Ο Ζυγούρης Τζαβέλας γεννήθηκε στο Σούλι και ήταν ο τριτότοκος γιος του Λάμπρου Τζαβέλα (1745-1795), αρχηγού της ονομαστής σουλιώτικης φάρας των Τζαβελαίων και της Μόσχως, αδελφός του Φώτου και του Κίτσου Τζαβέλα.
Κατά την περίοδο της σύγκρουσής, όπως γράφει το sansimera.gr, του με τον σουλτάνο, ο Αλή Πασάς παραχώρησε στον Ζυγούρη το αρματολίκι της Χασιάς, που το κράτησε ως τις παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης. Πολέμησε στο πλευρό του Αλή κατά των σουλτανικών στρατευμάτων και μετά τη συντριβή του Αλή (25 Ιανουαρίου 1822) και τη συνθηκολόγηση του Σουλίου (28 Ιουλίου 1822) κατήλθε στην Αιτωλοακαρνανία και πήρε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση. Νωρίτερα είχε υπερασπιστεί την Κιάφα κατά την αποτυχημένη εκστρατεία του Χουρσίτ Πασά κατά των χωριών του Σουλίου (15 Μαΐου - 2 Ιουνίου 1822).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Κατά το πρώτο εξάμηνο του 1823, η δυτική Στερεά Ελλάδα υπήρξε πεδίο ανταγωνισμού και αντιζηλιών μεταξύ των ντόπιων οπλαρχηγών και των Σουλιωτών καπεταναίων. Η φιλαρχία και οι ραδιουργίες του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου είχαν φέρει το ελληνικό στρατόπεδο στα πρόθυρα διαίρεσης. Η προαγωγή του Μάρκου Μπότσαρη σε στρατηγό (12 Οκτωβρίου 1822) προκάλεσε την αντίδραση των Τζαβελαίων (Τζαβελαίοι και Μποτσαραίοι ανήκαν σε αντίπαλες σουλιώτικες φάρες). Έτσι, η επαναστατική κυβέρνηση αναγκάστηκε να προαγάγει σωρηδόν σε στρατηγούς πολλούς αγωνιστές, ανάμεσά τους και τον Ζυγούρη Τζαβέλα (12-16 Ιουνίου 1823).
Ο Ζυγούρης πολέμησε υπό τις διαταγές του Μάρκου Μπότσαρη στη Μάχη του Κεφαλόβρυσου –περιοχή κοντά στο Καρπενήσι– (8-9 Αυγούστου 1823) και μετά το θάνατο του ηρωικού Σουλιώτη πολέμαρχου αναγνωρίστηκε αρχηγός του ελληνικού στρατιωτικού σώματος, που θα αντιμετώπιζε και τους Τουρκαλβανούς του Μουσταή Πασά στο βουνό Καλιακούδα, νότια του Καρπενησίου.
Κατά τη διάρκεια μιας επιθετικής κίνησης των ανδρών του Μουσταή, οι ελληνικές δυνάμεις κυκλώθηκαν και ο Ζυγούρης Τζαβέλας προσπαθώντας να διασπάσει τον εχθρικό κλοιό έπεσε ηρωικά μαχόμενος στις 28 Αυγούστου 1823
