Γεννημένος στη Νάπολη και μεγαλωμένος στο σκληροτράχηλο Μπούκλιν, ο «άλλος» Καπόνε (καμιά σχέση με τον Αλ δηλαδή) εκτελέστηκε στο Σινγκ-Σινγκ τον Μάρτιο του 1944 για ένα διαβόητο φονικό που δεν μπορούσε να περάσει στα «ψιλά».
Μέχρι τότε βέβαια το αφεντικό της αυθεντικής Εταιρίας Δολοφόνων ΕΠΕ, της διαβόητης νεοϋορκέζικης Murder Inc δηλαδή, είχε μετατραπεί από πληρωμένο εκτελεστή σε διαχειριστή της δολοφονικής κοινοπραξίας των ιταλών και εβραίων κακοποιών του Μπρούκλιν.
Οι γκάγκστερ του Λούι αναλάμβαναν τη βρόμικη δουλειά του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών για τις μαφιόζικες φαμίλιες της Νέας Υόρκης κατά τη δεκαετία του 1930, όταν οι τελευταίες δεν ήθελαν να λερώσουν τα χέρια τους. Από κοινού με τα δολοφονικά του φιλαράκια Λούι «Λέπκε» Μπουκάλτερ και Άλμπερτ Αναστάζια, η ισχυρή τριανδρία της Murder Inc άφησε τη δική της αιματοβαμμένη κληρονομιά στην ιστορία του οργανωμένου αμερικανικού εγκλήματος, αν και ο Λούι έκανε σαφώς πολλά περισσότερα από το αναλαμβάνει απλώς συμβόλαια θανάτου.
Μέσα από το ζαχαροπλαστείο που άνοιξε κάποια στιγμή, ξέπλενε χρήματα για λογαριασμό εργατικών σωματείων και επαγγελματικών ενώσεων, συνάπτοντας καλές σχέσεις με τα πανίσχυρα σωματεία και τους επίορκους αρχισυνδικαλιστές τους και χρησιμοποιώντας κατόπιν τις διασυνδέσεις του για να εξελιχθεί σε τοκογλύφο και απατεώνα ολκής. Το εστιατόριό του ήταν πόλος έλξης κακοποιών αλλά και νέων φιντανιών από τη γειτονιά, τα οποία στρατολογούσε για τις βαριές δουλειές της έκνομης επιχείρησής του, πριν τα στείλει να βρουν τον δρόμο τους στα μεγάλα σαλόνια της Κόζα Νόστρα. Πάμπολλοι μελλοντικοί γκάγκστερ του χρωστούσαν την «ανακάλυψή» τους.
Ο Λούι, παρά το γεγονός ότι σήμερα είναι άγνωστος, ήταν στα χρόνια του ένας από τους γνωστότερους μεσάζοντες της Μαφίας, καθώς τα ζοφερά πλοκάμια του έφταναν μέχρι και τον υπόκοσμο του Ντιτρόιτ, όντας απολύτως απαραίτητος στη σικελική Μαφία όλης της Ανατολικής Ακτής. Μέσω της νόμιμης εταιρίας-βιτρίνας του στη Νέα Υόρκη, παρείχε συνεχώς νέους, αποτελεσματικότατους και ιδιαίτερα εχέμυθους στρατιώτες στους «νονούς», λειτουργώντας ταυτοχρόνως ως ειρηνοποιός του υποκόσμου, συμβιβάζοντας τα συγκρουόμενα συμφέροντα των αντίπαλων φατριών και ειδικότερα ανάμεσα στην ιταλική και την εβραϊκή Μαφία.
