Σαν να αιωρείται, μέσα στο μεγαλείο του Μετεωρίτικου τοπίου, ανάμεσα στις Μονές Βαρλαάμ και Αγίας Τριάδας βρίσκεται η Μονή Ρουσάνου.
Η θέση της εντυπωσιάζει καθώς καταλαμβάνει ολόκληρο το πλάτωμα στην κορυφή κατακόρυφου απότομου βράχου. Είναι χαρακτηριστικό πως η ανάβαση γινόταν με ανεμόσκαλες μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, που αντικαταστάθηκαν από δύο ξύλινες γέφυρες.
Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να φτάσει στο επιβλητικό μοναστήρι από τσιμεντένια σκαλοπάτια και δύο μικρές γέφυρες. Φτάνοντας στην κορυφή, αναδεικνύεται γύρω όλο το μεγαλείο του τοπίου και η αίσθηση κατάνυξης των Μετεώρων.
Η προέλευση της ονομασίας του μοναστηριού παραμένει ασαφής στο πέρασμα των αιώνων των ύπαρξής του. Η επικρατέστερη θεωρία λέει πως οφείλεται στον πρώτο οικιστή του βράχου ή τον κτήτορα του πρώτου ναού. Ο βράχος ήταν γνωστός ως βράχος του Ρουσάνου ήδη από τις αρχές του 16ου αιώνα, όταν εγκαταστάθηκαν οι κτήτορες Ιωάσαφ και Μάξιμος, οι οποίοι ξαναέχτισαν την τότε ερειπωμένη μονή.
Το 1545 ανακατασκεύασαν το καθολικό, το οποίο είναι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και τιμά και την Αγία Βαρβάρα. Ο 19ος αιώνας βρήκε τη μονή Ρουσάνου σε παρακμή, να λειτουργεί ως ερημητήριο της μονής Βαρλαάμ. Αναστηλώθηκε τη δεκαετία του 1980 και σήμερα λειτουργεί ως γυναικείο μοναστήρι.
Ο ζωγραφικός διάκοσμος του ναού έγινε το 1560 και αποτελεί ένα από τα πληρέστερα και ωριμότερα ζωγραφικά σύνολα της «Κρητικής Σχολής».
