Όταν μιλάνε για τις «μειωνότητες» και την προστασία τους, συχνά αναφέρουν στις τηλεοράσεις και σε διάφορα άλλα μέσα ενημέρωσης ότι είναι ρατσιστές όσοι διαφωνούν με τους νόμους που ψηφίζονται, ότι είναι και αυτοί άνθρωποι, αλλά διαφορετικοί και άλλα παρόμοια. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω με απλούς όρους – όσο το δυνατόν – ότι η λέξη ανωμαλία δεν είναι ρατσιστική και αναφερόμαστε σε πράξεις και σε συμπεριφορές ανθρώπων ή σε κλινικές διαταραχές ανθρώπων γενετικές ή ψυχολογικές, χωρίς να υπάρχει διάθεση να κρίνουμε τον ίδιο τον άνθρωπο. Αλλά και για ποιους λόγους είναι λάθος τα παιδιά μας να μαθαίνουν περί αλλαγής φύλου ή για ανώμαλες σεξουαλικές συνευρέσεις.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή τους.  Ο άνθρωπος αποτελείται από DNA και συγκεκριμένα από 46 χρωμοσώματα, εκ των οποίων τα δύο ονομάζονται φυλετικά, διότι καθορίζουν το φύλο του ανθρώπου, άρρεν ή θήλυ. Θα λέγαμε – πιο σωστά – ότι εμπλέκονται στον πρωτογενή καθορισμό του φύλου. Από το 1921 είναι γνωστό ότι τα θηλυκά και τα αρσενικά ανθρώπινα κύτταρα έχουν διαφορετικά φυλετικά χρωμοσώματα. Για τους μεν άνδρες, τα φυλετικά χρωμοσώματα είναι τα ΧΥ και για τις γυναίκες τα ΧΧ. Περαιτέρω μελέτες, επί δεκατιών, έχουν αποσαφηνίσει τον σημαντικότατο ρόλο του χρωμοσώματος Υ στη φυσιολογική ανάπτυξη του άνδρα. Στον κανόνα αυτόν όμως, υπάρχουν και κάποιες σπάνιες εξαιρέσεις που δεν έχουν γίνει ακόμα απόλυτα κατανοητές. Στις εξαιρέσεις αυτές συγκαταλέγονται γυναίκες με ΧΥ φυλετικά χρωμοσώματα και άνδρες με ΧΧ και αληθείς ερμαφρόδιτοι ΧΧ. Τα στοιχεία αυτά υποδηλώνουν ότι το χρωμόσωμα Υ δεν αποτελεί τον μοναδικό παράγοντα καθορισμού του φαινοτύπου του φύλου. Έτσι, κάποιες φορές παρατηρούνται ασυμφωνίες μεταξύ του χρωμοσωματικού φύλου και του φύλου των γονάδων ή του φαινοτύπου του ατόμου, που μπορεί να οφείλονται σε άλλου είδους γονιδιακές μεταλλάξεις, που αφορούν είτε στο φυλετικό χρωμόσωμα Χ ή σε κάποιο άλλο από τα χρωμοσώματα του ανθρώπου.

Όσον αφορά τις περιπτώσεις διαταραχής αντιστροφής του φύλου (δηλαδή άνδρες με ΧΧ και γυναίκες με ΧΥ) έχουν μια συχνότητα 1/20.000 περίπου και οφείλεται σε λανθασμένο μηχανισμό ανταλλαγής γενετικού υλικού κατά τον επιχιασμό* των χρωμοσωμάτων. Οι άνδρες ΧΧ έχουν αρσενικό φαινότυπο, και συνήθως διαθέτουν κάποιες αλληλουχίες του χρωμοσώματος Υ, οι οποίες έχουν μετατοπισθεί στο χρωμόσωμα Χ. Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τα άτομα θήλεις ΧΥ, όπου έχουν απολέσει την περιοχή του χρωμοσώματος Υ που ευθύνεται για τη δημιουργία των όρχεων. Έχουν αναφερθεί όμως και τρεις περιπτώσεις γυναικών όπου δεν είχαν αλλοιώσεις στο χρωμόσωμα Υ, αλλά μεταλλάξεις «φυλοκαθοριστικού» γονιδίου. Όλες αυτές οι μεταλλάξεις μπορεί να έχουν αντίκτυπο στο φαινότυπο του ατόμου, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Ομιλούμε όμως περί μεταλλάξεων, ανωμαλιών με άλλα λόγια στο DNA.