Ο φυσικός αρχηγός της Murder Inc και διαχειριστής του ανθρώπινου δυναμικού και των επιχειρηματικών στρατηγικών της ήταν ένας άνθρωπος που απολάμβανε τον σεβασμό όλων των γκάγκστερ. Αν έκανε ένα μοιραίο λάθος, ήταν στον σχεδιασμό του φονικού που θα τον έστελνε τελικά στην ηλεκτρική καρέκλα…
Πρώτα χρόνια
Ο Λούι Καπόνε γεννιέται περί το 1896 στη Νάπολη της Ιταλίας, αν και για τα παιδικά του χρόνια δεν είναι τίποτα γνωστό. Ούτε και για την οικογενειακή άφιξή του στον Νέο Κόσμο, καθώς τον ξαναβρίσκουμε έφηβο πια στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης ως έναν ακόμα σκληροτράχηλο ιταλό μικροκακοποιό των δρόμων. Ο νεαρός Λούι ήταν μέλος των ιταλικών σπειρών που λυμαίνονταν το Μπούκλιν, συνάπτοντας από την αρχή της αμερικανικής ζωής του σχέσεις ζωής με διαβόητους κατόπιν μαφιόζους.
Παρά την τρομακτική φήμη που απέκτησε ήδη από τα μικράτα του όμως, ο Καπόνε ήταν περισσότερο επιχειρηματίας παρά μούσκουλα και αίμα. Πάντοτε καλοντυμένος, ξυρισμένος και σωστός κομψευόμενος δανδής, ο γλυκομίλητος Λούι κέρδιζε τη συμπάθεια όλων με τα καταγάλανα μάτια του και τους ευγενικούς του τρόπους. Μόνο η σπασμένη μύτη του πρόδιδε ενδεχομένως τα βίαια πεπραγμένα του.
Θέλοντας να βάλει την εγκληματική του καριέρα σε άλλα, πιο νόμιμα, μονοπάτια, ανοίγει κάποια στιγμή μια ιταλική τζελατερία-παστιτσερία στο Μπρούκλιν, όπου θα μετατραπεί αμέσως σε μαγνήτη όλων των μικροκακοποιών της περιοχής, αν και μεταξύ αυτών έμελλε να είναι και μεγάλα ονόματα του μελλοντικού εγκληματικού συνδικάτου.
Ο πανούργος Λούι διατηρεί με όλα τα νεαρά αυτά αγόρια καλές σχέσεις, προσφέροντάς τους δωρεάν γλυκά και καφέδες και παίρνοντας ως αντάλλαγμα μπραβιλίκια και άλλες παράνομες δράσεις. Όλοι τους ήταν προστατευόμενοι του Καπόνε και αυτοί με τη σειρά τους θα έκαναν τα πάντα για τον σκοτεινό μέντορά τους. Μέσω της επιχείρησης-βιτρίνας, ο Λούι ξέπλενε το μαύρο χρήμα της Μαφίας και επικεντρώθηκε στην πιο επικερδή πλευρά της επιχείρησής του κατά τα πρώτα αυτά χρόνια, την τοκογλυφία.
Η τοκογλυφική δράση του απλώθηκε μέχρι τη Νέα Υόρκη, ακόμα και το Ντιτρόιτ, όπου διατηρούσε ισοβίως αγαστές σχέσεις με την τοπική Μαφία, καθώς λειτουργούσε από την πρώτη στιγμή ως μεσάζοντας των οικογενειών: πολλές διαβόητες διαβουλεύσεις έλαβαν μέρος στο ζαχαροπλαστείο του, που ήταν πάντα ανοιχτό σε όλους.
