Είναι η ημέρα εκείνη που σηματοδοτεί την προσδοκία της Αναστάσεως. Είναι η κεκρυμμένη χαρά που κατέρχεται στον Άδη και μέλλει να επιστρέψει στη ζωή, όχι όμως μόνη της, αλλά μαζί με όλο το ανθρώπινο γένος. Αυτή είναι και η διαφορά της Αναστάσεως του Κυρίου μας, από όλες τις αναστάσεις που και ο ίδιος και οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης πραγματοποίησαν. Κατ’ αυτές ανασταίνονταν ένας άνθρωπος μόνος του. Εδώ ο Κύριος ανιστά όλους όσους πείθονται στο κήρυγμα της Βασιλείας των Ουρανών που ακούγεται «μέχρις Άδου ταμείων».

Είναι πεπερασμένες οι ανθρώπινες δυνατότητες.

Η ύπαρξή μας αντιλαμβάνεται ως ζωή ό,τι έχει βιολογική οντότητα, ό,τι μπορούμε να κατανοήσουμε δια των αισθήσεων. Ό,τι έχει υπόσταση που φαίνεται. Ο Κύριός μας, δια της καθόδου Του στον Άδη, ανατρέπει και αυτές τις βεβαιότητές μας. Μία νέα ζωή θα πηγάσει εκ του τάφου. Αληθινό δεν είναι μόνο το αισθητό, αλλά κυρίως ό,τι κοινωνεί με το Αιώνιο που είναι ο Θεός. Και αυτή η κοινωνία καθίσταται δυνατή χάρις στην Ανάσταση του Κυρίου μας.

Μητροπολίτης Φθιώτιδος: «Στον τάφο του Κυρίου βλέπουμε την λατρεία του Πλάστη για το πλάσμα Του»

Ο Χριστός απλώνει τα χέρια Του και τραβά με την θεϊκή Του δύναμη τον άνθρωπο εκ του θανάτου, που δεν νοείται μόνο βιολογικά, αλλά κυρίως πνευματικά, καθότι ο χωρισμός από το Θεό εξαιτίας της αμαρτίας οδηγεί στον πνευματικό θάνατο. Γκρεμίζει το μεσότοιχο του κακού που μας χωρίζει από την Ζωή που είναι η κοινωνία με το Θεό. Μας δίδει τη δυνατότητα, ακόμη κι αν πεθάνουμε σωματικώς, να μην χωριστούμε της αγάπης του Θεού, δηλαδή να συνεχίσει η ύπαρξή μας και μετά θάνατον να ζει κοντά  Του, όντας πλέον αγιασμένη και μη υποκείμενη στην φθορά.

Είναι μεγάλη η χαρά που κυοφορείται την σημερινή ημέρα.

Είναι μυστήριο ανερμήνευτο. Μόνο η αγάπη του Θεού μπορούσε να αναλάβει τέτοια αποστολή, δηλαδή την σωτηρία μας. Μας δίδεται πλέον η δυνατότητα της επιλογής, καθώς το κήρυγμα στον Άδη συνοδεύεται από τον εκ νέου σεβασμό στην ελευθερία του ανθρώπου. Όπως και στον Παράδεισο  της Εδέμ ο Θεός δεν στέρησε από τον άνθρωπο το δικαίωμα να διαλέξει να γίνει θεός με το Θεό ή να αυτοθεοποιηθεί εκ του εγωισμού και να οδηγηθεί στο θάνατο, έτσι και στον Άδη, ο Κύριος καλεί στην Βασιλεία Του τον άνθρωπο αφήνοντάς τον να επιλέξει. Αν Τον ακολουθήσει, θα συναναστηθεί, αν όχι, θα παραμείνει στην κόλαση της μοναξιάς, της αμαρτίας, της έλλειψης αγάπης.

Έχουμε ιδιαίτερα ανάγκη στις μέρες μας από μία τέτοια θεώρηση της ζωής.

Σήμερα θεοποιούμε τις πεπερασμένες δυνατότητές μας. Διαλέγουμε τη ζωή μακριά από το Θεό και ελπίζουμε στην δύναμη των όπλων, της τεχνολογίας, της οικονομίας, της πολιτικής, της πληροφορίας. Θεοποιούμε τα πρότυπα της τηλεοράσεως, της διαφημίσεως, της καταναλώσεως. Θεοποιούμε τις αισθήσεις και τις απολαύσεις. Θεωρούμε την αμαρτία δικαίωμά μας και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι αυτός ο τρόπος ζωής δεν μας δίδει ελπίδα, διότι δεν μπορεί να υπερβεί το θάνατο.

Ο Κύριός μας σήμερα είναι «υπνών εν τω τάφω».

Ο Μητροπολίτης Λαρίσης στον Επιτάφιο ευχήθηκε για την Ουκρανία στην σλαβονική λειτουργική γλώσσα “mir sie”

Θα αναστηθεί όμως για να μας σώσει. Θα μας προτείνει και πάλι την νέα κοινωνία που έχει ως βάση της το μήνυμα και τον τρόπο ζωής της Αναστάσεως. Και θα μας καλέσει να ανάψουμε τις λαμπάδες όχι μόνο με το υλικό φως, αλλά με το Ανέσπερο Φως της πίστεως σ’ Αυτόν. Της χαράς που ανατέλλει εκ του τάφου. Της Ζωής που δεν μπορεί το μνήμα να κρατήσει. Και θα μας δώσει για μια ακόμη φορά την ευκαιρία να Τον εγκολπωθούμε. Κοινωνώντας το Σώμα και το Αίμα Του. Αγαπώντας θυσιαστικά το συνάνθρωπό μας. Και βρίσκοντας γνησιότητα όχι στα ψεύτικα είδωλα της εποχής και του κόσμου, αλλά στη σχέση μας μ’ Αυτόν.

Αξίζει η αναμονή και η προσδοκία. Κι ας είναι η χαρά αυτή που θα κυριεύσει και θα δώσει ζωή σ’ εμάς τους κοπιώντας και πεφορτισμένους. Στα παιδιά Του.