Η μύτη ενός σκύλου έχει διττή αίσθηση: της όσφρησης, βεβαίως, αλλά και της όρασης!

Ο σκύλος έχει την ιδιαίτερη ικανότητα να αντιλαμβάνεται τον κόσμο πρώτα με το όργανο της όσφρησης. Και διαθέτη γερή μύτη.

Γι΄αυτό οι κηδεμόνες σκύλων πρέπει να κατανοήσουν την ανάγκη που έχει ένας σκύλος να μυρίζει τα πάντα.

Γιατί «οι σκύλοι βλέπουν τον κόσμο με τελείως διαφορετικό τρόπο από ό,τι εμείς. Όλα ξεκινούν από το υπέροχο, εξαιρετικά αναπτυγμένο όργανο της όσφρησης, τη μύτη τους, που μόλις εντοπίσει τα πρώτα ίχνη ενδιαφέροντος γίνεται υγρή και εξωτερικά μοιάζει με σφουγγάρι, προκειμένου να μπορέσει να συλλάβει οποιαδήποτε μυρωδιά μεταφέρει ο αέρας.

Έχουν τη δυνατότητα να μυρίζουν χωριστά από κάθε ρουθούνι, κι αυτό τους κάνει να καθορίζουν την κατεύθυνση, αλλά και την πηγή κάθε μυρωδιάς.

Από τη στιγμή που ο αέρας εισέρχεται στη μύτη τους, ένας μικρός ιστός χωρίζεται σε δύο πτυχές: μια για να αναπνέουν, και μια για να μυρίζουν.

Εκπνέουν από σχισμές στο πλάι της μύτης, δημιουργώντας δίνες από αέρα, που τους επιτρέπουν να συγκεντρώνουν μυρωδιές, χτίζοντας στο πολλαπλάσιο την όσφρησή τους», εξηγεί η διπλωματούχος εκπαιδεύτρια και σύμβουλος συμπεριφοράς σκύλων, κυρία Μαριτίνα Κοζανίτου.

Για να αντιληφθούμε πόσο οξεία όσφρηση έχει ένας σκύλος, η κυρία Κοζανίτου μας δίνει ένα παράδειγμα: «Εάν εμείς μπορούμε να μυρίσουμε έναν ψεκασμό από άρωμα σε ένα μικρό δωμάτιο, οι σκύλοι θα μπορούσαν εύκολα να κάνουν το ίδιο ακόμα και μέσα σε ένα κλειστό γήπεδο, αλλά και να διακρίνουν τα συστατικά του».

Επίσης, οι σκύλοι με το όργανο της όσφρησης «καταλαβαίνουν τι υπάρχει στον δρόμο, στα απορρίμματα του γείτονα, σε κάθε είδους δέντρο, τα πουλιά και τα έντομα που βρίσκονται σε αυτό.

Η αίσθηση της όσφρησης μπορεί να τους κάνει να αναγνωρίζουν πράγματα που δεν μπορούν, καν, να δουν», εξηγεί η κυρία Κοζανίτου και συμπληρώνει: «Αποδεικνύεται ότι το οσφρητικό σύστημα που χρησιμοποιείται για την προώθηση των μυρωδιών, καταλαμβάνει μεγαλύτερη περιοχή του εγκεφάλου στους σκύλους, απ’ ό,τι στους ανθρώπους, κι έτσι τους επιτρέπει να θυμούνται μια εκπληκτική ποικιλία από συγκεκριμένες μυρωδιές, σε σχέση με αυτή που μπορεί να αναγνωρίσει η δική μας μύτη».

Επιπλέον, όπως αναφέρει η κυρία Κοζανίτου, στο στόμα τους υπάρχει ένα μικρό όργανο, το οποίο ανιχνεύει τις ορμόνες που απελευθερώνουν φυσικά τα ζώα, όπως και οι άνθρωποι, κι αυτό τους βοηθά να διαχωρίσουν τα φιλικά από τα εχθρικά πλάσματα.

Τους ειδοποιεί για τις διάφορες συναισθηματικές καταστάσεις μας, ενώ μυρίζουν την εγκυμοσύνη, ή την αρρώστια.


«Το παρελθόν και το μέλλον βρίσκεται… στον αέρα για τους σκύλους.

Ξέρουν ποιος πέρασε πριν από ένα σημείο και τι εξέλιξη θα έχει αυτό που συμβαίνει τώρα μπροστά τους.

Οι κρουνοί και τα δέντρα γίνονται «πίνακες ανακοινώσεων», που δίνουν μηνύματα για το ποιος σκύλος πέρασε από το σημείο πριν από λίγο, τι φαγητό τρώει και πώς αισθάνεται.

Γι’ αυτούς τους λόγους μπορούν να ανταποκριθούν με καλοσύνη σε ανθρώπους που βρίσκονται σε κίνδυνο, και με επιθετικότητα σε απειλές», λέει η διπλωματούχος εκπαιδεύτρια και σύμβουλος συμπεριφοράς σκύλων, και καταλήγει: «Όπως αποδεικνύεται, λοιπόν, ο καλύτερος φίλος της ανθρωπότητας δεν είναι εκείνος που βιώνει τα ίδια πράγματα με εμάς, αλλά αυτός που η απίστευτη μύτη του αποκαλύπτει έναν άλλον κόσμο, πέρα απ’ τα μάτια μας».