Έχουν περάσει δέκα ημέρες από την τραγωδία της 23ης Ιουλίου στο Μάτι, οι μαρτυρίες, όμως, όσων έζησαν τις τραγικές αυτές στιγμές εξακολουθούν να προκαλούν ανατριχίλα.
Η κυρία Κατερίνα Σγούρα κατάφερε να επιβιώσει μαζί με τον πατέρα της αλλά δεν θα ξεχάσει ποτέ όλα όσα συνέβησαν στο Μάτι.
Όπως περιέγραψε μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ ανέβηκε στο σπίτι της στον τέταρτο όροφο αλλά οι φλόγες ήταν πιο ψηλά. «Τότε ουρλιάζω ‘’φεύγουμε τώρα!’’» λέει ξεκινώντας την περιγραφή της για το απόγευμα της Δευτέρας 23 Ιουλίου.
Ο πατέρας της γνώριζε για την φωτιά στο Νέο Βουτζά, αλλά δεν μπορούσε να περιμένει ότι θα πάει στο Μάτι τόσο γρήγορα.
«Στις 18:40 πέσαμε στο νερό. Ο ήλιος ήταν ψηλά, αλλά ήταν νύχτα για εμάς. Μπαίνουμε στη θάλασσα μέχρι το λαιμό για να βάζουμε γρήγορα τα κεφάλια μας μέσα γιατί πεταγόντουσαν καυτά κουκουνάρια πάνω μας που ήταν σαν πυροτεχνήματα. Βλέπω έναν κύριο δίπλα μου να κρατάει ένα μωρό που είνα το γνωστό μωρό που έχασε τη ζωή του, με τα πόδια του καμμένα» συνεχίζει τη συγκλονιστική περιγραφή της.
«Δίπλα μου είναι μια κοπέλα νομίζω τη λενε Μαργαρίτα που τρέμει. «Μπορώ να κάνω κάτι;» ρωτάω και ένας διασώστης μου λέει μην την ακουμπάς, η πλάτη της είναι καμμένη ολόκληρη. Είναι μπροστά στα πόδια μου ένα κοριτσάκι που όπως άκουσα να τη φωνάζει η μητέρα της την έλεγαν Δωροθέα. Έλεγε συνεχεια στη μητέρα της «μαμά θέλω να φύγουμε, μαμά θέλω να πάω σπίτι, μαμά δεν μπορώ να πάρω ανάσα»» συνεχίζει η κυρία Σγούρα.
«Μετά από λίγο ακούγεται μια φωνή αντρική «Δωροθέα». Ήταν ο μπαμπάς της που είχε κατέβει στην παραλία με τα πόδια, δεν ξέρω από πού. Και με το που ακούγεται αυτό αρχίζει να τσιρίζει η μικρή «μπαμπά». Η επανένωση της οικογένειας, ο άνθρωπος πρέπει να τους είχε ξεγραμμένους, εκείνη την ώρα μέσα στην κόλαση ήταν θαύμα» προσθέτει.
Και καταλήγει με δύο ευχές για όσους έφυγαν και όσους έμειναν πίσω: «Για όσους έφυγαν θέλω να πω να βγουν στο φως και να βρουν το δρόμο τους. Θέλω να ευχηθώ για τους ανθρώπους που έμειναν πίσω, κάποια στιγμή να βρουν την γαλήνη στην ψυχή τους».
