Θα ήθελα σήμερα να μου επιτρέψετε ένα πιο προσωπικό κείμενο. Έτσι, θα σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για τις χιλιάδες ευχές και τα μηνύματα που μου αποστείλατε για την ονομαστική μου εορτή, προς τιμή του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους. Μου δώσατε για ακόμη μια φορά χαρά κι αγάπη, στήριξη και ενίσχυση στον αγώνα και διακονία μου.Η αγάπη σας χρόνια τώρα με συντροφεύει και θεραπεύει.

Κάποτε αισθανόμενος ότι η αγάπη που λαμβάνω δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που είμαι, είπα σε φίλους και αδελφούς, "μου δίνεται πολύ αγάπη αλλά επιτρέψατε μου να ξέρω καλύτερα εγω ποιος είμαι και πόσο σκοτάδι, τραύμα και πληγές κουβαλάω μέσα μου...Δεν είμαι αυτό που φαντάζεστε και δεν ξέρω εάν αντέχετε να δείτε αυτό που είμαι...".

Τότε ένας φίλος από την παρέα μου είπε, "Πάτερ μπορεί να μην ξέρουμε και δεν μας ενδιαφέρει τι κάνεις αλλά ξέρουμε ποιος είσαι γιατί ποτέ δεν μας έκρυψες την αλήθεια σου. Δεν μας πούλησες κάτι που δεν πιστεύεις ή δεν μας έδωσες κάτι που δεν είσαι εσύ. Δεν σε αγαπήσαμε γιατί είσαι ασκητής ή μεγάλος "γκουρού", ούτε επειδή είσαι τέλειος, αλλά γιατί είσαι, αυθεντικός, άμεσος και ανθρώπινος, μιλάς αληθινά και μέσα από την καρδιά σου....Δεν μας το παίζεις κάτι αλλά μας δείχνει Κάποιον..... ".

Δεν ξέρω εάν ακόμη κι αυτά τα λόγια μπορώ να τα δεχθώ για το πρόσωπο μου, ωστόσο αυτό που γνωρίζω είναι ότι ποτέ δεν έγραψα ή μίλησα για κάτι που δεν πιστεύω, για κάτι που δεν έζησα ή έστω δεν πόθησα στην ζωή μου. Γιατί πολλά δεν κατάφερα και ίσως δεν καταφέρω αλλά τα πόθησα και τα ζήτησα.

Ποτέ δεν θέλησα να κουνήσω το δάκτυλο σε κανέναν άνθρωπο γιατί νιώθω πολύ λίγος και αμαρτωλός να το πράξω. Το μόνο που θέλησα να κάνω είναι να φανερώσω στα κείμενα και τα λόγια μου την μεγάλη αγκαλιά Του Θεού. Αυτή που ένιωσα από μικρό παιδί ακόμη και μέσα στα φρικτά βάσανα μου. Αυτή την αγκαλιά που δεν κλείνει ποτέ για τίποτε και για κανέναν.

Θέλω όλοι να νιώσουν ότι ο Θεός έχει σχέδιο γι αυτούς και ότι τους αγαπά αιώνια, δίχως αυτό να αλλάζει ότι κι εάν κάνουν. Θέλω να πω σε όλους, ότι δεν είναι αυτό που σκέφτονται ή αισθάνονται, αυτό που άλλοι μας είπαν και έβαλαν μέσα στο νου και την καρδιά μας.

π. Λίβυος: Να θυμάσαι, οι μεγάλες αλλαγές έρχονται μετά από μεγάλες καταστροφές

Όχι δεν είμαστε οι σκέψεις ή τα συναισθήματα μας, οι ρόλοι και τα προσωπεία που καθημερινά φοράμε, είμαστε κάτι πολύ βαθύτερο πέρα από σκέψεις και πράξεις. Είμαστε εικόνες Θεού, φως Θεού, παιδιά Εκείνου που μας έφερε στη ύπαρξη και δεν πρόκειται να μας αφήσει να χαθούμε. Δεν είμαστε το χθες ή μονάχα το σήμερα αλλά αυτό που μπορούμε να γίνουμε αύριο...

Ας φύγουμε από τις ψευδεσθήσεις του νου κι ας κατέβουμε στην αλήθεια της καρδιάς μας. Εκεί που ζει ο Χριστός, εκεί που πάντα έχει γαλήνη, φως και χαρά. Απλά μείνε σιωπηλός και ήρεμος και θα το νιώσεις έστω και για ένα λεπτό, ότι όλη η ταραχή είναι στην επιφάνεια της θάλασσας στο βυθό έχει πάντα γαλήνη. Κατέβα στο βυθό της καρδιά σου και αναπαύσου.

Πολλοί με ρωτάνε, "μα πάτερ, με τόσους επαίνους και αγαπητικά λόγια δεν παίρνουν τα μυαλά σας αέρα...". Χαμογελώ και λέω μέσα μου εάν ήξερες τα τραύματα και τις πληγές μου δεν θα με ρωτούσες. Οι δοκιμασίες είναι η πιο μεγάλη ευλογία στην ζωή μας. Τώρα που τις περνάμε δεν το αντιλαμβανόμαστε αλλά θα έρθει η ώρα που όλα θα συνδεθούν μεταξύ τους και οι διασκορπισμένες σκηνές του βίου μας θα γίνουν το πιο τέλειο σενάριο ζωής.

Σαφέστατα όλοι οι άνθρωποι μπορεί να πέσουμε σε έπαρση και αλαζονεία. Όμως ο καλός Θεός δεν μας αφήνει. Φροντίζει να έχουμε ένα ή πολλά βασανάκια. Πειρασμούς και δοκιμασίες που θα μας μάθουν να είμαστε ταπεινοί και προσγειωμένοι, που θα μας γειώωνουν κάθε αφορά που πάνε να πάρουν τα μυαλά μας αέρα. Οπότε η απάντηση είναι ότι ο πόνος με συντρίβει και η ελπίδα μου όλη είναι ο Χριστός μου, "Κύριε εάν ήξεραν το σκοτάδι μου, θα θαύμαζαν μονάχα το Φως Σου...".

Σας ευχαριστώ για ακόμη μια φορά για τις ευχές σας όμως οπως αντιλαμβάνεστε δε μπορώ να απαντήσω στο καθένα και κάθε μια ξεχωριστά. Μπορώ όμως ταπεινά να ευχηθώ για όλους εσάς να σας έχει ο Θεός καλά, να είστε ευλογημένοι από το Χριστό μας, να χαίρεστε τις χαρές και τις χάρες Του και να μην ξεχνάτε να ζείτε με δοξολογία και ευχαριστία τις μικρές καθημερινές στιγμές. Εκεί όπου τα τραύματα γίνονται θαύματα και παίρνει ανάσες η ψυχή μας.

Ευχές πολλές προς όλους!!!