Ταυτοχρόνως, ο Λούι κατάφερε να εμπλέξει στα οικονομικά του εγκλήματα και τους συνδικαλιστές διάφορων εργατικών σωματείων, όπως των πανίσχυρων οικοδόμων, με τους οποίους έκανε τώρα καλές δουλειές. Όσο για τους μεγαλομαφιόζους που τον επισκέπτονταν συχνά, ο γνωστότερος ήταν ο Τζο Άντονις, ο συνέταιρος του Λάκι Λουτσιάνο και μεγάλο όνομα της εποχής. Ακόμα και ο Μέγιερ Λάνσκι απολάμβανε ένα αυθεντικό ιταλικό γλυκό στο ζαχαροπλαστείο του Λούι…
Η γέννηση της Murder Inc
Όταν έληξε το μεγαλύτερο αιματοκύλισμα της Μαφίας που είδε ποτέ η Αμερική, ο διαβόητος «Πόλεμος του Καστελαμάρε» του 1931, που ξεκαθάρισε το γκαγκστερικό τοπίο και γέννησε το σύγχρονο πρόσωπο της Κόζα Νόστρα, πολλές μικρότερου βεληνεκούς φαμίλιες στράφηκαν σε άλλες δραστηριότητες, καθώς κανείς δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τον Λάκι Λουτσιάνο και τους Πέντε Μεγάλους της Νέας Υόρκης.
Οι αποκαρδιωμένοι αυτοί γκάγκστερ συσπειρώθηκαν γύρω από τον Λούι Καπόνε και όντας άνεργοι πια έψαχναν νέες ευκαιρίες πλουτισμού. Κάτω από τις συστάσεις του μέντορα του Καπόνε, Αναστάζια, όλοι οι ενδιαφερόμενοι πείστηκαν να συνεργαστούν με την Κόζα Νόστρα αναλαμβάνοντας τη βρόμικη δουλειά της, ώστε να μείνουν οι «νονοί» μακριά από τα φονικά ξεκαθαρίσματα.
Ο Λουτσιάνο, ο Αναστάζια και τα άλλα μεγαλοαφεντικά της Μαφίας θα έστελναν στην Εταιρία Δολοφόνων τα συμβόλαια θανάτου και τα φιντάνια του Καπόνε θα αναλάμβαναν την εκτέλεσή τους. Όλοι συμφώνησαν, ο Λούι «Λέπκε» Μπουκάλτερ ανέλαβε τις επαφές με την Κόζα Νόστρα και ο Καπόνε τέθηκε επικεφαλής της στρατολόγησης των εκτελεστών, καθώς η δεξαμενή του από νεαρούς και φιλόδοξους εγκληματίες ήταν κυριολεκτικά ανεξάντλητη.
Οι πληρωμένοι δολοφόνοι του Καπόνε ήταν κυρίως εβραίοι και ιταλοί εμιγκρέδες από την ευρύτερη περιοχή του Μπρούκλιν. Ο Λούι αναλάμβανε την εκπαίδευση και ήταν υπεύθυνος για την επιχειρησιακή τους ετοιμότητα, δημιουργώντας μια τόσο καλοκουρδισμένη φονική μηχανή που μέσα σε τρία χρόνια (μέχρι το 1934 δηλαδή) όλες οι οικογένειες της Κόζα Νόστρα είχαν απαλλαγεί από τις δολοφονίες, εμπιστευόμενές τες αποκλειστικά στη Murder Inc (το όνομα της το κόλλησε ο αμερικανικός Τύπος).
Χωρίς μπράβους και όπλα στην κατοχή της, η Κόζα Νόστρα μέτρησε μια περίοδο εσωτερικής ειρήνης, έχοντας τον Καπόνε να τρέχει κάθε λίγο και λιγάκι για να συμβιβάζει τα αντικρουόμενα συμφέροντα και να λύνει αναίμακτα τις διαφορές…
Το μοιραίο έγκλημα και το τέλος
Ο συνεργάτης του Καπόνε όμως, ο Μπουκάλτερ, δεν ήταν τόσο φρόνιμος όσο ο «επιχειρηματίας» Λούι, απ’ όπου και θα γεννιόταν ο μεγάλος πονοκέφαλος της δολοφονικής σπείρας. Ο απερίσκεπτος Μπουκάλτερ τα έβαλε με έναν ιδιοκτήτη αντιπροσωπείας φορτηγών που δεν έλεγε να πληρώσει «προστασία» και κάποια στιγμή του κατέστρεψε την επιχείρηση. Φοβούμενος τώρα (1936) ότι ο Τζόζεφ Ρόζεν θα τον κατέδιδε στις Αρχές, ο «Λέπκε» ήθελε να τον βγάλει από τη μέση και βλέποντας πως δεν υπάρχει άλλη λύση, ο Καπόνε συμφώνησε απρόθυμα.
