«Petrus quidam, Creta insula ortus», δηλαδή «κάποιος Πέτρος, καταγόμενος από τη νήσο Κρήτη». Στην ισπανική ιστοριογραφία είναι γνωστός και με το προσωνύμιο «el Griego», δηλαδή «ο Γραικός». Κυρίως, είναι γνωστός ως «Pedro de Candia», δηλαδή «Πέτρος ο Κρητικός».
Είναι πιθανόν – αλλά και ταυτόχρονα σχεδόν απίθανο να εξακριβωθεί - ο όρος «de Candia» εδώ να σημαίνει και «Ηρακλειώτης», καθώς είναι γνωστό ότι το όνομα «Candia» χρησιμοποιήθηκε κατά την ενετοκρατία τόσο για την Κρήτη, ως νησί, όσο και για την πόλη του Ηρακλείου.
Και τέλος πάντων όσοι δε γνωρίζετε, είναι δεδομένο πως τώρα θα αναρωτιέστε ποιος είναι αυτός ο Πέτρος ο Κρητικός και γιατί τόσες συστάσεις.
Λογικές και οι δυο ερωτήσεις. Ο «Pedro de Candia» ήταν ένας φοβερός και τρομερός Έλληνας πολεμιστής που πολέμησε στο πλευρό των Ισπανών κατά της πανίσχυρης αυτοκρατορίας των Ίνκας.
Οι «διάσημοι δεκατρείς» και οι Ίνκας
Σύμφωνα με τους ιστορικούς (Έλληνες ή Ισπανούς) ο Πέτρος γεννήθηκε περίπου το 1484 και σε μικρή ηλικία έφυγε από την Κρήτη για να ταξιδέψει πρώτα στην Ιταλία και στη συνέχεια στην Ισπανία. Στη γειτονική χώρα έλαβε στρατιωτική εκπαίδευση.
Στη συνέχεια τον βρίσκουμε στον Πανάμα δίπλα στους Φρανσίσκο Πιζάρο και Ντιέγκο ντε Αλμάγκρο που εκείνη την εποχή έκαναν τα σχέδιά τους για το ταξίδι προς τον άγνωστο νότο.
Σύμφωνα με την παράδοση ο Πιζάρο τράβηξε μια γραμμή στην άμμο με το σπαθί του και είπε: «Όσοι από εκείνη την πλευρά της γραμμής μπορούν να επιστρέψουν στον Παναμά και να είναι φτωχοί, όσοι από αυτήν την πλευρά μπορούν να έρθουν στο Περού και να είναι πλούσιοι».
Ο «Πέτρος ο Κρητικός» έλαβε μέρος στην τρίτη εκστρατεία των Ισπανών στο Περού ως επικεφαλής του πυροβολικού. Ήταν εκείνη η φορά που οι «Los trece de la fama», οι «διάσημοι δεκατρείς», ο Πιζάρο και οι 12 συμπολεμιστές του, δηλαδή, έκαναν πραγματικότητα αυτό που δεν κατάφεραν οι προηγούμενες δυο εκστρατείες.
Το 1528 οι «Los trece de la fama» έφτασαν στο Τουμπέζ (βορειοδυτικό Περού). Με δεδομένο, όμως, πως ήταν μόλις 13 δεν μπορούσαν να έρθουν σε ευθεία αντιπαράθεση με τους ομογενείς και έτσι ο Πιζάρο έστειλε τον Πέτρο τον Κρητικό να έρθει σε επαφές με τους ιθαγενείς και να διαπιστώσει αν υπάρχει η δυνατότητα σύγκρουσης μαζί τους.
Όταν ο «Pedro de Candia» συναντήθηκε μαζί τους, εκείνοι τον πήγαν στον αρχηγό τους ο οποίος εντυπωσιάστηκε από το αρκεβούζιο που κρατούσε ο κρητικός πολέμαρχος. Το αρκεβούζιο έμοιαζε με τυφέκιο και εκείνη την εποχή θεωρούταν το κορυφαίο ατομικό όπλο.
Περού: Ανατριχιαστική ανακάλυψη αρχαιολόγων - Οι Ίνκας έκαναν ανθρωποθυσίες παιδιών 1000 χρόνια πριν
Σύμφωνα με τον θρύλο όταν ο Πέτρος ο Κρητικός παρουσιάστηκε μπροστά στον ηγέτη των ιθαγενών προσπάθησε με διάφορα κόλπα να του αποσπάσει διάφορα μυστικά και παράλληλα επιχείρησε να κηρύξει το Ευαγγέλιο.
