Το μυστήριο που περιβάλλει τους καταράκτες «Blood Falls» γοήτευε επί δεκαετίες την επιστημονική κοινότητα.

Για τους αμύητους, το Blood Falls είναι ένα παράξενο γεωγραφικό χαρακτηριστικό στην περιοχή McMurdo Dry Valleys της Aνταρκτικής.

Όπως υποδηλώνει το όνομα, μια ροή νερού στο χρώμα του αίματος ρέει από έναν παγετώνα στον ωκεανό.

Είναι ένα εντυπωσιακό χαρακτηριστικό ενάντια στο λευκό τοπίο και είναι ενδιαφέρον για τους παρατηρητές από την ανακάλυψή του από τον γεωλόγο Tόμας Γκρίφι Τέιλορ, το 1911.

Αρχικά, ο Τέιλορ, πίστευε ότι θα μπορούσε να οφείλεται στην περιεκτικότητα σε κόκκινα φύκια στο νερό. Ήταν μια από τις πολλές θεωρίες που διατυπώθηκαν σχετικά με την αληθινή φύση του Blood Falls, καμία από τις οποίες δεν ήταν ιδιαίτερα πειστική.

Δύο Ελληνίδες ερευνήτριες σε «ειδική» αποστολή στον Ατλαντικό για χάρη του δορυφόρου EarthCARE

Δεν ήταν μόνο το χρώμα του νερού που άφησε τους ανθρώπους μπερδεμένους. Η μέση θερμοκρασία στην περιοχή είναι σχεδόν -19 βαθμοί Κελσίου – επομένως το γεγονός ότι το νερό έτρεχε και δεν πάγωνε ήταν εξίσου έκπληξη.

Ωστόσο, η αλήθεια αποκαλύφθηκε τελικά το 2003, όταν ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Αλάσκας Fairbanks, συμπεριλαμβανομένης της εξερευνήτριας του National Geographic, Έριν Σι Πετίτ, έδωσαν την οριστική απάντηση.

Διαπίστωσαν με τη χρήση της τεχνολογίας radio-echo ότι το τρεχούμενο νερό έχει εξαιρετικά υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι, η οποία είναι διπλάσια από τα επίπεδα που είδαν στο θαλασσινό νερό στην περιοχή. Η υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι ωθεί προς τα πάνω το σημείο πήξης του νερού, γεγονός που εξηγεί γιατί παραμένει σε υγρή μορφή παρά τις πολικές θερμοκρασίες.

Έχει επίσης υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο και ο σίδηρος οξειδώνεται όταν έρθει σε επαφή με τον αέρα, κάνοντας το νερό κόκκινο, πορτοκαλί και καφέ.

Ενδιαφέρουσα είναι και η προέλευση του νερού. Οι ερευνητές εξήγησαν την ύπαρξη του νερού μετά την αναδρομή στην ιστορία πριν από 1,5 εκατομμύριο χρόνια.

Τότε, το αλμυρό νερό βρισκόταν σε μια λίμνη. Στη συνέχεια, ένας παγετώνας κινήθηκε πάνω από τη λίμνη και την περιείχε εκεί για χιλιάδες χρόνια, προτού εκτοξευθεί από κάτω από τον πάγο στο Blood Falls.

Σύμφωνα με την Πετίτι: «Το νερό απελευθερώνει θερμότητα, καθώς παγώνει και αυτή η θερμότητα θερμαίνει τον περιβάλλοντα ψυχρότερο πάγο.

«Αυτή η πηγή θερμότητας μέσα στον παγετώνα Taylor συνδυάζεται με τη χαμηλότερη θερμοκρασία πήξης του αλμυρού νερού (άλμη) για να κάνει δυνατή την κίνηση της άλμης στον εξαιρετικά κρύο πάγο.

Ο παγετώνας Taylor είναι τώρα ο πιο κρύος γνωστός παγετώνας που έχει νερό που ρέει επίμονα."