Υπερ-κόμβος Σκαραμαγκά, ένα από τα σημαντικότερα οδικά έργα για την Αττική. Με τη νεότερη μορφή του (όχι τις τρύπες στο βουνό, άλλη ιστορία αυτή…) εντάχθηκε στο στο ΠΕΠ Αττικής τον Νοέμβριο του 2012 επί Γιάννη Σγουρού, αλλά γρήγορα “θάφτηκε”.

Η Ρένα Δούρου υποσχέθηκε -χωρίς αντίκρισμα- ότι το βγάζει οριστικά από τη ναφθαλίνη… Οπότε μένει να δούμε πόσο αποτελεσματικά θα ασχοληθεί η διοίκηση Πατούλη με το θέμα.

Το Ποικίλο πετσοκόπηκε άγρια για να κατασκευαστεί η Δυτική Περιφερειακή, που έχει αποστολή να συνδέει την Λ. Σχιστού και τον Πειραιά με την Αττική Οδό, αλλά και αυτή έμεινε ανολοκλήρωτη.

Έργο ανυπολόγιστης αξίας

Σύμφωνα με το το πρόκειται για έργο ζωτικής σημασίας για τη Δυτική Αθήνα, τη Δυτική Αττική αλλά και ολόκληρη τη Δυτική Ελλάδα, παραμένει στα συρτάρια. Πρόκειται για την κυκλοφοριακή αναβάθμιση του ανισόπεδου κόμβου Σκαραμαγκά, που θα βελτίωνε θεαματικά την κυκλοφορία στην Εθνική Οδό και την Λεωφόρο Σχιστού. Το έργο, που ξεκίνησε στο τέλος του προηγούμενου αιώνα, προκάλεσε ανυπολόγιστη περιβαλλοντική καταστροφή και ρούφηξε άφθονο χρήμα με μελέτες και ημιτελείς εργασίες. Η Περιφέρεια Αττικής το επανέφερε προς στιγμήν το 2012, μα το εξαφάνισε και πάλι. Τελικά από αυτό έμειναν μόνο κάποιες τρύπες να χάσκουν στον Σκαραμαγκά…

Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Οι σήραγγες του Σκαραμαγκά «κατάπιαν» 22 εκατ. ευρώ

Κάθε διοίκηση με στοιχειώδη λογική πρώτα θα ολοκλήρωνε τη διαδικασία των απαλλοτριώσεων και μετά θα άρχιζε το σκάψιμο!

Η ιστορία ξεκινάει το 1997, όταν δημοπρατήθηκε το έργο των δίδυμων σηράγγων. Έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί το 2001, αλλά οι ελλιπείς μελέτες (που επέτρεψαν στον εργολάβο να διεκδικεί ολοένα και περισσότερα), και τα προβλήματα χρηματοδότησης οδήγησαν στην εγκατάλειψή του. Εμπόδιο στάθηκε και μια ηλικιωμένη κυρία που διατηρούσε σπίτι πάνω από τις υπό κατασκευήν σήραγγες. Το ελληνικό Δημόσιο είχε εν τω μεταξύ δαπανήσει περί τα 22 εκατ. ευρώ (!), περιλαμβανομένων των απαλλοτριώσεων.

Η σύμβαση που είχε υπογράψει η εταιρεία Παντεχνική ήταν ύψους 13,5 εκατ. ευρώ. Δεν πρόλαβε να γίνει η κατακύρωση του έργου και η Παντεχνική (Απρίλιος 1999) πρότεινε τροποποίησή του.

Συγκεκριμένα να κατασκευαστεί μια δίδυμη σήραγγα, από την οποία θα διέρχεται η εθνική οδός Αθηνών – Κορίνθου, ενώ η αρχική προκήρυξη δεν περιελάμβανε κάτι τέτοιο. H πρότασή της περιείχε και σειρά άλλων μεταβολών, με τη δέσμευση ότι θα κατασκευάσει το έργο με το ίδιο κόστος.

Αν και ήταν προφανές πως το κόστος του έργου θα αυξανόταν στην περίπτωση των σηράγγων, το ΥΠΕΧΩΔΕ ενέκρινε την αλλαγή του σχεδιασμού. Όμως ουδείς είχε υπολογίσει την ηλικιωμένη Χαϊδαριώτισσα, η οποία κατείχε έκταση τεσσάρων στρεμμάτων και μικρή κατοικία πάνω από τις σήραγγες, δίπλα στην καντίνα της Εθνικής Οδού.

H κάτοικος του Σκαραμαγκά ήταν ένας από τους ιδιοκτήτες που θα αποζημιώνονταν λόγω των απαλλοτριώσεων, αλλά υπήρχε μια ιδιαιτερότητα: Παρά το γεγονός ότι της επιδικάστηκαν 440.000 ευρώ (150 εκατ. δραχμές) ως αποζημίωση, δεν μπορούσε να τα πάρει, γιατί δεν διέθετε τους απαραίτητους τίτλους ιδιοκτησίας!

Επιπλέον, δεν επιθυμούσε να φύγει από την περιοχή της σήραγγας και γι’ αυτόν τον λόγο προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Το 6ο τμήμα του ΣτΕ την δικαίωσε και δεύτερη απόφαση του ΣτΕ δεν επέτρεψε στο Δημόσιο να προχωρήσει στην αναγκαστική απαλλοτρίωση των τεσσάρων στρεμμάτων…

Όμως δεν ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα. Διαρκείς τροποποιήσεις έργου, αλλεπάλληλες μελέτες και στέγνωμα των κονδυλίων έριξαν οριστικά το έργο στα… βράχια του Σκαραμαγκά.

Αφού προηγουμένως είχαν κάνει “μια τρύπα στο βουνό”… H Παντεχνική αποσύρθηκε το 2003, αφού υπέβαλε στοιχεία για δύο τιμολόγια, ύψους περί τα 6 εκατ. ευρώ (άγνωστο τι απέγινε με αυτά).