Πλανήτης Γη εν έτει 2017

Είναι οξύμωρο στις μέρες που ζούμε, στην εποχή των σύγχρονων «επιστημονικών» επιτευγμάτων, να μιλάμε από τη μια πλευρά για τη δημιουργία τεχνητής μήτρας προς χρησιμοποίησή της για τη σωτηρία παιδιών που γεννιόνται  εξαιρετικά πρόωρα (23-25η εβδομάδα κύησης) και από την άλλη για τη νομιμοποίηση αμβλώσεων στις διάφορες χώρες του κόσμου, σε διάφορα αναπτυξιακά στάδια της εγκυμοσύνης.

Ένας φοβερός δυισμός, μια ατέλειωτη μάχη μεταξύ ζωής και θανάτου. Στη μία πλευρά η επιθυμία, η πάλη να κρατηθεί ένα έμβρυο στη ζωή και να μεγαλώσει σε μια τεχνητή μήτρα, που προσομοιάζει της μητρικής φωλιάς του, ώστε να έχει όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα στο μέλλον, όπως νοητική υστέρηση, εγκεφαλική παράλυση, επιληψία κ.α. που απειλούν να συνοδεύουν για όλη την υπόλοιπη ζωή του ένα πρόωρο μωρό και από την άλλη πλευρά η επιμονή στο νομιμοποίηση του εμβρυϊκού θανάτου (ακόμη  και σε περιπτώσεις που δεν συντρέχει κανένας λόγος υγείας για τη μητέρα ή το έμβρυο) για να κατευνάσει τη συνείδηση  τόσο των γονέων , όσο και του ιατρικού προσωπικού που συμμετέχει και εκτελεί τις αμβλώσεις.

Τα ιατρικά επιτεύγματα μαρτυρούν από μόνα τους για τη ζωή του εμβρύου, για το αν είναι ανθρώπινο ον ή όχι, για το αν έχει υπόσταση ή χρήζει προστασίας, λόγω της αδυναμίας του να κρατηθεί από μόνο του στη ζωή, όπως ακριβώς ένα νεογέννητο βρέφος, που αν δεν το φροντίσει η μητέρα του θα πεθάνει.

Ο άνθρωπος, το μεγαλύτερο – πλέον – θ η ρ ί ο   της φύσης, αυτό το λογικό ον που έχει τη δύναμη και την ελευθερία της επιλογής να πράττει το καλό ή το κακό, έχει αλλοιώσει , έως και φιμώσει  τη φωνή της συνειδήσεώς του. Είναι λογικό, λοιπόν, να αναρωτηθούμε αν κάποιοι γυναικολόγοι, αναισθησιολόγοι, μαίες κλπ εισήλθαν στις σπουδές τους και στην ειδικότητά τους παρακινούμενοι από την επιθυμία προστασίας της ανθρώπινης ζωής ή από την επιθυμία απόκτησης χρημάτων, εκτελώντας οποιαδήποτε πράξη τους ζητηθεί, κάτω από οποιεσδήποτε, πολλές φορές, συνθήκες!

Στο σημείο που έφθασε η ανθρωπότητα να αμφισβητεί ή να θεσμοθετεί δικαιώματα ή μη, εμβρύων, δικαιώματα ευθανασίας και πολλά άλλα, θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν υπάρχει νόμιμο δικαίωμα για άρνηση, λόγω συνειδήσεως σε οποιοδήποτε επάγγελμα!

Θα μπορούσα να γράψω πολλά σχετικά με τη ζωή και το θάνατο, την υπόσταση του εμβρύου ως ανθρώπινο ον, έχω αναφερθεί στο παρελθόν με σχετικό άρθρο για αυτά παρουσιάζοντας ένα μέρος της βιβλιογραφίας που υπάρχει, αλλά υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι και κατά πολύ ανώτεροι σε επιστημονική βαθμίδα από μένα που έχουν μιλήσει ή γράψει για τα βιοηθικά ζητήματα που εγείρει το πολύπλοκο και πολυδιάστατο θέμα  των αμβλώσεων, όπως και για την εμβρυική ζωή μέσα από μελέτες ετών με τη χρήση σύγχρονων μηχανημάτων απεικονιστικής υπερηχογραφίας κ.α. Γι’ αυτό και μόνο το λόγο, θα ήθελα να κλείσω τη συζήτηση αυτή γράφοντας περισσότερο σαν μητέρα και λιγότερο σαν βιολόγος απευθυνόμενη, κυρίως, στους γονείς που διεγνώσθη το παιδάκι τους με κάποια ανωμαλία, να το σκεφθούν πολύ πολύ σοβαρά πριν πάρουν την οποιαδήποτε απόφαση να το κρατήσουν ή να το «ρίξουν». Καμία μανούλα στον κόσμο δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο ότι το παιδάκι της από την ημέρα της συλλήψεώς του έως την τελευταία μέρα της ζωής του δεν θα πάθει κακό και θα ναι υγιές μέχρι τέλους! Γνωρίζω, προσωπικά, πολλά περιστατικά παιδιών, που για ευνόητους λόγους δεν θα αναφερθώ ονομαστικά – που είχαν μια πολύ καλή εγκυμοσύνη, αλλά κάτι συνέβη στη γέννα, ή στις πρώτες μέρες ζωής μετά τη γέννηση (υποξία κ.α.) και παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα σε όλη τη ζωή τους. Παιδάκια  από ατυχήματα που έμειναν κλινήρη, παράλυτα εγκεφαλικά ή σε σωματικά μέλη και πολλά πολλά ακόμα περιστατικά από ασθένειες και προσβολή από μικρόβια ή ατυχήματα που τους στοίχισαν τη σωματική τους υγεία έως και τον κλινικό θάνατο… Κι όμως καμία μητέρα δεν είπε δώστε μου ένα όπλο να το σκοτώσω. Προσπαθούν με «νύχια και με δόντια» να το κρατήσουν στη ζωή και να το φροντίσουν! Μάλιστα, σε περιπτώσεις κακοποίησης ή αμέλειας ή έλλειψης φροντίδας του παιδιού παρεμβαίνει εισαγγελέας και η Πρόνοια, για να το προστατέψει και να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του και να υποδείξει τις υποχρεώσεις των γονέων! Τελικά, σε τι διαφέρει τόσο πολύ το έμβρυο των 20-22 εβδομάδων από αυτό των 39-40, ώστε να χρήζει διαφορετικού νομικού πλαισίου προστασίας του ή απόρριψής του;;; Έως πότε οι ανθρώπινες επιθυμίες θα ορίζουν και θα υποκινουν την επιστήμη, την τεχνολογία και τους νόμους, παραβλέποντας, αμελώντας, διαστρεβλώνοντας το σωστό, το ηθικό και το δίκαιο;;;

Χάδλα Παναγιώτα
MSc, Υποψήφια Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Π.Π.
Μοριακή-Κυτταρική Βιολογία, Γενετική και Φυσιολογία