Η Αγία Λυδία ήταν η πρώτη χριστιανή της Μακεδονίας, η οποία κατηχήθηκε και βαπτίστηκε στις όχθες του ποταμού Ζυγάκτη στους Φιλίππους από τον Απόστολο Παύλο, όπως αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων (ιστ’, 14-15).

Η Λυδία καταγόταν από τα Θυάτειρα της Μικράς Ασίας και ασκούσε το επάγγελμα της πωλήτριας πορφύρας στους Φιλίππους της Μακεδονίας.

Ανακηρύχθηκε Αγία από την Εκκλησία στις 2 Οκτωβρίου 1972 και η μνήμη της τιμάται στις 20 Μαΐου.

Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσες φέρουν το όνομα Λυδία.

Μνήμη του Αγίου Νικολάου εκ Μετσόβου

Η Λυδία η Φλιππησία ή αλλιώς η Λυδία η πορφυρπώλις είναι η θεοσεβής γυναίκα που -σύμφωνα με τις Γραφές- βαφτίστηκε από τον Απόστολο Παύλο, μαζί με όλη την οικογένειά της, στις όχθες του Ζυγάκτη ποταμού. Ο ποταμός αυτός βρισκόταν έξω από τα τείχη της φημισμένης πόλης των Φιλίππων, την οποία και επισκέφθηκε ο Απόστολος Παύλος για πρώτη φορά την Άνοιξη του 50 μ.Χ. μαζί με τους συνεργάτες του Σίλα, Τιμόθεο και Λουκά. Συνολικά, στους Φιλίππους, ο Παύλος έκανε τέσσερις επισκέψεις και έγραψε και την προς Φιλιππησίους επιστολή.

Ένας μνημειακός ναός

Σε αυτό τον τόπο, ελάχιστα μέτρα από τον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων, στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ξεκίνησε από τον μακαριστό μητροπολίτη Φιλίππων Νεαπόλεως και Θάσου Αλέξανδρο η κατασκευή ένας μνημειώδους ναού- βαπτιστηρίου που έμελλε, στην πορεία των χρόνων, να μετατραπεί σε λατρευτικό κέντρο όπου συρρέουν χιλιάδες χριστιανοί για να τον επισκεφθούν, να προσευχηθούν, να θαυμάσουν το μοναδικής αισθητικής φυσικό κάλλος, να πάρουν λίγο νερό από τον Ζυγάκτη και να γυρίσουν νοερά πίσω τον χρόνο, σε εκείνες τις μοναδικές στιγμές της παρουσίας του Παύλου στην περιοχή αυτή.

Ο ιερός ναός- βαπτιστήριο της Αγίας Λυδίας της Φιλιππησίας αποτελεί σήμερα ένα σύγχρονο μνημείο αρχιτεκτονικής, έναν εντυπωσιακό καμβά της ψηφιδωτής τέχνης που συμπληρώνεται από τα μοναδικά έγχρωμα βιτρό. Στο μέσον αυτού του ιδιαιτέρου και ξεχωριστού ναού δεσπόζει μια μαρμάρινη κολυμπήθρα, που σε συνδυασμό με τη μαρμάρινη επένδυση όλου του κτίσματος προσδίδει στο οικοδόμημα ένα τόνο βυζαντινής μεγαλοπρέπειας.

Ο εξωτερικός περίβολος είναι εξίσου εντυπωσιακός. Εκεί υπάρχει το υπαίθριο βαπτιστήριο κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια και τις οξείες, δίπλα στα τρεχούμενα γάργαρα νερά, μέσα σε μια κατάφυτη έκταση όπου το φυσικό και το αρχαίο κάλλος δένουν αρμονικά και συναρπάζουν τον επισκέπτη.

Αυτό το υπαίθριο βαπτιστήριο, στις όχθες του Ζυγάκτη ποταμού, έγινε τόπος προσευχής για χριστιανούς από όλο τον κόσμο (κυρίως καθολικούς και προτεστάντες). Τον επισκέπτονται, τελούν ποικίλες λατρευτικές εκδηλώσεις, προσεύχονται και δοξολογούν τον Θεό που τους αξίωσε να έρθουν στον δεύτερο Ιορδάνη, όπως συνηθίζουν να τον αποκαλούν.

Απολυτίκιο

Τον Θεόν σεβόμενη διανοίας ευθύτητι, το της χάριτος φέγγος δια Παύλου εισδέδεξαι, και πρώτη εν Φιλίπποις τω Χριστώ, επίστευσας θεόφρον πανοικεί· δια τούτο σε τιμώμεν ασματικώς, Λυδία Φιλιππησία. Δόξα τω ευδοκήσαντι εν σοι, δόξα τω σε καταυγάσαντι, δόξα τω χορηγούντι δια σου, ημίν τα κρείττονα.