Όπως αναφέρεται η «παρέμβαση» έγινε «ενάντια στην μητροπολιτική αθλιότητα κράτους, δημοτικής αρχής και κοινωνικού κανιβαλισμού».

Το βίντεο

Το κείμενο του Ρουβίκωνα στη σελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου:

Το τι θεωρείται μέρος των Εξαρχείων είναι ένα ερώτημα. Ένα όμως είναι βέβαιο: το πεδίο του Άρεως συνορεύει αλλά δεν ανήκει στα Εξάρχεια. Και κατά συνέπεια δεν υπόκειται στο περίφημο «Άβατο». Το πεδίο του Άρεως είναι ελεύθερο για την αστυνομική παρουσία, το κράτος μπορεί να είναι παρόν χωρίς διαμαρτυρίες, ο κάθε Καμίνης μπορεί εκεί, χαλαρά, να κάνει πράξη τα σχέδια του για μια «πολιτισμένη Αθήνα», με δυο λόγια είναι μια εικόνα του κέντρου όπως το κράτος και οι κολαούζοι του θα την ήθελαν. Γιαυτό και αποτελεί την μεγαλύτερη ίσως και την μόνη ανοιχτή, ημιεπίσημη πιάτσα παιδικής πορνείας στην Δυτική Ευρώπη.

Όλοι θυμόμαστε τους αγώνες κατοίκων και αλληλέγγυων να εξασφαλιστεί η ανοιχτή πρόσβαση όλων σε αυτόν τον μοναδικό πνεύμονα πρασίνου στην άθλια μητρόπολη. Τον αγώνα να μην καταλήξει στα χέρια της «ανάπτυξης», να μην κοπεί φιλέτα όπως διεκδικούσε για παράδειγμα ο εφοπλιστής και ιδιοκτήτης του ΑΝΤ1 Μίνωας Κυριακου μέσω του Πανελλήνιου ΓΣ του οποίου προεδρεύει. Τον αγώνα να μην περικλειστεί το πάρκο με κάγκελα και λουκέτα.

Τελικά τα κάγκελα μπήκαν. Και πίσω από τα κάγκελα αποθηκεύτηκε η μητροπολιτική αθλιότητα. Από την πιάτσα διακίνησης ηρωίνης έως πλήθη εξαθλιωμένων προσφύγων που εκδίδονται για να επιβιώσουν με την μάταιη ελπίδα πως ίσως καταφέρουν και να μαζέψουν τα ποσά που ζητούν οι δουλέμποροι για να τους πάρουν μακριά από εδώ. Πίσω από τις εκθέσεις βιβλίου, λίγα μέτρα πίσω από τις παρακμιακές χριστουγεννιάτικες γκλαμουριές του Καμίνη 12χρονα παιδιά εκδίδονται για ένα χαρτονόμισμα των 10 ευρώ.

Στο μητροπολιτικό πεδίο πάντα διαμορφώνονται χώροι-χαλιά για να στοιβάζονται απο κάτω οι αποκλεισμένοι. Σημασία έχει να μη φαίνονται. Σημασία έχει να δουλεύει η καπιταλιστική μηχανή και να μπορεί να ξεφορτώνεται τα ελαττωματικά της γρανάζια εν ειρήνη και στο σκοτάδι. Το πεδίο του Άρεως προσφέρει, πίσω από τα κάγκελα, αυτό το σκοτάδι. Δίπλα στους τοξικομανείς και την «τακτική» πορνεία, που παραδοσιακά αποτελούσαν τη «σαβούρα» της πόλης ήρθαν να προστεθούν τα κύματα των προσφύγων που το κράτος, συνειδητά, πέταξε στην γωνία Κάθε βράδυ, κι ο καθένας μπορεί να κάνει μια βόλτα να το διαπιστώσει, ανάμεσα στους εξαθλιωμένους του πεδίου, μέσα στη βρώμα και τα σκουπίδια κυκλοφορούν τα όρνια/πελάτες: μεσήλικες, συνήθως Έλληνες που σπεύδουν για να ψωνίσουν παιδική σάρκα και μάλιστα σε τιμή ευκαιρίας. Μια νέα μαύρη αγορά για οτιδήποτε θελήσει όποιος έχει να πληρώσει. Μια αγορά που φρουρείται από κοινού (είτε πρόκειται για πρέζα είτε για εκδιδόμενα παιδιά) από μικτές ομάδες ελλήνων και αλλοδαπών, ένοπλων και με περίπλοκο σύστημα τσιλιαδόρων και ειδοποιήσεων ούτε 1 χιλιόμετρο μακριά από την ΓΑΔΑ.

