Ο Πανιώνιος κάνει ξέφρενη πορεία στο πρωτάθλημα αποπνέοντας υγεία και ελπίδα. Ηδη η συντριπτική πλειονότητα των ποδοσφαιριστών του είναι Ελληνες με μέσο όρο ηλικίας τα 24 χρόνια. Κάτι ασυνήθιστο, αν όχι αδιανόητο, για τα άλλα εγχώρια ποδοσφαιρικά κλαμπ. Περισσότερο, όμως, απ’ όλα η ομάδα αποδεικνύει μέσα στο γήπεδο ότι δεν είναι φωτοβολίδα αλλά πατάει σε γερές βάσεις. Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Αλλωστε στο ποδόσφαιρο, όπως παντού στη ζωή, σπανίζουν τα θαύματα.

Είναι τρελοί αυτοί οι Νεοσμυρνιώτες… 

 «Ο Πανιώνιος μοιάζει με το χωριό του Αστερίξ στην κατεχόμενη από τους Ρωμαίους Γαλατία. Ολοι εμείς που αγαπάμε τον “Ιστορικό” διαφέρουμε από τους άλλους. Είμαστε υπερήφανοι για τη διαφορετικότητά μας, αλλά και την αντίσταση που προβάλλουμε όλα αυτά τα χρόνια». Τα λόγια του πρώην ιδιοκτήτη του Πανιωνίου Κώστα Τσακίρη, ειπωμένα πριν από σχεδόν 10 χρόνια, σχημάτιζαν το πλαίσιο της εικόνας του ιστορικού Πανιώνιου, της ομάδας των χαμένων πατρίδων η οποία, σήμερα, στην εποχή της οικονομικής κρίσης στηρίζεται σε Ελληνόπουλα και έχει τρελάνει τους φιλάθλους με την πορεία της στο πρωτάθλημα.

Mε νεανική ορμή, πάθος, πίστη και σκληρή δουλειά οι «Πάνθηρες» του ελληνικού ποδοσφαίρου έχουν βάλει φωτιά στην Πλατεία αλλά και σε όλη την ποδοσφαιρική Ελλάδα, που μιλάει πλέον με θαυμασμό για αυτούς. Τι και αν έφυγαν ο Ολιβιέ Μπουμάλ, ο Απόστολος Γιάννου, ο Δημήτρης Χατζηισαΐας, ο Τάσος Μπακασέτας, ο Καρίμ Ανσαριφάρντ, ακόμα και ο Μαρίνος Ουζουνίδης; Κανένα πρόβλημα. Είναι στο DNA του Πανιωνίου να δημιουργεί και να αναδεικνύει παιχταράδες οι οποίοι στη συνέχεια ανοίγουν τα φτερά τους για άλλα ποδοσφαιρικά κλαμπ. Στην ομάδα υπάρχουν αυτοματισμοί κάλυψης των εκάστοτε κενών που σχεδόν τους κληροδοτεί η μία διοίκηση στην άλλη. «Το μοναστήρι να είναι καλά», είναι η χαρακτηριστική φράση του Χρήστου Δάρα που συμπληρώνει λέγοντας: «Ο Πανιώνιος είναι σαν τη Λερναία Υδρα».

Ολα αυτά για μια ομάδα η οποία μετά την αποχώρηση του Κώστα Τσακίρη βάδιζε με σταθερό βήμα προς την καταστροφή. Ηταν Δεκέμβριος του 2010, όταν άρχισε η κατρακύλα και το ταξίδι στην αβεβαιότητα, με διοικήσεις διορισμένες από το Πρωτοδικείο και τα χρέη να κατατρέχουν την ομάδα. Ακόμη και την περασμένη χρονιά -όπου η νέα διοίκηση είχε πλέον νοικοκυρέψει τα οικονομικά, μειώνοντας τα λειτουργικά έξοδα και αυξάνοντας τα έσοδα μέσω και της πώλησης ποδοσφαιριστών- μπήκε στο πρωτάθλημα με στόχο να παραμείνει στην κατηγορία. Τελικά κατάφερε, παρά τις εξωγηπεδικές αντιξοότητες, να προκριθεί στα πλέι οφ που εξασφάλιζαν την έξοδο στην Ευρώπη. Επειδή όμως δεν τηρούσε τις προϋποθέσεις της UEFA -οικονομικές και ιδιοκτησιακές- αντικαταστάθηκε για τα ευρωπαϊκά ματς από τον ΠΑΣ Γιάννινα. 

