Το να δοκιμάζει κανείς έντομα, ή ακόμα και να τρέφεται συχνά με αυτά (ως μία βιώσιμη λύση στο οικολογικό πρόβλημα του πλανήτη) είναι κάτι ασυνήθιστο μεν, αποδεκτό δε.
Το να συνάπτει όμως τρυφερές ή ακόμα και ερωτικές σχέσεις με αυτά, είναι δύσκολό να το «χωνέψει» κάποιος, όσο... ανοιχτόμυαλος κι αν είναι.
Ο 25χρονος Γιούτα Σινοχάρα, από την Ιαπωνία, προωθεί εδώ και αρκετά χρόνια τη χρήση εντόμων στην μαγειρική, ποστάροντας πιάτα με κατσαρίδες, γρύλους και μυρμήγκια στους λογαριασμούς του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο νεαρός Ιάπωνας άρχισε να εισάγει τα έντομα στην διατροφή του από τα παιδικά του χρόνια, ωστόσο αρχικά ήταν κάτι που έκανε κρυφά, αφού θεωρούσε ότι αυτές του οι προτιμήσεις θα προσέλκυαν την κοροϊδία.
Στα 19 του χρόνια, ο Σινοχάρα άρχισε να ανοίγεται σχετικά με την συγκεκριμένη πτυχή της ζωής του. Αιτία ήταν η ανακοίνωση του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών που συνιστούσε την εισαγωγή εντόμων στις διατροφικές συνήθειες ορισμένων πληθυσμών, ως μέσο καταπολέμησης της πείνας και των οικολογικών επιπτώσεων της κτηνοτροφίας.
Με τα χρόνια, ο 25χρονος μετέτρεψε την αγάπη του για τα έντομα (και τη γεύση τους) σε ένα συναρπαστικό για τον ίδιο χόμπι, βρίσκοντας και άλλους ομοϊδεάτες και διοργανώνοντας γεύματα όπου μοιράζονται μαζί την αγαπημένη τους τροφή, ανταλλάζοντας συνταγές.
Υπάρχει όμως κάτι που διαφοροποιεί τον Σινοχάρα από τα υπόλοιπα μέλη του κλαμπ των «εντομοφάγων» και αυτό είναι η ιδιαίτερη τρυφερότητα που νιώθει απέναντι στο φαγητό του.
Ο 25χρονος σήμερα άνδρας αποκάλυψε πρόσφατα σε συνέντευξή του ότι στο παρελθόν είχε συνάψει κάποιου είδους «ερωτική σχέση» με μια κατσαρίδα, την οποία είχε πάντα κοντά του ως κατοικίδιο έως ότου φύγει από τη ζωή.
Η κατσαρίδα, ονόματι Λίζα, ήταν αφρικανικής προέλευσης και ο Ιάπωνας την είχε παραγγείλει αρχικά από τη Μαύρη Ήπειρο για να την φάει.
Αντικρίζοντάς την όμως την... ερωτεύτηκε και αποφάσισε να καθυστερήσει το μαγείρεμά της.
Παρόλο που η σχέση παρέμεινε πλατωνική (πώς θα μπορούσε εξάλλου να γίνει διαφορετικά), είχε αναμφίβολα ρομαντικό χαρακτήρα, με τον άνδρα να πιστεύει ότι μπορούσε να επικοινωνήσει σε πολλά επίπεδα με την κατσαρίδα του.
Δυστυχώς, η Λίζα πέθανε μετά από έναν χρόνο στο νέο της σπίτι. Το πλήγμα για τον νεαρό ήταν μεγάλο, μετριάστηκε όμως από το γεγονός ότι μπορούσε επιτέλους να τη φάει.
«Τώρα η Λίζα μένει μόνιμα στην καρδιά μου και συνεχίζει να ζει ως κομμάτι μου» εξηγεί ο 25χρονος, που συνεχίζει να αναφέρεται μέχρι σήμερα στην αφρικανική κατσαρίδα ως... τον πρώτο του έρωτα.