Υπάρχει και η περίπτωση του αληθούς ερμαφροδιτισμού, όπου το άτομο διαθέτει τόσο ορχικό, όσο και ωοθηκικό ιστό και τις περισσότερες φορές έχει ασαφή γεννητικά όργανα. Ο τυπικός καρυότυπος των ατόμων αυτών είναι 46, ΧΧ, αλλά σε ένα ποσοστό της τάξεως του 10% έχει παρατηρηθεί και καρυότυπος 46, ΧΥ. Στα ερμαφρόδιτα άτομα μπορεί να συναντήσουμε χίμαιρες ή μωσαϊκά. Στις χίμαιρες τα άτομα φέρουν κυτταρικές σειρές με ΧΧ, αλλά και κυτταρικές σειρές με ΧΥ και σε αντίθεση με τα μωσαϊκά άτομα, οι χίμαιρες προέρχονται από κύτταρα δύο διαφορετικών ατόμων, διζυγωτικών διδύμων που ανταλλάσσουν αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα ενδομητρίως, ή πιο σπάνια όταν δύο διαφορετικά ζυγωτά συγχωνεύονται σε ένα. Αληθής ερμαφρόδιτος μπορεί να προκύψει όταν τα δύο αρχικά ζυγωτά ήταν διαφορετικού φύλου.

Υπάρχει και ο ψευδοερμαφροδιτισμός, κατά τον οποίον τα άτομα έχουν το γοναδικό ιστό μόνον του ενός φύλου με άνδρες ΧΥ και γυναίκες ΧΧ, αλλά έχουν ασαφή εξωτερικά γεννητικά όργανα. Αιτίες δημιουργίας των καταστάσεων αυτών μπορεί να είναι ανωμαλίες κατά τη δημιουργία των γονάδων στην εμβρυική ανάπτυξη, ανωμαλίες γοναδοτροπινών, σφάλματα κατά τη βιοσύνθεση της ορμόνης τεστοστερόνης(ή σε ανεπαρκείς ποσότητες) και το σύνδρομο έλλειψης ευαισθησίας στα ανδρογόνα (παλαιότερα αναφερόταν ως ορχική θηλεοποίηση), όσον αφορά τους άνδρες. Ενώ στις γυναίκες οφείλεται συνήθως σε συγγενή επινεφριδιακή υπερπλασία, κατά την οποία παρατηρείται διαταραχή στη βιοσύνθεση της κορτιζόλης. Επίσης, τα θηλυκά γεννητικά όργανα μπορούν να αρρενοποιηθούν εάν υπάρχουν υπερβολικές ποσότητες αρσενικών ή θηλυκών φυλετικών ορμονών στην εμβρυική κυκλοφορία (είτε από το ίδιο το έμβρυο, είτε από τη μητέρα).

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το σύνδρομο έλλειψης ευαισθησίας στα ανδρογόνα, καθώς τα άτομα στον καρυότυπό τους δείχνουν άρρενες με 46, ΧΥ, αλλά τα εξωτερικά γεννητικά τους όργανα δείχνουν γυναικεία, αλλά φέρουν τυφλό κόλπο, χωρίς μήτρα ή ωαγωγούς (σάλπιγγες). Υπάρχουν όρχεις είτε μέσα στο υπογάστριο, είτε μέσα στον βουβωνικό πόρο (εξού και η ονομασία ορχική θηλεοποίηση). Παρότι, λοιπόν, οι υπάρχοντες όρχεις εκκρίνουν ανδρογόνα, αυτά δεν έχουν ανταπόκριση στα όργανα-κύτταρα στόχους, γιατί έχει «καταστραφεί» (είτε λόγω παντελούς έλλειψης του γονιδίου που κωδικοποιεί την πρωτείνη αυτή, είτε λόγω μεταλλάξεων στην περιοχή σύνδεσης των στεροειδών ορμονών) η πρωτεϊνη υποδοχέας του κυττάρου στόχου.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι διαταραχές μπορεί να υπάρξουν στα διάφορα επίπεδα προσδιορισμού και ανάπτυξης του ατόμου: κατά τη δημιουργία του «γενετικού φύλου» σε επίπεδο χρωμοσωμάτων, του «γοναδικού φύλου» κατά την εμβρυική ανάπτυξη του κυήματος και του γεννητικού (φαινοτυπικού) φύλου, όπου εδώ απαιτείται η παραγωγή ειδικών ορμονικών σημάτων από τη γονάδα για να διαφοροποιηθούν τα εξω γεννητικά όργανα του ατόμου και οι γεννητικοί σωλήνες για τα άρρενα άτομα. Χωρίς τα σήματα αυτά θα προκύψει θήλυ σχήμα.

