Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ζήτησε την παραίτηση του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου. Η απάντηση ήταν αρνητική και η Εκκλησία της Αμερικής εισήλθε σε νέα περίοδο κρίσης. Είχαν προηγηθεί διάφορα γεγονότα που προλείαναν το έδαφος προς αυτή την κατεύθυνση, με απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για τις σχέσεις Αρχιεπισκοπής Αμερικής με Φανάρι όσο και για τη συνοχή της ελληνοαμερικανικής κοινότητας.
Η κατάσταση θυμίζει την εποχή των ημερών του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος (Ιούλιος 1996 – Αύγουστος 1999), με την αναγκαστική παραίτησή του μετά από έντονες αντιπαραθέσεις με ίντριγκες και πόλεμο οικονομικών συμφερόντων. Το ίδιο σκηνικό φαίνεται να επαναλαμβάνεται και σήμερα.
Η Αρχιεπισκοπή Αμερικής αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ορισμένοι θεωρούν υπεύθυνο τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο. Γίνεται λόγος για μεγάλο σκάνδαλο «εξαφάνισης» εκατομμυρίων δολαρίων από το ταμείο ανέγερσης της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου (σ.σ. σταμάτησαν οι οικοδομικές εργασίες), στο νότιο μέρος του Μανχάταν. Η παλιά εκκλησία είχε καταστραφεί από την πτώση των δίδυμων πύργων την 11η Σεπτεμβρίου 2001.
Οι περισσότεροι ομογενείς όμως, σύμφωνα με εκτιμήσεις εκκλησιαστικών κύκλων και δημοσιευμάτων σε ομογενειακά ΜΜΕ, υποστηρίζουν ότι την όλη ευθύνη για τα σκάνδαλα και για πολλά άλλα προβλήματα, που ταλανίζουν για χρόνια την Αρχιεπισκοπή Αμερικής, έχει μια «μικρή ομάδα» κληρικών και λαϊκών που ελέγχει το σύστημα της Αρχιεπισκοπής, με ηγέτη τον ιερέα Άλεξ Καρλούτσο, ο οποίος θεωρείται εκπρόσωπος του Βαρθολομαίου στην Αμερική και υπεύθυνος για τις απομακρύνσεις από τον θρόνο των δυο προηγούμενων Αρχιεπισκόπων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Δημήτριος ζήτησε να παραμείνει στη θέση του μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία αναδιοργάνωσης και οικονομικής εξυγίανσης της Αρχιεπισκοπής, μετά από πρωτοβουλίες που έλαβε ο ίδιος τον τελευταίο καιρό. Ως Αρχιεπίσκοπος μπορεί να έχει τις δικές του ευθύνες, όπως είχαν και οι προκάτοχοί του (Ιάκωβος και Σπυρίδων), για θέματα διοίκησης, ελέγχου και κατεύθυνσης της Εκκλησίας στην Αμερική, που οδηγούν στην περαιτέρω συρρίκνωση της οντότητας και της ελληνικότητάς της.
Αλλά, το όλο ζήτημα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά, με βάση το καθεστώς και όλες τις παραμέτρους που διέπουν τις σχέσεις και την εξάρτηση της Αρχιεπισκοπής Αμερικής από το ανελεύθερο και δοκιμαζόμενο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Εάν η «σύγκρουση» Βαρθολομαίου – Δημητρίου συνεχιστεί για αρκετό καιρό και δημιουργηθούν και πάλι «αντιμαχόμενες παρατάξεις» μέσα στην Ομογένεια, αναπόφευκτα θα οδηγήσουν σε τραγικές εξελίξεις, ενώ παράλληλα θα αποδυναμώσουν τον ρόλο της ελληνοαμερικανικής κοινότητας μέσα στην ευρύτερη κοινωνία των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και τον ρόλο της στα εθνικά θέματα.
Του Πανίκου Παναγιώτου
