Τα ευρήματα από την έρημο Ατακάμα της Χιλής, την πιο ξηρή έρημο του κόσμου, έχουν προκαλέσει έκπληξη στους ερευνητές.

Στην έρημο βρέθηκαν παπαγάλοι και μακάο (πτηνά συγγενικά των παπαγάλων), ηλικίας περίπου 1.500 ετών, οι οποίοι είχαν μουμιοποιηθεί με το ράμφος τους ορθάνοιχτο και τη γλώσσα τους έξω, και παρέμεναν σε σχετικά καλή κατάσταση μέχρι σήμερα.

Κάποια από τα πτηνά, μάλιστα, είχαν μουμιοποιηθεί με τα φτερά τους ανοιχτά, δίνοντας την εντύπωση ότι πετάνε.

Οι ερευνητές κάνουν λόγο για κάποιον αρχαίο, γηγενή πολιτισμό Ινδιάνων που μετέφερε μέσα από την έρημο και ενδεχομένως εμπορευόταν τα πτηνά.

Αυτό το οποίο δεν είναι ξεκάθαρο, ωστόσο, είναι ο ακριβής λόγος για τον οποίο τα πτηνά μουμιοποιούνταν μετά τον θάνατό τους.

Μέσω της εργαστηριακής ανάλυσης των μουμιών, οι μελετητές κατάφεραν να εξάγουν κάποια πρώτα συμπεράσματα για τις συνθήκες ζωής των πτηνών πριν τον θάνατό τους, όπως και για τη διατροφή τους.

Όλοι οι παπαγάλοι φαίνεται πως προέρχονταν από τον Αμαζόνιο, με τους ειδικούς να θεωρούν εκπληκτικό το γεγονός ότι, τουλάχιστον για ένα διάστημα, τα πτηνά θα πρέπει να είχαν επιβιώσει των δυσκολιών του ταξιδιού μέσα από την οροσειρά των Άνδεων.

Για να φτάσουν στην Ατακάμα, τα πουλιά θα έπρεπε να περάσουν μέσα από αχανείς στέπες, ακραίες καιρικές συνθήκες και τραχύ έδαφος.

Η έλευση των πτηνών στην Ατακάμα προηγήθηκε χρονολογικά της αυτοκρατορίας των Ίνκα, καθώς και της άφιξης των Ισπανών αποίκων, μέσω των οποίων κατέφθασαν στην περιοχή και τα πρώτα καραβάνια από άλογα.

Τα καραβάνια που μετέφεραν τους παπαγάλους απαρτίζονταν, κατά πάσα πιθανότητα, από λάμα, γεγονός που επίσης εκπλήσσει τους ειδικούς, καθώς τα ζώα αυτά δεν είναι το ίδιο ανθεκτικά, όσον αφορά τα ταξίδια μεγάλων αποστάσεων.

Όσο ήταν ακόμη εν ζωή, οι παπαγάλοι διατηρούνταν ως κατοικίδια και συχνά τους αφαιρούνταν τα φτερά τους, για την κατασκευή εντυπωσιακών «στεμμάτων» που φοριούνταν από τους γηγενείς ως σύμβολα αίγλης και εξουσίας.

Οι μελέτες των επιστημόνων έδειξαν, ακόμη, πως τα πουλιά λάμβαναν ως τροφή περίπου ό,τι έτρωγαν και οι άνθρωποι που τα συντηρούσαν.

«Αυτά που θεωρούμε εμείς σήμερα ως σωστή συμπεριφορά απέναντι στα ζώα που ζουν μαζί μας, δεν ίσχυαν απαραίτητα και τότε», λέει ο μελετητής Χοσέ Καπρίλες. «Κάποια από αυτά τα πτηνά δεν έζησαν μια ευχάριστη ζωή. Διατηρούνταν από τον άνθρωπο για τα φτερά τους, τα οποία με το που μεγάλωναν τους αφαιρούνταν».

Καθώς η έρευνα, όσα ερωτήματα και αν απάντησε, ανέδειξε άλλα τόσα, οι ειδικοί έχουν ανακοινώσει την πρόθεσή τους για περαιτέρω έρευνα στην περιοχή, που θα ρίξει και άλλο φως στους αρχαίους αυτούς πολιτισμούς.