Ο ηγέτης των ιθαγενών, ωστόσο, έδειξε να έχει μάτια μόνο για το όπλο του «Pedro de Candia» και του ζήτησε να το χρησιμοποιήσει. Λέγεται πως ο Πέτρος πυροβόλησε στον αέρα και οι ιθαγενείς τρομοκρατήθηκαν από τον θόρυβο που έκανε και ξάπλωσαν τρομαγμένοι στο έδαφος. «Κρατάς στα χέρια σου τον κεραυνό του ουρανού», του είπε άρχοντας των Ιθαγενών και – μέσα στην άγνοιά του – προσφέρθηκε να ξεναγήσει τον Έλληνα πολεμιστή στην πόλη.
Ο θησαυρός και το άδοξο τέλος του Πέτρου
Έκθαμβος ο Πέτρος διαπίστωσε πως ολόκληρη η πόλη ήταν γεμάτη από χρυσάφι και ασήμι. Όταν επέστρεψε στον Πιζάρο του εξήγησε τι είχε δει και αμέσως επέστρεψαν στην Ισπανία προκειμένου να πάρουν την άδεια της βασίλισσας Ισαβέλλας για μια κανονική στρατιωτική αποστολή.
Και έτσι έγινε. Το 1531 ξεκίνησε το στρατιωτικό σκέλος της τελευταίας εκστρατείας των κονκισταδόρων που οδήγησε στην πτώση της αυτοκρατορίας των Ίνκας.
Ο «Pedro de Candia» και ο Πιζάρο, νικητές και τροπαιούχοι, επέστρεψαν στην Ισπανία όπου τιμήθηκαν από τον βασιλιά. Ο πρώτος έγινε αρχιστράτηγος του πυροβολικού του ισπανικού στόλου και ο δεύτερος διορίστηκε δήμαρχος της πόλης του Κούζκο.
Έχοντας δει, ωστόσο, το πόσο χρυσάφι υπάρχει, κανείς δεν αρκέστηκε στα λίγα. Και οι δυο ήθελαν περισσότερα. Το ζήτημα, ωστόσο, είναι πως πλέον υπήρχαν και άλλοι που έμαθαν για τα αμύθητα πλούτη της νέας γης και έτσι με επικεφαλής τον Ντιέγκο ντε Αλμάγκρο, στράφηκαν κατά των πρώην συντρόφων τους ξεκινώντας έναν αιματηρό εμφύλιο.
Στη διάρκεια αυτού του πολέμου ο ντε Αλμάγκρο δολοφόνησε τον Πιζάρο και έτσι ο Πέτρος ο Κρητικός δέχθηκε να πολεμήσει μαζί του προκειμένου να έχει και αυτός μερίδιο από τα κέρδη. Λέγεται πως η μεταστροφή του αυτή οφείλεται στο γεγονός πως ήταν ο μοναδικός μάρτυρας ύπαρξης μιας τεράστιας ποσότητας χρυσού που οι Ίνκας είχαν θάψει για να μην την αρπάξουν οι Ισπανοί. Στόχος του ήταν να συμμετέχει σε μελλοντικές εκστρατείες προκειμένου στην πρώτη ευκαιρία να αρπάξει αυτόν τον ανεκτίμητης αξίας θησαυρό.
Σε μια από τις πιο κρίσιμες μάχες, ωστόσο, τον Σεπτέμβριο του 1542 στην περιοχή των Τσούπας, το πυροβολικό του «Pedro de Candia» ήταν εντελώς αναποτελεσματικό. Ο ντε Αλμάγκρο θεώρησε πως ο Πέτρος το έκανε επίτηδες, πως ίσχυε η φήμη για τον κρυμμένο θησαυρό και πως τελικά είχε σκοπό να τον σκοτώσει που να αναλάβει εκείνος τη συνέχεια της εκστρατείας.
Τότε όρμησε πάνω του αποκαλώντας τον «αναθεματισμένο Γραικό προδότη», τον σκότωσε με τα ίδια του τα χέρια. Ο Πέτρος ο Κρητικός έχασε τη ζωή του εντελώς άδοξα χωρίς ποτέ να μάθει αν όντως υπήρχε εκείνος ο αμύθητος θησαυρός των Ίνκας.
