Ο Βασίλης Τσιτσάνης και η Μαρίκα Νίνου ήταν ένα θρυλικό δίδυμο που έγραψε ιστορία στο ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι. Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι υπήρξαν ζευγάρι και στη ζωή. Ο θυελώδης έρωτάς τους στάθηκε αφορμή να γραφτούν πολλά σουξέ…
Οι δρόμοι τους συναντήθηκαν πρώτη φορά το 1949. Ο Βασίλης Τσιτσάνης τραγουδά μαζί με τη Σωτηρία Μπέλλου στου «Τζίμη του Χονδρού» στην Αχαρνών. Η Νίνου τραγουδούσε στο κέντρο «Φλόριδα» της λεωφόρου Αλεξάνδρας στο πλευρό του Στελλάκη Περιπινιάδη. Σύμφωνα με σχετικό βίντεο που επιμελήθηκε για την εκπομπή Ελένη η Κάλλια Καστάνη, ένα βράδυ ο Τσιτσάνης πηγαίνει στο κέντρο που τραγουδούσε η Νίνου για την ακούσει διότι πολλά του είχαν μεταφέρει για εκείνο το «ανερχόμενο αστέρι του ρεμπέτικου». Λίγο καιρό αργότερα έγιναν ντουέτο και σε ελάχιστο χρόνο σαρώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Όπου παίζουν γίνεται το αδιαχώρητο.
Παράλληλα, ξεκινά κι ένας μεγάλος, «παράνομος» έρωτας. Είναι και οι δυο παντρεμένοι και με παιδιά αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να παραδοθούν στο πάθος που τους καταπίνει. Ο Τσιτσάνης, λέγεται, πως από την αρχή της είχε ξεκαθαρίσει πως δεν έχει πρόθεση να διαλύσει την οικογένειά του. Εκείνη το αποδέχτηκε, ωστόσο, απαιτούσε να έχει την αποκλειστικότητα στο πάλκο και στην δισκογραφία. Ήθελε να γράφει μόνο για εκείνη.
Τέσσερα χρόνια μετά τίποτε δεν ήταν όπως πρώτα. Οι τσακωμοί ανάμεσα στο ζευγάρι ήταν συνεχής. Το 1953, αν και εμφανίζονται μαζί, δεν ανταλλάσσουν ούτε λέξη. Λίγο καιρό αργότερα, όταν ο καρκίνος «χτύπησε» την πόρτα της Μαρίκας Νίνου, εκείνη προτείνει στον Τσιτσάνη να πάνε μαζί στην Αμερική ώστε να συνδυάσουν την θεραπεία μαζί με μια περιοδεία. Εκείνος μαθαίνει πως η γυναίκα του είναι έγκυος στο δεύτερο παιδί τους και αρνείται να πάει μαζί της. Το ζευγάρι τσακώνεται πολύ άσχημα.
Το 1954, λίγο προτού φύγει η Νίνου για την Αμερική ο Τσιτσάνης της ζητάει να ηχογραφήσει ένα τραγούδι. Εκείνη πηγαίνει στο στούντιο χωρίς να γνωρίζει τους στίχους. Όταν τους διαβάζει συνειδητοποιεί πως είναι ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα. Η Μαρίκα Νίνου λύγισε και έφυγε από το στούντιο για να μην την δουν να κλαίει. Επέστρεψε λίγη ώρα αργότερα και τραγούδησε το «τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα», μόνο μια φορά. Το είπε τέλεια. Είναι αυτό που τελικά ηχογραφήθηκε. Λένε πως αν προσέξει κάποιος καλά την ερμηνεία της υπάρχουν φορές που η φωνή της έχει ένα φυσικό λυγμό.
Πέθανε στις 23 Φεβρουαρίου του 1957, σε ηλικία μόλις 39 ετών. Ο Τσιτσάνης δεν πήγε στην κηδεία της.