Ωστόσο, οι υπεύθυνοι δεν το έβαλαν κάτω για τη νέα σεζόν. Παρότι ήταν η τέταρτη συνεχόμενη χρονιά που η ομάδα δεν κατάφερνε να εξασφαλίσει την απαραίτητη άδεια της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού και παρά τα ιδιότυπα ποδοσφαιρικά capital controls που της περιόριζε τις μεταγραφικές κινήσεις, χτύπησαν τις ευκαιρίες σε όλα τα ταμπλό. Αφού ο Πανιώνιος είχε δικαίωμα να αποκτήσει μονάχα νεαρούς, ελεύθερους ή δανεικούς παίκτες με κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις, οι διοικούντες στράφηκαν στη μοναδική λύση που υπήρχε: επένδυσαν στο ταλέντο τόσο νεαρών όσο και αξιόλογων ποδοσφαιριστών που δεν χωρούσαν στα ρόστερ άλλων ομάδων. Κοινώς πόνταραν σε αουτσάιντερ που είχαν κοινό γνώρισμα τη δίψα για αναγνώριση. 

Με λίγα λόγια, σε όσους γυάλιζε το μάτι τους: παραγκωνισμένους ταλαντούχους, νεαρά παιδιά που δεν τους είχε δοθεί δεύτερη ευκαιρία, παίκτες που έβλεπαν το ποδοσφαιρικό τους τέλος να πλησιάζει και τα όνειρά τους να εξατμίζονται πρόωρα. Οι άνθρωποι του Πανιωνίου απλώθηκαν σε ολόκληρη την Ελλάδα. Χτύπησαν την πόρτα σε μεγάλες ομάδες, όπως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, έψαξαν σε γειτονιές της Αθήνας, έφτασαν μέχρι τη Μυτιλήνη και την Καλλονή, πήγαν σε μικρότερες κατηγορίες παίρνοντας παίκτη από τον Ηρακλή Ψαχνών, ενώ βγήκαν και εκτός συνόρων με μεταγραφές από ομάδες όπως η Κλαμπ Μπριζ, η Νότιγχαμ Φόρεστ, η Οσασούνα και η Βέλες Σάρσφιλντ. Πρωτ’ απ’ όλα, όμως, έδωσαν βάρος στα παιδιά που ήταν στην ομάδα, κλωτσούσαν το τόπι στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης και απλώς περίμεναν κάποιον να τους εμπιστευτεί. 

Το σχέδιο ελληνοποίησης με χαμηλό προϋπολογισμό και τη δόμηση του κορμού της ομάδας από νεαρούς παίκτες κλήθηκε να το υλοποιήσει ο Μαρίνος Ουζουνίδης, που ανέλαβε να καθίσει στον πάγκο της ομάδας πριν από 27 μήνες. Εκείνα τα Χριστούγεννα του 2014, όταν ο Πανιώνιος αποτελούσε το πρώτο φαβορί για υποβιβασμό από τη Σούπερ Λιγκ. Ο προπονητής, βέβαια, δεν ήταν μόνος του στο ξεκίνημα της υλοποίησης της νέας φιλοσοφίας της ΠΑΕ. Μαζί του στην εφαρμογή της δημιουργίας των «Μπέμπηδων της Πλατείας» ήταν ο γνωστός χειρουργός - αθλητίατρος Χρήστος Δάρας, που ως πρόεδρος είχε το γενικό πρόσταγμα. Από κοντά ως γενικός διευθυντής ο επί σειρά ετών πρόεδρος της ΕΠΟ Βασίλης Γκαγκάτσης, με τη συντροφιά του παλαίμαχου τερματοφύλακα της ομάδας Αντώνη Μανίκα, που είχε τα καθήκοντα του επικεφαλής του τμήματος σκάουτινγκ του συλλόγου. Δεν τρέχει η ομάδα πίσω από άτομα. Πάνω απ’ όλα το σύνολο. Ολοι για έναν και ένας για όλους, κάτι που οι «Μπέμπηδες της Πλατείας», οι νεαροί παίκτες χθες του Ουζουνίδη και σήμερα του Βλάνταν Μιλόγιεβιτς, το αποδεικνύουν κάθε αγωνιστική. 

