Είναι να μη σου κάνει εντύπωση όταν ο λαλίστατος και πολύ δραστήριος στα κοινωνικά δίκτυα, ενίοτε και με αμφιβόλου αισθητικής αναρτήσεις υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, παραμένει σχεδόν «αόρατος». Εκεί που είχαμε συνηθίσει σχεδόν σε καθημερινή βάση να δημιουργεί ειδήσεις, τις τελευταίες ημέρες είναι εξαφανισμένος.
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Θα θεωρήσουμε αυθαίρετα, ότι η εξαφάνιση αυτή δικαιώνει την εκτίμηση που κάναμε για τη συμφωνία Τσίπρα-Γιλντιρίμ για αποκλιμάκωση στα Ίμια, συμπεριλάμβανε το «μάζεψε τον Καμμένο», καθώς ήταν φανερό ότι οι Τούρκοι κεφαλαιοποίησαν τη στραμμένη -κυρίως- στο εσωτερικό πολιτικό ακροατήριο ρητορική του υπουργού Εθνικής Άμυνας.
Η υπόθεση αυτή δεν αποτελεί ιδιαίτερη τιμή ούτε για την ελληνική κυβέρνηση, ούτε για τον Καμμένο, ούτε για τους ΑΝΕΛ. Θα περιμέναμε ο υπουργός να καταλαβαίνει ότι αυτή η εξαφάνισή του ερμηνεύεται ως προσαρμογή στα «θέλω» των Τούρκων. Τέλος λοιπόν η «πατριωτική ρητορική»; Θα έπρεπε άραγε να παραιτηθεί;
Όχι επιμένουν οι πέριξ του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Όχι διότι είναι εκεί να βγάλει «τα κάστανα από τη φωτιά» άμα οι Τούρκοι το πάνε στο «μη περαιτέρω». Άλλοι κακεντρεχείς προκρίνουν την αγάπη για την «καρέκλα», άλλοι αποδίδουν την εξαφάνιση σε τελεσίγραφο του Αλέξη Τσίπρα να μη δίνονται αφορμές, με τις εν συνεχεία εμφανίσεις στις μονάδες της Αεροπορίας να έχουν σαν στόχο να αμβλύνουν τις αλγεινές εντυπώσεις περί… εκπτώσεων.
Θα το πούμε με απλά λόγια. Η «πατριωτική ρητορική» ήταν χρήσιμη μόνο στο εσωτερικό μέτωπο. Στο εξωτερικό αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων αντιπαραγωγική, εφόσον κατέρρευσε, εάν δεν προκάλεσε κιόλας την εμπλοκή στα Ίμια. Και είναι αμφίβολο εάν έχουν αντιληφθεί πολλοί τι σημαίνει η δέσμευση της αξιοπιστίας της χώρας με τα λόγια του ΥΠΕΞ, Νίκου Κοτζιά, μέσω τηλεοπτικής συνέντευξης, ότι την επόμενη φορά δεν θα είμαστε και τόσο «πολιτισμένοι» στην αντίδρασή μας.
Παρήγαγε αποτρεπτικό αποτέλεσμα ή όχι; Το κλασικό πρόβλημα της θεωρίας της αποτροπής είναι ότι ξέρεις με βεβαιότητα μόνο πότε καταρρέει η αποτροπή (deterrence). Το αν «δουλεύει» μπορείς μόνο να το εικάσεις. Υπάρχει όμως και άλλη μία ανησυχητική βεβαιότητα.
Αυτή είναι ότι οι Τούρκοι, όπως κάνουν πάντα, θα επιχειρήσουν να απαξιώσουν τη ρητορική Κοτζιά. Πάντα θα προχωρούν σε οριακές προκλήσεις επιχειρώντας κάθε φορά να «σπρώξουν» την «κόκκινη γραμμή» από λίγο, ώστε σταδιακά τα περί «έλλειψης πολιτισμού» στην αντίδραση να έχουν ακυρωθεί στην πράξη.