Και παρόλες αυτές τις γενετικές, γονιδιακές, γοναδικές και γεννητικές ανωμαλίες, που προαναφέρθηκαν (και μπορούν να λυθούν με τη βοήθεια της βιο- ιατρικής, χειρουργικής και ψυχιατρικής) θεωρώ ότι οι περισσότερες παρεκτροπές στη σεξουαλική συμπεριφορά ενός ατόμου προκαλούνται από άλλου είδους ανωμαλίες, ψυχολογικές-εγκεφαλικές-βιωματικές τολμώ να πω. Υπάρχουν μελέτες που σχετίζουν διαταραχές συννοσηρότητας ή/και κάποιο σεξουαλικό φετίχ που κάνει τα άτομα να φέρονται ανάλογα, σαν να ήταν του αντίθετου φύλου. Θέματα διαστροφής των σκέψεων, αλλά και έναρξης της σεξουαλικής ζωής από πολύ νεαρή ηλικία, όπου τα παιδιά με τα χρόνια χάνουν το ενδιαφέρον τους και στρεφονται σε άλλου είδους καταστάσεις για να ικανοποιήσουν τον «ερωτισμό» τους, οδηγούν σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις ή  άλλου είδους πειραματισμούς με το σώμα τους. Αρχικά, σε όλους μας υπάρχει η φωνή της συνειδήσεως που μας υπαγορεύει το σωστό, και προσπαθεί να μας συγκρατήσει από λάθη, αλλά όσο εμείς την αγνοούμε τόσο και αυτή σωπαίνει. Ετσι, φτάσαμε στο σημείο να ψηφίζουμε νόμους για να μπορούν οι ανώμαλοι να ζουν μέσα στην ανωμαλία τους και μάλιστα δεν τους φτάνει αυτό, θέλουν να επεκταθούν και σε σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία των παιδιών μας, για να επιμορφωθούν τα παιδιά μας και να ανοίξουν τους σεξουαλικους τους «ορίζοντες»!!! Εγώ όμως θα λέω πάντα και θα διδάσκω στα παιδιά μου ότι οι διαφορές – οι υπέροχες αυτές διαφορές – μεταξύ των δύο φύλων είναι θεμελιώδεις και καταφανείς! Εντοπίζονται στην γενετική, ανατομική και στη φυσιολογία των ατόμων και γίνονται το μέσο να αξιωθούμε συνδημιουργοί του Θεού και να φέρουμε στον κόσμο Ζωή!!! Ο καθένας από μας θα πρέπει να τιμά το σώμα του, να αγαπά αυτό που είναι και το ρόλο του στον κόσμο αυτό και εύχομαι μέσα απ΄την καρδιά μου στις δύσκολες βιο-ιατρικές-ψυχωτικές περιπτώσεις που αναφέρθηκαν ανωτέρω να επέρχεται ίασις με τη βοήθεια των ειδικών ιατρών, πνευματικών, ψυχολόγων. Αν πάλι για διάφορους λόγους δεν επέρχεται ιασις και επίγνωσις των όσων πράττουν, παρακαλώ θερμά τα άτομα αυτά να κρατούν τις επιλογές τους και τις απόψεις τους στα μέτρα και όρια του κρεββατιού τους και της τουαλέτας τους και το λέω αυτό με κάθε σεβασμό, διότι κάποιοι έχουν αποθρασυνθεί τελείως και στο διαδίκτυο, αλλά και στις περαιτέρω εκδηλώσεις τους!

Αξίζει να παρακολουθήσετε το βίντεο που ακολουθεί, διότι μιλάει ένας πρώην διεμφυλικός , που σπούδασε στη συνέχεια ψυχολογία

Π.Χ.