Αγαπούσες με όρους. Αγαπούσες με προϋποθέσεις. Αν δεν σου βγαίνει, θα βγάλεις αυτό που βγαίνει. Τι; Φωνές, νεύρα, βρισιές, κατάρες. Όταν αργότερα όμως το καταλάβεις, κάνε την προσευχή σου και πες: «Κύριε, με δοκίμασες και φάνηκε η φτώχεια μου.
Μου ‘δωσες μια ευκαιρία να δείξω την αγάπη μου και αποδείχθηκε ότι τελικά δεν είχα. Να δω λίγο πού έχω φτάσει, και είμαι ακόμα στην αρχή. Ακόμα μαθαίνω το άλφα και το βήτα. Μου ‘δωσες, Κύριε, ένα θερμόμετρο για να σφυγμομετρήσω και να δω τη θέρμη της καρδιάς μου, πού βρίσκομαι, και είδα ότι δεν πάω καθόλου καλά. Απόδειξη; Δεν μου μίλησαν καλά και θύμωσα. Οταν μου φέρθηκαν άσχημα, εγώ παρεξηγήθηκα. Οταν με πρόσβαλαν, αμέσως αγανάκτησα. Δεν έβγαλα καλοσύνη.

Πού ‘ναι η αγάπη μου;» Φαντάσου την απόστασή μας απ’ τα λόγια του Χριστού: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών». Τους εχθρούς; Μα εδώ δεν μπορούμε ν’ αγαπήσουμε τους δικούς μας, τον άνθρωπό μας, θ’ αγαπήσω τον εχθρό μου; Πάρα πολύ δύσκολο. Αν ζεις αυτή την εμπειρία, σε παρακαλώ να προσεύχεσαι και για μένα και για όσους άλλους δεν τα ζούμε. Μακάρι να τα ζήσουμε κάποτε. Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά είναι απλά αν τα δούμε με τα μάτια τα θεϊκά. Δηλαδή, αν δεις το χώμα της γης που θα μας σκεπάσει όλους, τότε προσγειώνεσαι. Και καταλαβαίνεις ότι, πραγματικά, μόνο η αγάπη θα μας σώσει εκείνη την ώρα. Αν καταλάβουμε την ενότητα μεταξύ μας και τον θάνατο που περιμένει όλους μας, θα πούμε: «Γιατί, ρε παιδιά, να μην αγαπήσουμε;»

Οσο κι αν σε μίσησε ο άλλος, αγάπησέ τον. Τι θα πάθεις; Να σου πω τι θα πάθεις; Θα αγιάσεις! Αυτό είναι το μόνο περίεργο που θα πάθεις. Κακό δεν θα πάθεις. Αν αγαπήσεις, θα κοιμηθείς το βράδυ καλύτερα. Δοκίμασε το αντίθετο, δηλαδή να μην αγαπήσεις. Είπε ένας πνευματικός σε κάποιον που δεν ήθελε να μπει στη ζωή της αγάπης, αλλά ήθελε να αντιδρά συνέχεια: «Εντάξει, παιδάκι μου, μην τσακωθούμε μεταξύ μας. Κάνε ό,τι θέλεις. Δοκίμασε να αντιπαθείς. Να μισείς. Να εκδικείσαι. Κι αν σε πιάσει ο ύπνος το βράδυ, πες μου!» Αν η πίεσή σου ανεβεί, μη ρωτάς γιατί. Αν το ζάχαρό σου χτυπήσει κόκκινο, μη λες γιατί.

Ο λόγος είναι που δεν αγαπάς, δεν συγχωρείς ούτε δέχεσαι τον άλλον με κατανόηση. Το μυστικό είναι να πηγαίνεις στο βάθος της ψυχής του. Ετσι θα σωθούμε: Αν αγαπούμε. Ολ’ αυτά, φυσικά, δεν γίνονται ακούγοντας απλώς μια εκπομπή ή διαβάζοντας ένα βιβλίο. Ούτε ακόμα κι αν την ξανακούσεις σε επανάληψη θα σωθείς. Ούτε κι αν την ξανακούς συνέχεια στο αυτοκίνητο. Ξέρω ότι με αρκετούς κάνουμε παρέα στο αυτοκίνητο. Χαίρομαι που ‘μαι κι εγώ εκεί δίπλα σου. Είναι εντυπωσιακό: Σε συντροφεύω και είμαι τόσο κοντά σ’ εσένα και στα πράγματά σου. Ταξιδεύεις εσύ, ταξιδεύω κι εγώ. Τρέχει τ’ αυτοκίνητο, τρέχει και η φωνή μου μαζί σου. Κάθεσαι στο δωμάτιο και κοιτάς γύρω τα πράγματα, τα έπιπλα, το ταβάνι, διαβάζεις το βιβλίο τώρα κι είμαι κι εγώ εκεί. Και κάνουμε παρέα. Τ’ ακούς τόσες φορές όλα αυτά. Τ’ ακούς συνέχεια. Συνεχείς επαναλήψεις για να μην ξεχνιέσαι.

Aπό το βιβλίο του – «Στο βάθος κήπος»

π.Ανδρέας Κονάνος