Ο πλανήτης μας, την εποχή των δεινοσαύρων, κινείτο πολύ πιο γρήγορα σε σχέση με το παρόν και έτσι οι ημέρες τότε δεν διαρκούσαν 24 ώρες, αλλά 23, δηλαδή περίπου μια ώρα λιγότερο.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν οι επιστήμονες της Ομάδας Περιβαλλοντικών και Γεωχημικών Ερευνών του Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, αφού χρησιμοποίησαν την ίδια μέθοδο ανάλυσης που εφαρμόζεται για να διακρίνει κάποιος την ηλικία ενός δέντρου: μέτρησαν τους δακτυλίους των μαλακίων και παρατήρησαν τη δομή τους.
Στη νέα μέθοδο εφαρμόστηκε ένα λέιζερ σε μικρά κομμάτια κελύφους. Σε αυτά δημιουργήθηκαν οπές διαμέτρου 10 μικρομέτρων ή ίσες με το μέγεθος ενός ερυθρού αιμοσφαιρίου. Αυτά τα δείγματα, λοιπόν, αποκάλυψαν πληροφορίες σχετικά με τη θερμοκρασία και τη χημεία του νερού κατά τη στιγμή του σχηματισμού του.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η σύνθεση του κελύφους άλλαξε περισσότερο σε μια ημέρα από ό,τι κατά τη διάρκεια των εποχών ή με τους κύκλους της παλίρροιας των ωκεανών. Το κέλυφος, μάλιστα, μεγάλωσε πολύ πιο γρήγορα κατά τη διάρκεια της ημέρας σε σύγκριση με τη νύχτα.
Ο Νιλς Ντε Βίντερ, ένας γεωχημικός αναλυτής στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών και ο κύριος συγγραφέας της νέας μελέτης, δήλωσε:
Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο «AGU Journals» και σε αυτή διαπιστώθηκε ότι η χημική ανάλυση του κελύφους έδειξε, επίσης, ότι οι θερμοκρασίες των ωκεανών ήταν πολύ υψηλότερες από ό,τι εθεωρείτο. Μάλιστα, έφτασαν στους 40 βαθμούς Κελσίου το καλοκαίρι και ξεπέρασαν τους 30 βαθμούς Κελσίου τον χειμώνα.
