Εἶναι κοινός τόπος καί ἀναμφισβήτητος ὅτι ὁ ἄνθρωπος γεννιέται μέ τήν φθαρτότητα καί τήν θνητότητα, δηλαδή ὁ ὀργανισμός του διακρίνεται ἀπό τήν φθορά, πού ὁδηγεῖ στόν θάνατο. Ἡ φύση συνδέεται μέ τήν φθίση, δηλαδή τόν μαρασμό, τήν παρακμή, γι' αὐτό ἀμέσως μέ τήν γέννησή του δέχεται τήν ἐπιμέλεια τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης.

Ἄλλωστε, ἡ σύγχρονη μοριακή βιολογία ἔχει ἀποδείξει ὅτι μεταξύ τῶν 25.000 γονιδίων πού ὑπάρχουν στό DNA τοῦ ἀνθρώπινου κυττάρου ὑπάρχουν καί τά γονίδια τῆς γηράνσεως, δηλαδή τοῦ θανάτου, καί τά γονίδια τῶν σωματικῶν ἀσθενειῶν. Δηλαδή, ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς συλλήψεώς μας, ἔχουμε μέσα μας τήν φθαρτότητα καί τήν θνητότητα.

Ἡ ἰατρική ἐπιστήμη μέ τήν φώτιση ἀπό τόν Θεό ἀντιμετωπίζει τήν φθαρτότητα, ἀκόμη πολεμᾶ καί τόν θάνατο, χωρίς νά μπορῆ νά τόν νικήση, ἀλλά σίγουρα δημιουργεῖ ποιότητα ζωῆς στόν ἄνθρωπο, ὥστε αὐτός νά ἐργάζεται, νά ζῆ κατά τό δυνατόν σέ μιά σωματική εὐεξία.

Αὐτό γίνεται μέ τά φάρμακα καί τά ἐμβόλια. Ἕως τώρα πολλές ἀσθένειες ἀντιμετωπίσθηκαν μέ τά ἐμβόλια, πού ὅλοι μας ἀπό τήν βρεφική μας ἡλικία ἔχουμε κάνει καί ἔτσι διατηρούμαστε στήν ζωή.

Δέν πρέπει νά γίνεται σύγχυση μεταξύ θεολογίας καί ἐπιστήμης, γιατί διαφορετικό εἶναι τό ἔργο τῆς καθεμιᾶς, οὔτε μεταξύ Ἐκκλησίας καί ἐπιστημονικῆς κοινότητας. Οἱ ἅγιοι δέχθηκαν τίς εὐεργετικές ἀνακαλύψεις τῆς ἐπιστήμης, ἀλλά καί οἱ ἐπιστήμονες δέχθηκαν τίς εὐεργετικές ἐνέργειες τῆς Ἐκκλησίας στήν ἐσωτερική τους ψυχική εἰρήνη.

Μητροπολιτης Ναυπακτου: καί στίς ἡμέρες μας εἶναι δυνατή ἡ ἁγιότητα

Αὐτό σημαίνει ὅτι ἄλλο εἶναι τό ἔργο τῶν Ἱερέων καί τῶν ἐξομολόγων καί ἄλλο εἶναι τό ἔργο τῶν ἰατρῶν. Φυσικά καί πρέπει νά συνεργάζονται μεταξύ τους, γιατί διαφορετικά θά φθάσουμε σέ ἀντιλήψεις πού ἐπικρατοῦσαν στόν Μεσαίωνα, τότε πού ταυτιζόταν ἡ κλασική μεταφυσική μέ τήν δυτική σχολαστική θεολογία.

Γιά τά ἐμβόλια παρατηρῶ ὅτι ὑπάρχει ἕνας σκεπτικισμός καί σέ αὐτούς πού ἔχουν ἐμβολιαστεῖ στό παρελθόν γιά ἄλλες ἀσθένειες ἀπό τήν μικρή τους ἡλικία καί γι' αὐτό ζοῦν, ἀλλά καί σέ αὐτούς πού λαμβάνουν καθημερινά φάρμακα καί ἔχουν σχεδόν τήν πλήρη ἀναφορά τους στούς ἰατρούς κάθε εἰδικότητας. Πρόκειται γιά μιά καθαρά ἀντιφατική νοοτροπία.

Ὑπάρχει καί ἕνας «ἀθεολόγητος σκεπτικισμός» γιά τό θέμα αὐτό, ὅτι δῆθεν τά ἐμβόλια ἀναιροῦν τήν Χάρη τοῦ Βαπτίσματος, πού εἶναι πέρα ὡς πέρα βλάσφημη καί δείχνει ἔλλειμμα ὀρθοδόξου θεολογίας.

Στά ἰατρικά θέματα ἰσχύουν οἱ ἀποφάσεις τῶν ἰατρικῶν συλλογικῶν ὀργάνων. Βεβαίως ὑπάρχουν καί μεμονωμένες διαφορετικές ἀπόψεις, ἀλλά τελικά θά δεχθοῦμε τίς ἀπόψεις τῶν ἐπιστημονικῶν συλλογικῶν ὀργάνων ὡς περισσότερο αὐθεντικές.

Τό ἴδιο γίνεται καί στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο. Δεχόμαστε τίς ἀποφάσεις τῶν Συνόδων στίς ὁποῖες συνεργάζονται πολλοί Ἐπίσκοποι καί παραθεωροῦμε τίς μεμονωμένες φωνές. Τό ἴδιο ἰσχύει καί στά δογματικά θεολογικά θέματα. Γιά παράδειγμα, σέ Χριστολογικά θέματα ἀποφάνθησαν οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι, τίς ὁποῖες δεχόμαστε, παρά τό ὅτι ὑπάρχουν μεμονωμένοι Ἐπίσκοποι καί θεολόγοι πού διαφωνοῦν.

Τελικά, τά ἐμβόλια πού χρησιμοποιοῦνται γιά τήν ἀσθένειεα covid-19 εἶναι εὐεργετικά, σώζουν ἀνθρώπινες ζωές, παρά τίς μικρές παρενέργειες, καί ἔτσι πρέπει νά τά δεχόμαστε. Ὅσα ἀντίθετα ἐπιχειρήματα ἄκουσα μέχρι τώρα δέν μέ ἔχουν πείσει.

Καί βέβαια δέν μπορεῖ κανείς νά ἀρνῆται τήν ὠφελιμότητα τῶν ἐμβολίων, ὅταν παράλληλα χρησιμοποιῆ τά σύγχρονα ἐπιτεύγματα τῆς τεχνολογίας, ὅταν καθημερινά χρησιμοποιεῖ ποικίλα φάρμακα, ἔχοντας τόν φόβο τοῦ θανάτου, ὅταν ἔχη ἀναφορά στήν φιλαυτία του. Ἐπί τέλους, χρειάζεται σοβαρότητα.