Είναι γνωστό ότι η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και την Διεθνή Ειρήνη.

Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες.

Οι γυναίκες πάντοτε ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλλίες. Η γιορτή ουσιαστικά αφορά στους αγώνες απλών γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητά τους έγραψαν ιστορία.

Πρέπει να αναρωτηθούμε στις σημερινές δύσκολες, παγκοσμίως συνθήκες πως μπορούμε, άνδρες και γυναίκες, συνηθισμένοι και καθημερινοί άνθρωποι να γράψουμε ιστορία; Με ποιο θάρρος και με ποια αποφασιστικότητα;

Ως τώρα οι γυναίκες αποφάσιζαν τη δράση τους στον δημόσιο και στον ιδιωτικό χώρο με βάση λογικές αξίες, όπως η καλή ζωή. Στο εξής, μερίδιο στη διαδικασία αυτή διεκδικούν άλλες αξίες, διαφορετικές από όσες μέχρι σήμερα οικοδόμησαν ότι ονομάζεται σύγχρονος πολιτισμός.

Χρειαζόμαστε το θάρρος και την αποφασιστικότητα για να αγωνιστούμε για αξίες όπως ο σεβασμός στην αξία του ανθρώπου, το πνευματικό κεφάλαιο, ο σεβασμός στο περιβάλλον, η ανάγκη για έναν καλύτερο κόσμο, η υγεία με την ολιστική προσέγγιση και η απόλυτη διαφάνεια.

Χρειαζόμαστε το θάρρος και την αποφασιστικότητα για συνεννόηση περισσότερο παρά για ρήξη. Αξίες πολύτιμες κυρίως σε έναν κόσμο άκρως ανταγωνιστικό, που προστρέχει τελείως αβασάνιστα στη ρήξη και στον πόλεμο, ως μέσα επίλυσης των διαφορών.

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί κομίζουμε μια βαριά παράδοση, η οποία δεν ταυτίζεται με συνήθειες και έθιμα, ιδέες ή την ιστορική αδράνεια και στασιμότητα, αλλά με ένα πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό. Δεν σχετίζεται πρωτίστως με το παρελθόν. Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, στην αυθεντική εκκλησιαστική προοπτική, η Παράδοση προσανατολίζεται προς το μέλλον. Έρχεται κυρίως και πρωτίστως από το μέλλον της Βασιλείας του Θεού, από τον ερχόμενο Κύριο, για την σωτηρία του κόσμου και του ανθρώπου. Μια τέτοια κατανόηση της Παράδοσης αφήνει το μέλλον ανοικτό στη βούληση και το σχέδιο του Θεού. Παράδοση – στάση ζωής όπως η επαναστατική για τα δεδομένα της εποχής διακήρυξη του Αποστόλου των Εθνών Παύλου «ουκ ένι άρσεν και θήλυ… πάντες γαρ υμείς είς εστέ εν Χριστώ Ιησού» δηλαδή, δεν υπάρχει άνδρας και γυναίκα, όλοι είμεθα ίσοι απέναντι του Χριστού, καταργεί την ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Στηρίζεται στην εντολή της αγάπης που δίδαξε στον κόσμο ο Ιησούς και έχει την αφετηρία και την προέλευσή της στην δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό. Αυτή η θεόσδοτη ισότητα δεν επιβάλλεται με ανθρώπινους νόμους και Συντάγματα, ούτε με διακηρύξεις, αλλά βιώνεται και επικρατεί όταν ο άνθρωπος έχει επίγνωση του προορισμού του και του τελικού στόχου και σκοπού των πράξεών του.

Χρειαζόμαστε έναν άλλο τρόπο ζωής που δημιουργεί νέους δρόμους στη ζωή των ανθρώπων.

Χρειαζόμαστε το θάρρος και την αποφασιστικότητα να θέσουμε ως κέντρο της ζωής την αγάπη και όχι τον ανταγωνισμό, την κατανόηση, την ανακάλυψη των ιδιαιτεροτήτων των δυο φύλων, την ομορφιά της δημιουργικής συνοδοιπορίας τους, να μεταθέσουμε το κέντρο βάρους από την εξουσία, στη διακονία με τα χαρίσματα και τις δεξιότητες που έχει κάθε άνθρωπος

Είναι αναγκαίο να συμβάλλουμε οι ορθόδοξοι χριστιανοί άνδρες και γυναίκες στην μεταμόρφωση της ζωής των δυο φύλων τόσο στην κοινωνία όσο και στην Εκκλησία. Με τον τρόπο αυτό η σημερινή γιορτή ας είναι αφορμή για μια άλλη νέα πορεία των γυναικών στον σύγχρονο κόσμο, η οποία ζητά το θάρρος και την αποφασιστικότητα της αγάπης.

Η Εκκλησία, ως κοινωνία προσώπων, ανδρών και γυναικών, στηρίζει την ισότητα και ισοτιμία των μελών της, στηρίζει και τιμά τη γυναίκα.

Η ενεργοποίηση και παρουσία της ορθόδοξης γυναίκας σε όλα τα επίπεδα της σύγχρονης πραγματικότητας είναι σήμερα απαραίτητη για να αντιμετωπισθούν θέματα όπως ο ρατσισμός, οι διακρίσεις και τα στερεότυπα, οι συνέπειες της κρίσης κυρίως στις γυναίκες, η υπογεννητικότητα, η κρίση στον γάμο και τόσα άλλα.

Γένοιτο!

Από το Γραφείο Νεότητος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών

και δια την προσυπογραφήν

+ Ο Σισανίου και Σιατίστης ΠΑΥΛΟΣ