Το τελευταίο αντίο στο μικρό Μάριο λένε αυτή την ώρα συγγενείς , φίλοι και δάσκαλοι που τόσο άδικα έφυγε από τη ζωή όταν κάποιος από τη περιοχή πυροβόλησε στον αέρα και η σφαίρα καθώς κατέβαινε , καρφώθηκε στο κεφάλι του παιδιού.

Ο Ιερός Ναός της Παναγίτσας στο Μενίδι έχει γεμίσει με κόσμο . Μια λαοθάλασσα γνωστών και αγνώστων της οικογένειας του Μάριου στο ύστατο αντίο.

Το άψυχο κορμάκι του έχει μπει σε λευκό φέρετρο, δάσκαλοι και γονείς του σχολείου είναι αυτοί που κουβαλούν το φέρετρο ,συνοδεύοντάς το με γοερό κλάμα και αναφιλητά. Ο σπαραγμός της μάνας δεν έχει αφήσει κανέναν ασυγκίνητο .Πόνος και οργή πάνω από το Μενίδι . Πόνος γιατί χάθηκε άδικα μια παιδική ψυχή και οργή για την αδιαφορία του κράτους στην ασφάλεια και στην αστυνόμευση της περιοχής .

Παντού μαυροφορεμένες φιγούρες , κάποιες μοιρολογούν και ένας κόμπος υπάρχει στο στομάχι όλων αφού ακόμη κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως ο Μάριος χάθηκε έτσι ξαφνικά.

Παρών και ο «προπονητής» του μικρού Μάριου, Ντανιέλ Μπατίστα

Τα λόγια περισσεύουν και κανείς δεν μιλά. Μονάχα το γοερό κλάμα των συγγενών σπάζει την ζοφερή ατμόσφαιρα της κηδείας.

Πρόσωπα βουβά , όπως και ο πόνος, δάκρυα -ποτάμια και μια λέξη στα χείλη όλων «γιατί». Ένα «γιατί»που βασανίζει τον πατέρα, τη μητέρα, την αδερφή του Μάριου, αλλά και τους μικρούς συμμαθητές του, που είδαν τον Μάριο να σκοτώνεται μπροστά τους, από  μια αδέσποτη σφαίρα στο κεφάλι .

Όλο το βράδυ συγγενείς προσπαθούσαν να παρηγορήσουν τη μάνα που βρίσκεται σε κατάσταση σοκ ενώ ψυχολόγοι βρίσκονται κοντά στους γονείς για να τους στηρίξουν.

Αμέσως μετά τη κηδεία, δάσκαλοι και γονείς του σχολείου πρόκειται να συγκεντρωθούν έξω από το 6ο Δημοτικό Σχολείο Αχαρνών όπου έγινε το συμβάν ως ένδειξη διαμαρτυρίας.