Έντονο προβληματισμό για το περιεχόμενο του νέου Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου εξέφρασε ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Νότης Μηταράκης.

Μιλώντας στις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής των Ελλήνων,παρουσία του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μαργαρίτη Σχοινά, ο οποίος επισήμανε την ανάγκη άμεσης έγκρισης του Συμφώνου, ο κ. Μηταράκης υπογράμμισε ότι το προωθούμενο σχέδιο δεν ανταποκρίνεται επαρκώς στις ανησυχίες της Ελλάδας και των υπόλοιπων μεσογειακών χωρών, οι οποίες αποτελούν και τις κεντρικές πύλες εισόδου μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών προς την Ε.Ε.

Ο υπουργός εστίασε τον προβληματισμό της ελληνικής κυβέρνησης στον μηχανισμό αλληλεγγύης, υποστηρίζοντας ότι έχει λιγότερο δεσμευτικό χαρακτήρα και βασίζεται σε περίπλοκες διαδικασίες αξιολόγησης και λήψης αποφάσεων.

«Αναφορικά με το ζήτημα της αλληλεγγύης, τονίζεται ότι ακόμη κι αν υπάρξει ευελιξία, σε κάθε περίπτωση η αλληλεγγύη θα πρέπει να είναι σημαντική και ουσιαστική. Η όποια εναλλακτική μορφή της- για παράδειγμα βοήθεια στην προστασία συνόρων, παροχή πόρων, επιστροφές - θα πρέπει να είναι όχι απλώς αποφασιστική στο μέγεθος αλλά να ενεργοποιείται μόνο εάν έχει ήδη εξασφαλισθεί ο απαραίτητος αριθμός μετεγκαταστάσεων σε άλλα κράτη-μέλη» σημείωσε μεταξύ άλλων ο κ. Μηταράκης εκφράζοντας προβληματισμό για το γεγονός ότι τα άλλα κράτη μέλη εξακολουθούν να έχουν την δυνατότητα συμμετοχής στο πρόβλημα μόνο με υλική συνεισφορά και να διατηρούν το δικαίωμα άρνησης του προγράμματος μετεγκατάστασης.

«Ιδιαίτερα μας προβληματίζει το σχέδιο Κανονισμού για την διαλογή των παράνομα εισερχομένων προσώπων (screening) στα εξωτερικά σύνορα, που βρίσκεται σε διαπραγμάτευση. Επιφορτίζει δυσανάλογα τα κράτη-μέλη πρώτης γραμμής με τη συσσώρευση μεγάλου αριθμού ατόμων σε χώρους που καταλήγουν, κατά πλάσμα δικαίου, να μην θεωρούνται ευρωπαϊκό έδαφος» είπε σε άλλο σημείο ο υπουργός.

Τέλος, ο κ. Μηταράκης επισήμανε και το ζήτημα της χρηματοδότησης της νέας περιόδου 2021-27 για το μεταναστευτικό λέγοντας ότι οι αναμενόμενες χρηματοδοτήσεις προς την Ελλάδα περιορίζονται σημαντικά και ενδέχεται να έχει ως αποτέλεσμα τη διακοπή ή τον δραστικό περιορισμό προγραμμάτων φιλοξενίας, ένταξης και προστασίας αιτούντων άσυλο και προσφύγων.