Μια νέα έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) έρχεται να... ταράξει τα νερά, καθώς αναφέρει πως οι μισές εργασίες θα εκτελούνται από αυτοματοποιημένες, «έξυπνες» -και άλλες- μηχανές έως το 2025, ενώ οι άλλες μισές από τους ανθρώπους, κάτι που πιθανώς θα επιδεινώσει την ανισότητα.
Σήμερα περίπου το 1/3 των εργασιών γίνονται από μηχανές, αλλά σταδιακά η «ζυγαριά» γέρνει προς την πλευρά τους. Μάλιστα, η πανδημία του κορονοϊού φαίνεται να πατά το... γκάζι προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η γενική τάση είναι ότι η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας επιβραδύνεται εν μέσω πανδημίας, ενώ η καταστροφή θέσεων επιταχύνεται, καθώς ολοένα περισσότερες εταιρείες στρέφονται στη νέα τεχνολογία και στην αυτοματοποίηση, παρά στους ανθρώπους, για να καλύψουν τις ανάγκες τους.
Η μελέτη προβλέπει ότι μέσα στην επόμενη πενταετία θα δημιουργηθούν χάρη στις τεχνολογικές εξελίξεις περίπου 97 εκατομμύρια θέσεις εργασίας παγκοσμίως, κυρίως σε μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά παράλληλα θα χαθούν σχεδόν άλλες τόσες (85 εκατομμύρια), κάτι που για ορισμένες κοινότητες θα σημαίνει αυξημένη ανεργία.
Οι χειρωνακτικές και εργασίες ρουτίνας στις διοικητικές και άλλες υπηρεσίες, καθώς επίσης στην επεξεργασία δεδομένων, απειλούνται κατ' εξοχήν από την επανάσταση της αυτοματοποίησης και της ρομποτικής. Οι χαμηλόμισθοι και ανειδίκευτοι θα πληγούν περισσότερο. Από την άλλη, νέες θέσεις εργασίας θα αναδυθούν σε τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη, τα μεγάλα δεδομένα, το υπολογιστικό «νέφος», η υγεία, η πράσινη οικονομία και η δημιουργία ψηφιακού περιεχομένου, σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Reuters και όπως αναμεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Σύμφωνα με το WEF, η πανδημία Covid-19 έχει επιταχύνει διεθνώς την πορεία προς την αυτοματοποίηση και την υιοθέτηση νέων τεχνολογιών, με συνέπεια αρκετοί εργαζόμενοι να αντιμετωπίζουν διπλή απειλή τόσο από τις υφεσιακές επιπτώσεις της πανδημίας, όσο και από την επιταχυνόμενη αυτοματοποίηση των εργασιών.
Η έκθεση επισημαίνει ότι πολλά εκατομμύρια άνθρωποι -σχεδόν οι μισοί εργαζόμενοι- θα πρέπει να μάθουν νέες ειδικότητες για να μην χάσουν τη δουλειά τους και να μην αποκοπούν από την αγορά εργασίας στο μέλλον, ενώ παράλληλα οι κυβερνήσεις θα πρέπει να δημιουργήσουν «δίχτυα ασφαλείας» για όσους μένουν χωρίς δουλειά.