Αποφασίσαμε να παρέμβουμε σε αυτή την τραγωδία που συμβαίνει μερικές εκατοντάδες μέτρα δίπλα στα Εξάρχεια. Δεν έχουμε αυταπάτες. Η παρέμβασή μας έχει αποκλειστικά συμβολικό χαρακτήρα. Ακόμα κι αν μπορούσαμε να είμαστε κάθε βράδυ εκεί, ακόμα κι αν επιλέγαμε να συγκρουστούμε και με αυτές τις μαφιες, δεν είναι αυτή η δουλειά μας. Ούτε προσφέρουμε κάποια λύση στον κόσμο, και ιδίως σε αυτά τα παιδιά. Σκοπός μας είναι να ρίξουμε φως σ το σκοτάδι, να χαλάσουμε τη βολή αυτών που είναι υπεύθυνοι για το αίσχος. Τη βολή του κράτους, τη βολή των μπάτσων, των επιχειρηματιών, των δημάρχων..

Φυσικά και δεν υποκαθιστούμε την αστυνομία. Ουδέποτε πέρασε από το μυαλό μας να υπηρετήσουμε το καθεστώς, να χτυπήσουμε τους αγώνες των καταπιεσμένων ή να κάνουμε τα ψώνια στο σούπερμάρκετ για δημοσιογράφους του ΣΚΑΙ που είναι  υπό 24ωρη φύλαξη.

Φυσικά και δεν δρούμε στο όνομα κάποιου συντηρητισμού. Ο κάθε ενήλικος έχει δικαίωμα να διαθέτει το σώμα του όπως γουστάρει. Καπιταλισμό έχουμε, τα πάντα πουλιούνται και αγοράζονται. Ακόμα και το παιδικό κρέας είτε πίσω από τους θάμνους του πεδίου είτε στα εργοστάσια της Apple στην Κίνα. Αυτό το τελευταίο όμως, η χρήση των παιδιών, ξεπερνάει τα εσκαμμένα του «τι να κάνουμε, έτσι είναι ο κόσμος»…

Τέλος είναι και κάτι ακόμα. Οι μητροπολιτικές χωματερές έχουν και οικονομική σημασία. Από ότι φαίνεται το παλιό σχέδιο για ανάπλαση της Αθήνας ξαναπαίρνει μπροστά. Η νέα μεγάλη μπίζνα, με αξία ίσως και μεγαλύτερη από αυτή των Ολυμπιακών αγώνων. Οι μάζες των αποκλεισμένων λειτουργούν και ως μέρος ενός κεντρικού σχεδιασμού για την ελεγχόμενη πτώση των τιμών των ακινήτων. Ξέρουμε ότι δειλά έχουν ξεκινήσει πάλι οι αγορές στο ιστορικό κέντρο. Θυμόμαστε πως την περίοδο 2006-2009 οι υποχρεωτικές από την αστυνομία μετακινήσεις στην πόλη της πιάτσας του πρεζεμπορίου, ακολουθούνταν από μαζικές αγορές σπιτιών και καταστημάτων. Έχουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας ορθάνοιχτα στην πόλη που ζούμε. Αυτό ας το έχουν υπόψη τους τα όρνια. Τόσο αυτά που τριγυρίζουν στο πεδίο του Άρεως όσο και τα όρνια του κράτους και του real estate.