Την Τρίτη 16 Νοεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα, στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
Στην Ιερά Ακολουθία τέθηκε σε προσκύνηση η Τιμία Κάρα της Αγίας Υπομονής από την Ιερά Μονή Οσίου Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας, η οποία μεταφέρθηκε στο Προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου στα Κύμινα Θεσσαλονίκης για να συνεορτάσει με τον Θαυματουργό Άγιο.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων για ακόμη μία φορά εξέφρασε τις θερμές ευχαριστίες του προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κορίνθου κ. Διονύσιο για την άδεια και την ευλογία του αλλά και προς την Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής του Οσίου Παταπίου Γερόντισσα Χρυσοβαλάντη για την πρόθυμη ανταπόκριση να βρίσκεται η Τιμία Κάρα της Αγίας Υπομονής αυτές τις ημέρες στην Ιερά Μητρόπολης μας. Μετά το τέλος της Ιεράς Ακολουθίας η Τιμία Κάρα της Αγίας Υπομονής αναχώρησε για την Ιερά Μονή του Οσίου Παταπίου, όπου αποθησαυρίζεται.
Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, την αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και τον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Τήν περασμένη Κυριακή ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καί ἰδιαιτέρως ἡ τοπική μας Ἐκκλησία ἑόρτασε τή μνήμη τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, τοῦ θαυματουργοῦ, καί τῆς ἁγίας οἰκογενείας του, τῶν γονέων δηλαδή καί τῶν ἀδελφῶν του.
Καί γνωρίζουμε ἀπό τόν Βίο του, τόν ὁποῖο συνέγραψε ὁ φίλος καί συνασκητής του ἅγιος Φιλόθεος ὁ Κόκκινος, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, πόσο ἀγωνίσθηκε ὁ ἅγιος Γρηγόριος προκειμένου νά καθάρει τήν ψυχή καί τό σῶμα του, ὥστε νά γίνει ἄξιος τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί τοῦ μακαρισμοῦ τοῦ Κυρίου «μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται».
Στήν καθαρότητα τῆς καρδίας καί τήν ἀναγκαιότητά της γιά τόν κάθε πιστό ἀναφέρεται καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁ ἰατρός καί θαυματουργός, στήν ὁμιλία του γιά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, καί εἶναι ὠφέλιμο γιά ὅλους μας νά ἀκούσουμε τί λέγει.
«Ἡ βασική διαφορά τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ ἀπό ὅλες τίς ἀνθρώπινες διδασκαλίες εἶναι ὅτι ὁ Κύριος μᾶς δίδαξε γιά τήν καρδιά μας. Μᾶς τοποθέτησε σέ ἐκείνη τή βαθειά καί μεγάλη ἀλήθεια πού ἀκοῦτε στά εὐαγγελικά λόγια». «Ὁ ἀγαθός ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ τῆς καρδίας αὐτοῦ προσφέρει τό ἀγαθόν, καί ὁ πονηρός ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ τῆς καρδίας αὐτοῦ προσφέρει τό πονηρόν· ἐκ γάρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας λαλεῖ τό στόμα αὐτοῦ» (Λουκ. 6.45).
«Στήν πνευματική μας ζωή, ἑπομένως», συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, «καί σέ ὅλη τήν ἐξωτερική μας ζωή πού βρίσκεται σέ ἄμεση σχέση μέ τήν πνευματική ζωή, ἡ καρδιά μας βασιλεύει καί ἐξουσιάζει πάνω στό μυαλό μας, στό θέλημά μας καί στίς ἐπιθυμίες μας. Σκεφτόμαστε ἔτσι ὅπως ἡ καρδιά θέλει, πιστεύουμε ἐκεῖνο πού τῆς ἀρέσει καί κατευθύνουμε τό θέλημά μας σύμφωνα μέ τίς ἐπιθυμίες τῆς καρδιᾶς μας. Τό συναίσθημα, ὑπό τήν ἐξουσία τοῦ ὁποίου εἶναι ἡ καρδιά, κυριαρχεῖ πάνω σέ ὅλες τίς σκέψεις, στήν πίστη, στή γνώση, πάνω σέ ὅλες τίς κοινωνικές καί πολιτικές ἐπιδιώξεις μας. Ὅπως εἶναι ἡ καρδιά, τέτοια εἶναι καί ἡ πράξη μας. Ἐάν ἡ καρδιά εἶναι καθαρή, ἁγία, ἐάν ἔχει διαποτιστεῖ μέ διάπυρη ἀγάπη πρός τόν Χριστό, τότε ὅλες οἱ πράξεις μας, ὅλες οἱ σκέψεις μας, θά διαποτισθοῦν μέ αὐτό τό συναίσθημα, μέ αὐτές τίς ἅγιες προσταγές τῆς καρδιᾶς. Καί τότε ἀπό τόν καλό θησαυρό τῆς καρδιᾶς μας θά φέρουμε καρπούς σέ ὅλες τίς πράξεις μας καί, πρῶτα ἀπ᾽ ὅλα στήν καθημερινή ζωή, στήν ἐπικοινωνία μέ τούς γύρω μας.
