικές ιδιότητες. Μπορούσαν έτσι να ανακουφίσουν με αυτά ένα στομαχόπονο (λόγω π.χ. της εισβολής κάποιου παρασίτου στο έντερό τους) ή κάποιον πονόδοντο.
