Οι ελαφρότητες με την «κατασκοπεία» στην Ελλάδα σε γεωπολιτικό κάδρο
Δεν είναι άγνωστες οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για να επιτύχει ένα κράτος να κατακτήσει θέση και ρόλο που θα το καθιστά περιφερειακή δύναμη με επιρροή, στρατηγική εποπτεία και επωφελείς συναλλαγές με τις μεγάλες δυνάμεις. Το νεοελληνικό κράτος τους δύο τελευταίους αιώνες δεν πληρούσε αυτές τις προϋποθέσεις. Ούτε βέβαια και τις τελευταίες δεκαετίες.
Πολύ περισσότερο δεν τις πληροί σήμερα όταν επί μια δεκαετία σέρνεται στο έδαφος, η κοινωνία δέχεται καθημερινά εξοντωτικά πλήγματα, η νεολαία μεταναστεύει και οι εμφορούμενοι από φιλοπατρία πολίτες χαρακτηρίζονται ετερόκλητος όχλος ή και ακραίοι και φασίστες.
Γι’ αυτό και για πολλούς άλλους λόγους, αυτά που ακούμε για τον «ηγετικό μας ρόλο στα Βαλκάνια» επειδή η Ελλάδα, ουσιαστικά, αναγνώρισε τον Τιτοϊκής επινόησης ανεκδοτολογικό σκοπιανό αλυτρωτισμό, είναι πρωτάκουστα και εκτός πραγματικότητας. Αυτά λέει μεταξύ άλλων, ο καθηγητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, Παναγιώτης Ήφαιστος, μιλώντας στον 98.4 .
Κατά τον ίδιο, τα περί ανθόσπαρτων Βαλκανίων με την Ελλάδα ηγέτη-σημαιοφόρο ειρήνης πολύ θυμίζουν τα ιλαροτραγικά μεταφυσικά ιδεολογήματα της δεκαετίας του 1990 περί παγκοσμιοποίησης που, «καθιστούσαν τον πλανήτη ενιαίο, τους ΜΚΟ κύριους παίχτες, τον ωφελιμισμό-χρησιμοθηρία κύριο κίνητρο των ανθρώπων και το κράτος περιττό όπως και η κρατική κυριαρχία».
Το πολυπολικό διεθνές σύστημα του μεταψυχροπολεμικού 21ου αιώνα γίνεται ολοένα και πιο συγκρουσιακό, είπε και πως η αυταπάτη για «ανθόσπαρτα» Βαλκάνια είναι μια εξωπραγματική και επικίνδυνη για την χώρα μεταφυσική αντίληψη της διεθνούς πολιτικής, την ώρα που τα «μαύρα» σύννεφα πυκνώνουν ιδίως πάνω από την Κυπριακή Δημοκρατία.