Ἐάν ὅμως ἡ σκοτεινή κακία βασιλεύει στήν καρδιά μας, τότε δέν θά ἔχει σημασία ἡ τέλεια κοινωνική ὀργάνωση, δέν θά ἔχουν σημασία οἱ δίκαιοι ὀργανωτικοί κανόνες, ἀφοῦ ὅλα θά εἶναι τό ἴδιο, καί ἡ καρδιά μας θά κάνει τό κακό.
Ξέρετε πόσο πολλοί», συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, «ἦταν καί εἶναι διεφθαρμένοι, καί μέ κανένα νόμο δέν μποροῦμε νά πετύχουμε νά γίνουν καθαροί καί καλοί, ὥστε νά μήν εἶναι ἀκάθαρτοι καί ἐγωιστές.
Αὐτό μπορεῖ νά τό κάνει μόνο ὁ Κύριος Ἰησοῦς, γιατί πρόσφερε σέ μᾶς τή θεϊκή διδασκαλία του γιά τό πῶς πρέπει νά εἶναι ἡ καρδιά μας, πῶς πρέπει νά τήν ἐξαγνίζουμε. Καί μέ τό Αἷμα του καί τό Σῶμα του πού μεταλαμβάνουμε, μᾶς δίνει δύναμη στή μάχη μέ τό κακό, στήν κάθαρση τῆς καρδιᾶς μας. Γιατί γιά τήν ἐκρίζωση τοῦ κακοῦ ἀπό τήν καρδιά μας χρειάζεται ἡ θεία χάρη, ἡ θεία δύναμη, ὥστε νά ἐξαγνιστεῖ ἡ καρδιά μας.
Ὅλα αὐτά μᾶς τά δίνει ὁ Κύριός μας καί κανένας ἐκτός ἀπό Αὐτόν δέν μπορεῖ νά μᾶς τά δώσει.
Πῶς, λοιπόν, ἐμεῖς δέν ἀγαπᾶμε μέ ὅλη μας τήν καρδιά τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος μᾶς δίδαξε τήν πιό βαθειά ἀλήθεια, ὁ ὁποῖος ἔδωσε προσοχή στήν καρδιά μας, ὁ ὁποῖος πρόσφερε τή θεϊκή καί ἀκτινοβόλα διδασκαλία γιά τήν ἀγάπη στόν πλησίον», γιά τήν ὁποία ἀκούσαμε καί στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς περασμένης Κυριακῆς, στήν παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου, διερωτᾶται ὁ ἅγιος Λουκᾶς.
Αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι πού θά μᾶς βοηθήσει νά καθαρίσουμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ τήν καρδιά μας. Γιατί ὅπου ὑπάρχει ἀγάπη, δέν ὑπάρχει ὑπερηφάνεια, δέν ὑπάρχει ἐγωισμός, δέν ὑπάρχει θυμός, δέν ὑπάρχει κακία.
«Ἄς μήν ξεχνοῦμε, λοιπόν», καταλήγει ὁ ἅγιος, «ὅτι χρειάζεται νά καθαρίζουμε τήν καρδιά μας, ἐκριζώνοντας ἀπό αὐτήν ὅλους τούς κακούς λογισμούς, ὥστε νά γίνει ἁγία. Ἄς ταπεινωνόμαστε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἄς μετανοοῦμε γιά ὅ,τι μολύνει τήν καρδιά μας καί ἄς γεμίζουμε τή ζωή μας μέ τήν ἐπιθυμία τῆς ἀγάπης, τοῦ καλοῦ καί τοῦ ἐλέους.
Μητροπολίτης Βεροίας: Προσβολή του Θεού όταν χασμουριόμαστε στο κήρυγμα
Καί τότε θά ἀναπαυθεῖ καί στή δική μας καρδιά ἡ χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ὅπως καί στήν καρδιά τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ», ὅπως καί στήν καρδιά τῆς ἁγίας Ὑπομονῆς, τῆς ὁποίας τήν τιμία κάρα ἔχουμε τήν εὐλογία νά προσκυνήσουμε καί ἀπόψε, διότι καί ἡ ἁγία Ὑπομονή ἀγωνίσθηκε γιά νά διατηρήσει τήν καρδιά της «καθαράν ἀπό τοῦ κόσμου». Καί αὐτό δέν ἦταν εὔκολο, καθώς, ὡς αὐτοκράτειρα ζοῦσε στά ἀνάκτορα τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὅπου εἶχε νά ἀντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις καί πειρασμούς. Ὅμως ἐκείνη κατόρθωσε νά διατηρήσει τήν καθαρότητα τῆς καρδίας της, τήν ὁποία στή συνέχεια, μετά τόν θάνατο τοῦ συζύγου της, τοῦ αὐτοκράτορος Μανουήλ Παλαιολόγου, τήν ἀφιέρωσε ὁλοκληρωτικά στόν Χριστό, ἐνδυόμενη τό μοναχικό ράσο καί ἔζησε μέχρι τήν κοίμησή της, ἐπί 25 χρόνια, ὡς μοναχή Ὑπομονή, καί ἁγίασε καί ἔλαβε τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία μᾶς προσφέρει διά τοῦ ἱεροῦ της λειψάνου, ὅπως καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁ ὁποῖος ἐπιτελεῖ καθημερινά θαύματα. Ἕνα ἀπό τά ὁποῖα θά ἤθελα νά σᾶς ἀναφέρω καί ἀπόψε, ὅπως τό περιγράφει μία κυρία πού τό ἔζησε στόν σύζυγό της.
