Του Μάνου Χατζηγιάννη
Την εβδομάδα που παρέρχεται οι εκκλησιαστικές εξελίξεις οριοθέτησαν μια νέα κατάσταση στο εσωτερικό της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Από την μια λοιπόν οι δικαστικές νίκες δύο δυναμικών Ιεραρχών και από την άλλη η άνευρη στάση του Αρχιεπισκόπου.
Στην μια πλευρά του ποταμού βρίσκονται οι Μητροπολίτες Πειραιώς Σεραφείμ και Καλαβρύτων Αμβρόσιος.
Κοινό τους στοιχείο ο χειμαρρώδης λόγος και η προσπάθεια για να προστατεύσουν τα ιερά και τα όσια της φυλής μας δημιουργώντας πολλές έχθρες στους “προοδευτικούς” κύκλους εντός και εκτός Εκκλησίας. Μέχρι τώρα ο καθένας από το δικό του μετερίζι έχει πολλάκις παρέμβει στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα και με πύρινα κηρύγματα και οι δύο συνεπαίρνουν τους πιστούς.
Οι βροντερές κραυγές τους σίγουρα έχουν ακουστεί μέχρι την Αρχιεπισκοπή. .
Το ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσο στο αρχιεπισκοπικό γραφείο θα πρέπει να ανησυχούν μήπως οι δύο Μητροπολίτες δημιουργήσουν κοινό μέτωπο.
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς που πρωτοστάτησε στην δικαστική διαμάχη με την κυβέρνηση για τα να απαντήσει στον ανεκδιήγητο Νίκο Φίλη, ο οποίος για πολλοστή φορά διερρήγνυε τα ιματιά του για το νέο μάθημα και την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Μήπως κάπου εδώ ενώνονται οι δύο Ιεράρχες; Μήπως θα πρέπει να ανησυχεί ο κ. Ιερώνυμος;
Στην αντίπερα όχθη του ποταμού η στάση του κ. Ιερώνυμου. Η τοποθέτησή του σύμφωνα με την οποία «Εκκλησία και Πολιτεία θα συνεχίσουν την συνεργασία τους» όπως τόνισε μιλώντας σε δημοσιογράφους σχετικά με την απόφαση του ΣτΕ για το .
Απέχει ακόμη κι από αυτό που ο .
Σε κάθε περίπτωση πιο επιθετική στάση ζητούν από την διοικούσα Εκκλησία και άλλοι Μητροπολίτες. Μέχρι πότε θα τους αγνοεί ο Αρχιεπίσκοπος και θα μοιάζει εγκλωβισμένος σε αυτήν την περίεργη εξάρτηση από την κυβέρνηση παραμένει αναπάντητο ερώτημα….