Εν τω μεταξύ, στις 17 Ιουνίου του 2015 το τιμόνι του Πανιώνιου άλλαξε χέρια. Μετά από ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Ερασιτέχνη, έγινε δεκτή η πρόταση που είχαν καταθέσει οι Χρήστος Δάρας και Νίκος Ζαμάνης για την απόκτηση του 67% των μετοχών της ΠΑΕ. Οι νέοι πηδαλιούχοι ανέλαβαν και τα χρέη, με σκοπό να ξελασπώσουν την ομάδα ώστε να πάρει την πολυπόθητη αδειοδότηση. Μέσα σε μία χρονιά, εκτιμάται ότι τακτοποίησαν τις παλιές όφειλες και ρύθμισαν, με την είσοδο της ΠΑΕ στο πρόγραμμα των 100 δόσεων, πάνω από 50 οικονομικές υποθέσεις που αφορούσαν ποδοσφαιριστές, ομάδες και χρέη προς τρίτους. Με δυο λόγια κάποια λεφτά υπήρχαν, δεδομένου ότι από τις πωλήσεις ποδοσφαιριστών τα χρήματα πηγαίνουν απευθείας στην Εφορία και το ΙΚΑ. Το πρόβλημα της ομάδας, όμως, πέρα από το μπάτζετ ήταν, μετά από τόσα χρόνια αρνητικής δημοσιότητας, να ανακτήσει την αξιοπιστία της, κάτι όχι και τόσο απλό. Φαίνεται , ωστόσο, ότι ο άλλοτε στενός φίλος και, υποτίθεται, άνθρωπος εμπιστοσύνης του Αχιλλέα Μπέου, επιχειρηματίας Νίκος Ζαμάνης -ο οποίος είχε γίνει τα τελευταία χρόνια γνωστός ως επιτυχημένος μάνατζερ στις μικρές αθηναϊκές hot πίστες, όπως το «Ακρόαμα»- διέθετε και το εκτόπισμα και το όραμα να γίνει από απλός φίλαθλος των Κυανέρυθρων ο ευεργέτης της ομάδας. Κάτι σαν τον Ρομπέν των Δασών για τους Νεοσμυρνιώτες φιλάθλους, όπως ο ίδιος έχει εξομολογηθεί . 

Ειδικά σήμερα, όταν κυκλοφορεί σχεδόν καθημερινά στην πλατεία της Νέας Σμύρνης μαζί με τα τρία αγαπημένα του παιδιά, χαίρει της απόλυτης εκτίμησης των οπαδών οι οποίοι βλέπουν μετά από χρόνια τον Πανιώνιο να φλερτάρει έντονα με τα σαλόνια του Champions League. Και φυσικά έχει διαλύσει τις φήμες που κυκλοφορούσαν στο πρόσφατο παρελθόν στα πέριξ της Πλατείας και διέδιδαν ότι σε περίπτωση επιστροφής του Μπέου στον Πανιώνιο «ο Ζαμάνης θα παίξει τον ρόλο του μπροστινού». Παρ’ όλους τους υπαινιγμούς για το πρόσωπό του, ο Νίκος Ζαμάνης θεωρείται ότι εκείνο το φεγγάρι έκοψε τον δρόμο του Μάκη Ψωμιάδη προς τον Πανιώνιο, όταν ο μακαρίτης πλέον «Αγαπούλας» έψαχνε να αναλάβει ομάδα μετά το στραπάτσο στην Καβάλα. 

Οι Κυανέρυθροι έχουν τρελαμένους οπαδούς που ακολουθούν 

την ομάδα παντού

Ποιος είναι το αφεντικό του Πανιωνίου;

Σάββατο βράδυ, πριν από μερικούς μήνες, σε ένα από τα πριβέ τραπέζια στο νυχτερινό κέντρο όπου εμφανίζονται ο Βασίλης Καρράς και ο Νότης Σφακιανάκης μια αντροπαρέα απολαμβάνει το πρόγραμμα εν μέσω χαλαρών διαλόγων. Εκεί ξεχωρίζει λόγω διαστάσεων ένας εύσωμος αλλά γυμνασμένος 55άρης, γνωστός σε πολύ κόσμο εδώ και χρόνια από την ενασχόλησή του με τη νύχτα. Ο επιχειρηματίας Νίκος Ζαμάνης εκείνο το βράδυ διασκέδασε με την ψυχή του χωρίς τις συνήθεις υπερβολές που κάνουν πολλοί στα μπουζούκια. Οι νεότεροι τον γνώρισαν μέσα από τη νυχτερινή ψυχαγωγία, αφού είναι συνιδιοκτήτης του «Ολα Ελληνικά» στη Νέα Σμύρνη, ενός ελληνάδικου που γνώρισε τεράστια επιτυχία ώστε να επεκταθεί με τη μέθοδο του franchise σε πολλές μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, ακολουθώντας την ίδια πετυχημένη συνταγή, δηλαδή playlist μόνο με ελληνικά τραγούδια, σε ένα πρόγραμμα που ξεκινάει με ποπ μελωδίες και φτάνει μέχρι τα γνωστά βαριά λαϊκά τραγούδια. 