Κι έτσι στις 13 Σεπτεμβρίου 1936, τρεις μισθωμένοι εκτελεστές της Murder Inc πυροβόλησαν τον Ρόζεν 17 φορές μέσα στο ζαχαροπλαστείο του στο Μπρούκλιν. Ο Καπόνε κατέφτασε αμέσως για να αναγνωρίσει το πτώμα και να κανονίσει τα διαδικαστικά.
Τρία χρόνια αργότερα, το 1939, ο Καπόνε μπλέχτηκε σε ένα ακόμα προσωπικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών, θέλοντας να φάει έναν γκάγκστερ που λειτουργούσε ως πληροφοριοδότης της Αστυνομίας και είχε στο στόχαστρο τον Μπουκάλτερ. Αυτό το συμβόλαιο θανάτου πήγε όμως όσο πιο στραβά έπαιρνε, καθώς η Εταιρία Δολοφόνων σκότωσε τελικά στις 25 Ιουλίου 1939 λάθος άνθρωπο, έναν άσχετο με κάθε εγκληματική δραστηριότητα νεοϋορκέζο εκδότη, φέρνοντας το FBI στο κατόπι τους.
Το ανηλεές κυνήγι της ομοσπονδιακής αστυνομίας απέδωσε καρπούς το 1940, όταν ένα μικροαφεντικό που παρείχε στον Λούι πληρωμένους φονιάδες μπήκε σε κυβερνητικό πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων και στράφηκε κατά των παλιών συνεταίρων του στη Murder Inc. Έχοντας συλληφθεί ήδη από το 1933, ο μικρονονός συμφώνησε να βοηθήσει στο γκρέμισμα της Εταιρίας Δολοφόνων που είχε μετατραπεί εντωμεταξύ σε μεγάλο βραχνά.
Κι έτσι στις αρχές του 1941, ο Καπόνε συνελήφθη για τη δολοφονία του εκδότη, αν και δεν θα δικαζόταν τελικά για αυτό το έγκλημα, καθώς λίγο αργότερα (30 Νοεμβρίου) ο Λούι κατηγορήθηκε για τον φόνο του Ρόζεν, από κοινού με τον Μπουκάλτερ και τον αρχιεκτελεστή τους. Οι τρεις άντρες καταδικάστηκαν πρωτόδικα σε θάνατο, αν και επιστράτευσαν όποιον ήξεραν και δεν ήξεραν στις εφέσεις των επόμενων δυόμιση ετών, με την υπόθεσή τους να φτάνει τελικά μέχρι και στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Όταν σώθηκαν τα νομικά τερτίπια, ο Καπόνε ζήτησε τη χάρη του κυβερνήτη της Νέας Υόρκης, με τον οποίο οι κακές γλώσσες τον ήθελαν να διατηρεί στενές σχέσεις, αν και το αίτημά του απορρίφθηκε. Κι έτσι στις 4 Μαρτίου 1944 ο Λούι Καπόνε κάθισε στην ηλεκτρική καρέκλα των φυλακών Σινγκ-Σινγκ, δίνοντας μετά τη θέση του στον «Λέπκε» Μπουκάλτερ και τον εκτελεστή «Μέντι» Βάις.
Το τέλος τους ήταν και το τέλος της Murder Inc. Όταν τον ρώτησαν καθηλωμένο στην ηλεκτρική καρέκλα αν έχει κάτι τελευταίο να πει, ο Λούι προτίμησε να κρατήσει το στόμα του κλειστό…
