Η αρχαία Αθήνα είναι γνωστή περισσότερο για τη δημοκρατία, τη φιλοσοφία και την τέχνη της παρά για τους πολεμιστές της, καθώς ήταν μια πόλη-κράτος με μεγαλύτερη έμφαση στον πολιτισμό και την εκπαίδευση. Ωστόσο, υπήρχαν αρκετοί κορυφαίοι πολεμιστές και στρατηγοί που διακρίθηκαν έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της πόλης.

Οι Αθηναίοι στρατηγοί όχι μόνο οδήγησαν τις νίκες στον στρατό τους, αλλά πρωτοστάτησαν στην ανάπτυξη της αθηναϊκής δημοκρατίας. Χωρίς αυτούς, η Αθήνα δεν θα είχε γίνει «κέντρο» του ελληνικού κόσμου. Επίσης, είναι πολύ πιθανό να κυριαρχούνταν από κράτη εισβολής, όπως η Περσία.

Ηγέτιδα στη Συμμαχία της Δήλου, η Αθήνα «έδωσε» στην Ιστορία κάποιους από τους πιο ικανούς και δημοφιλής στρατηγούς, ορισμένοι εκ των οποίων θα μπορούσαν να δουν τα ονόματά τους δίπλα σε εκείνα των ξακουστών στρατηλατών της Αρχαιότητας.

Οι κορυφαίοι στρατηγοί στην Αρχαία Αθήνα

• Θεμιστοκλής

 Ο Θεμιστοκλής (περ. 524-459 π.Χ.) ήταν ένας από τους σημαντικότερους στρατηγούς της Αρχαίας Αθήνας. Όταν εκλέχθηκε ως επώνυμος άρχων, άρχισε την κατασκευή ενός μεγάλου έργου, που θα συμπληρώσει ο ίδιος μετά τους Περσικούς Πολέμους: Τειχίζει τον Πειραιά και προτείνει την κατασκευή των Μακρών Τειχών, που θα κάνουν την Αθήνα απόρθητη όσο είναι θαλασσοκράτειρα. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π.Χ., όπου οι Έλληνες νίκησαν τον περσικό στόλο.

• Μιλτιάδης

Ήταν ο στρατηγός που ηγήθηκε των Αθηναίων στη μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ., όπου η αθηναϊκή φάλαγγα νίκησε τον πολύ μεγαλύτερο περσικό στρατό. Εκεί ο Μιλτιάδης (περ. 550-489 π.Χ.) αναγνώρισε ότι η παραδοσιακή ελληνική στρατηγική δεν θα πετύχαινε ποτέ ενάντια στη μεγαλύτερη περσική δύναμη και υιοθέτησε μια εντελώς απροσδόκητη τακτική που έσπασε τις περσικές γραμμές, κέρδισε τη μάχη και έσωσε την Ελλάδα από την περσική κυριαρχία. Αν και αρχικά αναγνωρίστηκε  ως μεγάλος ήρωας, αργότερα φυλακίστηκε με την κατηγορία της προδοσίας και πέθανε στη φυλακή .

Αυτό ήταν το χειρότερο βασανιστήριο στην αρχαία Ελλάδα - Ο «ματωμένος αετός» των Ελλήνων

• Περικλής

Ο Περικλής (περ. 495-429 π.Χ.) αποτέλεσε έναν όχι μόνο εξέχων πολιτικό ηγέτη αλλά και στρατηγό. Κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του, η Αθήνα γνώρισε μια εποχή μεγάλης πολιτικής και πολιτιστικής ακμής, αν και ηγήθηκε επίσης των Αθηναίων στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Ήταν ένθερμος υποστηρικτής της δημοκρατίας και οι μεταρρυθμίσεις του έθεσαν τις βάσεις για την ανάπτυξη μεταγενέστερων δημοκρατικών πολιτικών συστημάτων. Η περίοδος στην οποία ηγήθηκε της Αθήνας, στην πραγματικότητα, ονομάστηκε «Χρυσός Αιώνας» λόγω της επιρροής του, όχι μόνο στις τύχες της πόλης του , αλλά και σε ολόκληρη την ελληνική ιστορία κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. και ακόμη και μετά τον θάνατό του.

• Κίμων

Ο Κίμων (περ. 510-450 π.Χ.) -στρατηγός και πολιτικός- έμεινε στην Ιστορία για τις νίκες του κατά των Περσών στη Μάχη του Ευρυμέδοντα το 466 π.Χ. στη νότια ακτή της Μικράς Ασίας και για την απελευθέρωση ελληνικών πόλεων από τον περσικό ζυγό. Διατελούσε συχνά διοικητής του Αθηναϊκού στόλου όταν η πόλη βρισκόταν στο απόγειο της δύναμής της.

• Ιφικράτης

Ο Ιφικράτης (περ. 418-353 π.Χ.) ήταν γνωστός για τις στρατιωτικές του μεταρρυθμίσεις, όπως η αναδιοργάνωση των πεζών στρατευμάτων και η εισαγωγή των λεγόμενων "ιφικράτειων" όπλων. Έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στις μάχες κατά των Σπαρτιατών. Έχει χαρακτηριστεί ως στρατιωτική ιδιοφυΐα και ουσιαστικά ήταν ο εμπνευστής της ιδέας των πρώτων καταδρομέων.

• Νικίας

Ο Νικίας (περ. 470-413 π.Χ.) ήταν ευπατρίδης στρατηγός κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου - και υπέρμαχος της ειρήνης με τη Σπάρτη. Ηγήθηκε της αθηναϊκής εκστρατείας στη Σικελία, η οποία, αν και καταστροφική, ήταν μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές προσπάθειες της εποχής.