Στις επιχειρήσεις του απασχολεί περί τα 70 άτομα, ενώ σε αυτές απασχολείται και η σύζυγός του, την οποία ο ίδιος λατρεύει και τη θεωρεί το άλλο του μισό. Οι παλιότεροι τον θυμούνται να κυκλοφορεί για χρόνια στη νύχτα προτού γίνει, όπως γράφτηκε πολλές φορές, η «σκιά» του Αχιλλέα Μπέου. Από τις επιχειρηματικές συναντήσεις τους ως τις νυχτερινές εξόδους, τους δύο άνδρες περιέγραφαν ως «αυτοκόλλητους» μέχρι τη στιγμή που ο υποτιθέμενος ισχυρός δεσμός τους διαλύθηκε εν μια νυκτί για συγκεκριμένο λόγο. Και επειδή ο Νίκος Ζαμάνης είναι άνθρωπος που μπορεί να συγχωρεί αλλά δεν ξεχνάει, οι σχέσεις του με τον πάλαι ποτέ ισχυρό και έκπτωτο πλέον δήμαρχο του Βόλου είναι σχεδόν ανύπαρκτες σήμερα. 

Ο ίδιος αρνείται κατηγορηματικά ότι υπήρξε σωματοφύλακας ή συνεργάτης του Μπέου, σε μία από τις συνεντεύξεις που είχε παραχωρήσει πριν από έξι χρόνια, όταν το όνομά του ενεπλάκη το 2011 στο σκάνδαλο για τα στημένα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος. Τότε, ύστερα από εισαγγελική έρευνα και παραγγελία, είχε συλληφθεί ως μέλος της οργάνωσης που κατηγορήθηκε για δωροδοκία με σκοπό την αλλοίωση αποτελεσμάτων διάφορων αγώνων. Τελικά αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση 50.000 ευρώ και περιοριστικούς όρους απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και υποχρεωτική εμφάνισή του σε τακτά χρονικά διαστήματα σε Αστυνομικό Τμήμα. 

Στη συνέχεια αντεπιτέθηκε εξορκίζοντας τις κατηγορίες. Χωρίς να μασάει τα λόγια του, είχε δηλώσει ότι ουδέποτε ασχολήθηκε με τον παράνομο στοιχηματισμό, ούτε παιχνίδια έστησε, ούτε πουλάει όπλα ή ναρκωτικά. «Με διαπόμπευαν. Επιχειρούσαν την εξόντωσή μου με ψεύτικες και αναληθείς πληροφορίες. Ηταν, βλέπετε, και η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. Εχω τα τρία παιδιά μου κλεισμένα στο σπίτι γιατί δεν ξέρω τι θα τους πουν στο σχολείο οι συμμαθητές τους! Θα κυνηγήσω όμως όλους όσοι με έφτασαν εδώ. Μου την είχαν στήσει και στο παρελθόν αλλά αθωώθηκα», είχε τονίσει τότε. Εκτοτε, όμως, δεν έχει ξαναμιλήσει δημοσίως. 

Τελικά απηλλάγη των κατηγοριών με βούλευμα. Οταν χρειάζεται λέει τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς να ωραιοποιεί καταστάσεις, αφού έχει μάθει από μικρός να καθαρίζει και να λύνει μόνος του τα προβλήματα που παρουσιάζονται. Ισως επειδή ανδρώθηκε μέσα στη νύχτα, εξακολουθεί να πιστεύει ότι δεν υπάρχει άλυτο πρόβλημα όσο δύσκολο και αν φαντάζει. 

Παρά το παρουσιαστικό του, που αν μη τι άλλο προκαλεί δέος σε όσους τον αντικρίζουν από απόσταση αναπνοής, οι φίλοι του λένε ότι είναι ένα καλό παιδί, αρκεί να μην τον πειράξεις. Δεν φοβάται να δώσει το «παρών» σε οποιαδήποτε έδρα, δεν συνοδεύεται από σωματοφύλακες και εξακολουθεί να είναι ένας απλός άνθρωπος που παραμένει πιστός στα ιδανικά και τις αξίες που πρεσβεύει, όπως λένε οι φίλοι του.

Χρήστος Δάρας, Αριέλ Ιμπαγάσα και Νίκος Ζαμάνης μπροστά από τα τρόπαια της ομάδας

Ο Νίκος Ζαμάνης στην εξέδρα της Πλατείας