Σε μια νέα εκπληκτική μελέτη, μια ομάδα βιολόγων και ερευνητών που χρησιμοποιούν εργαλεία μηχανικής μάθησης ανακάλυψαν ότι οι ελέφαντες αποκαλούν ο ένας τον άλλον...με ονόματα. Για ένα ζώο που είναι γνωστό ότι εκτελεί βαθιά κοινωνικές πράξεις όπως το πένθος, η συλλογική ανατροφή παιδιών και η επικοινωνία σε μίλια της υπαίθρου χρησιμοποιώντας περίπλοκες φωνές χαμηλής συχνότητας, η χρήση ονομάτων φαίνεται να είναι φυσική για τις κοινωνίες τους, αλλά το να είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τα λόγια ενός ελέφαντα στα «ελεφαντέζικα» ίσως θα μπορούσε να μειώσει δραματικά τη σύγκρουση ανθρώπου-ελέφαντα.

Η μελέτη διεξήχθη στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Κολοράντο και οργανώθηκε γύρω από απλές παρατηρήσεις ότι η αρχηγός μιας αγέλης ελεφάντων που ακολουθούσαν οι ερευνητές στην Κένυα χρησιμοποιούσε μια κλήση που συγκέντρωνε όλους τους ελέφαντες γύρω της. Ωστόσο, μερικές φορές μια εντελώς παρόμοια κλήση έβγαζε έναν ελέφαντα από την ομάδα.

Για να διερευνήσουν αν αυτό είχε κάποια σχέση με ένα έθιμο ονομασίας, οι επιστήμονες από το CSU, το Save the Elephants και το ElephantVoices χρησιμοποίησαν μηχανική μάθηση για να αναλύσουν και να ομαδοποιήσουν τις φωνές σε αυτούς που υποψιάζονταν ότι προορίζονταν για πολλά μέλη της αγέλης και εκείνες που προορίζονταν για άτομο.

Όταν οι ερευνητές έπαιξαν ηχογραφημένες κλήσεις, αναφέρει ο Τύπος της CSU, οι ελέφαντες ανταποκρίθηκαν θετικά σε κλήσεις που τους απευθυνόταν καλώντας τους πίσω ή πλησιάζοντας τον ομιλητή. Οι κλήσεις που προορίζονταν για άλλους ελέφαντες έλαβαν μικρότερη αντίδραση.

Άνθρωποι και ελέφαντες μοιράζονται ομοιότητες που δεν περιμέναμε

Στην φωνητική εθνολογία των ζώων, η χρήση ενός ονόματος θεωρείται «αυθαίρετη επικοινωνία», λέει ο συν-συγγραφέας της μελέτης George Wittemyer, καθηγητής στο Warner College of Natural Resources του CSU και πρόεδρος του επιστημονικού συμβουλίου του Save the Elephants, που σημαίνει έναν ήχο που αντιπροσωπεύει ιδέα αλλά δεν τη μιμείται.

«Αν το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να κάνουμε θορύβους που ακούγονταν σαν αυτό που λέγαμε, θα περιόριζε κατά πολύ την ικανότητά μας να επικοινωνούμε», είπε . Αυτό που σημαίνει αυθαίρετο σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι ο ήχος που ακούγεται όταν λέγεται ένα όνομα μπορεί να είναι απολύτως οτιδήποτε—είναι απλώς κάτι που πρέπει να αποδοθεί σε ένα πράγμα ή σε ένα άτομο και πιστεύεται ότι υποδηλώνει σκέψη, σημάδι ανώτερης νοημοσύνης.

Στο εξελικτικό παρελθόν τόσο των ανθρώπων όσο και των ελεφάντων, τα πολύπλοκα κοινωνικά πλαίσια απαιτούσαν ακριβή επικοινωνία. «Είναι πιθανώς μια περίπτωση όπου έχουμε παρόμοιες πιέσεις, σε μεγάλο βαθμό από περίπλοκες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις», είπε ο Wittemyer. «Αυτό είναι ένα από τα συναρπαστικά πράγματα αυτής της μελέτης, μας δίνει κάποια εικόνα για τους πιθανούς οδηγούς για τους οποίους εξελίξαμε αυτές τις ικανότητες».

Ο Kurt Fristrup, ένας ερευνητής στο Κολέγιο Μηχανικών Walter Scott, Jr. του CSU, είναι επίσης ενθουσιασμένος με τα ευρήματα επειδή παρέχουν την ευκαιρία να κατανοήσουμε ποια είδη ακουστικών χαρακτηριστικών χρησιμοποιούνται στην επικοινωνία ελεφάντων ως «περιγραφείς» των μελών της αγέλης.

«Η ανακάλυψή μας ότι οι ελέφαντες δεν μιμούνται απλώς τον ήχο που σχετίζεται με το άτομο που καλούν ήταν η πιο ενδιαφέρουσα», είπε ο Fristrup. «Η ικανότητα χρήσης αυθαίρετων ηχητικών ετικετών για άλλα άτομα υποδηλώνει ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλα είδη ετικετών ή περιγραφέων στις κλήσεις ελεφάντων».

Τέλος, ο Wittemyer πιστεύει ότι η ανάπτυξη ενός στοιχειώδους βιβλίου διευθύνσεων όλων των ελεφάντων σε μια δεδομένη περιοχή θα επέτρεπε άνευ προηγουμένου ευκαιρίες για τη διαχείριση των συγκρούσεων ανθρώπου-ελέφαντου, καθώς τα μεμονωμένα ζώα στη μελέτη ανταποκρίνονταν σταθερά με μεγάλη οξύτητα στους ήχους των ονομάτων τους.

«Είναι δύσκολο να ζεις με ελέφαντες, όταν προσπαθείς να μοιραστείς ένα τοπίο και αυτοί τρώνε τις καλλιέργειες», είπε ο Wittemyer. «Θα ήθελα να μπορώ να τους προειδοποιήσω: «Μην έρθετε εδώ. Θα σκοτωθείτε αν έρθεις εδώ». Τον Απρίλιο, οι επιστήμονες ήταν σίγουροι ότι είχαν μια συνομιλία με μια φάλαινα φυσητήρα, υποδηλώνοντας ότι η ανθρωπότητα μπορεί να βρίσκεται στο κατώφλι της εισόδου σε μια εποχή συνομιλίας με ζώα που μοιράζονται τον κόσμο μας.