Πρό ὀλίγων ἐτῶν, γράφει, εἰσήχθη ἐπειγόντως ὁ σύζυγός μου μέ πόνους στό νοσοκομεῖο. Διαγνώσθηκε μέ περιεδρικό ἀπόστημα καί ἔγινε ἀμέσως ἡ ἐπέμβαση, προκειμένου νά καθαρισθεῖ. Τίς ἑπόμενες ἡμέρες καί παρά τό γεγονός ὅτι εἶχε λάβει ἐξιτήριο, εἶχε φρικτούς πόνους στήν κοιλιακή χώρα. Ἐπέστρεψε στό νοσοκομεῖο, ἔκανε ἐξετάσεις καί διαπιστώθηκαν σημεῖα σηψαιμίας, πού ἀνάγκασαν τούς γιατρούς νά τόν βάλλουν ἄμεσα στό χειρουργεῖο. ῾Η κατάσταση ἦταν ἐξαιρετικά κρίσιμη καί εἶχε ἀνάγκη ἀπό συνεχεῖς χειρουργικούς καθαρισμούς. Παρέμεινε λοιπόν στό νοσοκομεῖο καί κάθε πρωί ἔμπαινε στό χειρουργεῖο γιά τόν ἀπαραίτητο καθαρισμό. Ἡ ταλαιπωρία ἦταν μεγάλη, καθώς 35 ἡμέρες μετά τό πρῶτο χειρουργεῖο ἡ κατάστασή του συνέχιζε νά εἶναι σοβαρή, καί γι᾽ αὐτό εἴχαμε ἀρχίσει νά ἀπογοητευόμαστε.
Ἕνα πρωινό, γύρω στίς 10:30, συνεχίζει ἡ κυρία, καί ἐνῶ ἡ μητέρα μου ἦταν καθισμένη δίπλα στόν σύζυγό μου, ἐμφανίσθηκε μπροστά τους ἕνας ἄνδρας, περίπου 30 ἐτῶν, ρασοφόρος, μέ μαῦρα μαλιά καί γένια καί φοροῦσε στρογγυλά σιδερένια γυαλιά. Κρατοῦσε ἕνα βιβλίο καί διάβαζε. Ἡ μητέρα μου ἀμέσως μόλις τόν εἶδε, τόν ρώτησε:
«Ποιός εἶστε; Δέν σᾶς γνωρίζω».
Ἀμέσως τότε τά μαλλιά καί τά γένια τοῦ ρασοφόρου ἀπό μαῦρα πού ἦταν ἀρχικά, ἄρχισαν σιγά-σιγά νά ἀσπρίζουν. Τότε ἐκείνη τόν ἀναγνώρισε, γιατί κάθε πρωί πρίν νά μπεῖ ὁ σύζυγός μου στήν πόρτα τοῦ χειρουργείου, τοῦ ἔδινε καί προσκυνοῦσε τήν εἰκόνα του. Ἦταν ὁ ἅγιος Λουκᾶς!
Ὁ σύζυγός μου ἀκούοντας τή συνομιλία τῆς μητέρας μου τήν ρώτησε:
«Μέ ποιόν μιλᾶς, μητέρα;»
Καί ἐκείνη τοῦ ἀπήντησε:
«Δέν τόν βλέπεις; Εἶναι ὁ ἅγιος Λουκᾶς!»
Ξαφνικά ἡ ὄψη τοῦ Ἁγίου ἄρχισε νά ἐξαφανίζεται σιγά-σιγά, καί ἡ μητέρα μου κάνοντας τόν σταυρό της εἶπε στόν σύζυγό μου νά μήν φοβᾶται πλέον, γιατί ὁ Ἅγιος θά τόν κάνει καλά.
Πράγματι, κατά ἕνα θαυμαστό τρόπο, ἐνῶ μέχρι τότε ὁ ὀργανισμός του δέν ἀντιδροῦσε στή θεραπευτική ἀγωγή, ἀπό τήν ἡμέρα ἐκείνη ἄρχισε νά βελτιώνεται ἡ ὑγεία του καί ἑβδομήντα ἡμέρες ἀργότερα πῆρε ἐξιτήριο. Ὅλοι μιλοῦσαν γιά θαῦμα καί ἐμεῖς, καταλήγει ἡ κυρία, εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ὁ ἅγιος Λουκᾶς ἔκανε καί στόν σύζυγό μου τό θαῦμα του!