Το πραγματικό όμως πρόβλημα δεν είναι με την κυβέρνηση αλλά με την αντιπολίτευση. Θα μπορούσε κανείς να εικάσει παρατηρώντας τη συλλογική τους επίδοση, ότι δεν έχουν κατανοήσει επαρκώς τι σημαίνει η δήλωση Κοτζιά και σε τι θα μπορούσε να τους οδηγήσει.
Έστω ότι γίνονται εκλογές και ανεβαίνουν στην εξουσία. Αντιλαμβάνονται ότι προτεραιότητα των Τούρκων θα μπορούσε να είναι να εκμεταλλευτούν τη μεταβατική κατάσταση για να ακυρώσουν αυτή την αναφορά του Νίκου Κοτζιά στον βαθμό που αφορά την αποτρεπτική μας πολιτική, ή απλά για να δοκιμάσουν αντανακλαστικά και αν εξακολουθεί να δεσμεύει την ελληνική πλευρά που δεν έχει δα και μεγάλη ιστορία επίδειξης συνέχειας στην πολιτική της;
Γι’ αυτό καλά θα έκαναν να προσέχουν πολύ τι διακηρύσσουν και να συνυπολογίζουν αυτό το οποίο θα μπορούσαν να κληθούν να διαχειριστούν. Ένα επεισόδιο όπως στα Ίμια το 1996 που έπιασε στον ύπνο τον Κώστα Σημίτη με τις αυταπάτες και τα στερεότυπά του, όπως τα είχε διατυπώσει σε βιβλίο που ενταφίαζε τις αμυντικές δαπάνες στις οποίες έβλεπε τη πηγή όλων των κακών.
Να βρεθούν δηλαδή με την «καυτή πατάτα» στα χέρια. Τι θα πουν; Ότι η δήλωση Κοτζιά δεν τους εκφράζει; Επειδή έχουν μαζεμένους διάφορους στρατηγούς εκεί, ας τους βάλουν να το μελετήσουν το θέμα για να μην την πατήσουν ωσάν ερασιτέχνες…
Κι ένα τελευταίο σχόλιο για το υπουργείο Εξωτερικών, φυλαγμένο από την ανακοίνωση που εξέδωσε, σχολιάζοντας την αντίστοιχη τουρκική για την επίμαχη συνέντευξη Κοτζιά. Εκεί αναφερόταν ότι η Τουρκία «παραβιάζει συνεχώς κόκκινες γραμμές». Αντελήφθησαν το μέγεθος της γκάφας που διέπραξαν;
Εάν δεν είχαν μαζευτεί τόσο πολλοί ειδικοί σε θέματα διεθνούς δικαίου και είχαν φροντίσει να την εξετάσει και κάποιος με στοιχειώδεις γνώσεις στρατηγικής προτού δοθεί στη δημοσιότητα, θα είχαν καταλάβει ότι δεν θα μπορούσαν να έχουν γράψει κάτι περισσότερο αυτοκαταστροφικό για την ελληνική αποτρεπτική αξιοπιστία!
Όταν λέμε αγαπητοί προς τους Τούρκους ότι «παραβιάζει συνεχώς κόκκινες γραμμές», αυτό που επιτυγχάνουμε δεν είναι να τους εκθέσουμε, αλλά να γινόμαστε ρεζίλι. Διότι τις «κόκκινες γραμμές» τις ορίζουμε εμείς με το σκεπτικό να μην επιτρέψουμε την παραβίασή τους.
Όταν παραδεχόμαστε και μάλιστα σε επίπεδο υπουργείου Εξωτερικών ότι τις αφήσαμε να παραβιαστούν και μάλιστα «συνεχώς», έχουμε επιφέρει ισχυρό πλήγμα στην ελληνική αποτρεπτική αξιοπιστία. Είναι δυνατόν ο Νίκος Κοτζιάς να ενέκρινε ποτέ τέτοιο κείμενο;
Μήπως η γκάφα αυτή έπαιξε ρόλο στο να αποφασιστεί η δήλωση για το τι θα κάνουμε την επόμενη φορά; Για να επιχειρηθεί η αποκατάσταση της αποτρεπτικής μας αξιοπιστίας; Μακάρι όμως να έφθανε μόνο αυτό…
Πηγή:http://www.defence-point.gr
