Γράφει ο Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς*

Η κατάστασις εις την πατρίδα μας βαίνει επιδεινούμενη, καθότι δεν υφίσταται χαραμάδα ελπίδος εκ της οποίας να εδράζεται η εξανάσταση του ελληνικού έθνους.

Το κριτήριο όμως το οποίο συντείνει εις την εξαγωγή του παρόντος συμπεράσματος καθίσταται δυνατό από το γεγονός ότι, ενώ επί περίπου εννέα συναπτά έτη οι επαχθείς μνημονιακές συμβάσεις έχουν ποδοπατήσει τη συνταγματική έννομη τάξη συνθλίβοντας οικονομικά τους Ελληνες, παρά ταύτα ο πολίτης, αντί να συνειδητοποιήσει με ενάργεια τους ηθικούς αυτουργούς της πολιτικής αυτής σήψης, παγιδεύεται εκ νέου και ανεκκλήτως εις το ίδιο φαυλεπίφαυλο πολιτικό κατεστημένο, προσβλέπων σε μια απατηλή διέξοδο.

Ενας λαός ο οποίος αδυνατεί να αντιληφθεί εκ των ενόντων τον εχθρό του, ήτοι τον «προβατόσχημο λυκοποιμένα», είναι άξιος της μοίρας του να καθίσταται ραγιάς και να προσκυνά τους εχθρούς του, δηλαδή τους ελληνόφωνους οι οποίοι ως δούρειοι ίπποι τον κυβερνάνε υπό τον μανδύα του ψευδώνυμου προοδευτικού, με απώτερο σκοπό να τον εξανδραποδίσουν αβρόχοις ποσί, εις τα ανθελληνικά σχέδια των τρίτων επίβουλων της ελληνικής γης.

Είναι πρόδηλο ότι ο ελληνικός λαός, άνευ παιδείας, καθίσταται μίσθαρνο όργανο των διαμορφωτών κοινής γνώμης και των «αετονύχηδων» των σιδηρών μηχανισμών της προπαγάνδας, οι οποίοι σφετεριζόμενοι το χαμηλό διανοητικό πολιτικό επίπεδο των Ελλήνων μόνο με συνθηματολογική ρητορική, άνευ μεστών πολιτικών επιχειρημάτων, υφαρπάζουν εις το διηνεκές την ψήφον των.

Διαχρονικές αβελτηρίες και ακαμψίες του συστήματος συνιστούν ενδεικτικώς το άσυλο εις τα πανεπιστήμια, ο πόλεμος κατά της ορθοδόξου παραδόσεως, η λυσσαλέα επίθεση κατά της εθνικής συνειδήσεως και πολιτισμικής μας ταυτότητας -ιστορίας, γλώσσας, παράδοσης, ηθών – εθίμων-, η εμπέδωση ηττοπαθούς φρονήματος και ανθελληνικής συνειδήσεως.

Οι εκλογικές αναμετρήσεις συνιστούν απλώς μια αναιμική διαδικασία, κατά την οποία ο ασθμαίνων πολίτης δεν δύναται να αντιληφθεί τη μείζονα αξία της ψήφου την οποία έχει, απόρροια της εκ του Συντάγματος λαϊκής κυριαρχίας, με αποτέλεσμα, πειθαναγκασθείς εκ της χρονίας προπαγάνδας του συστήματος, είτε να απέχει είτε αφελώς να χειραγωγείται προς την ενάσκηση της ψήφου του προς πρόσωπα συνεργούς ή συναυτουργούς εις την πολιτική καταβαράθρωση της πατρίδος μας.

Ως εκ τούτου λοιπόν η λύσις είναι Ελλήνων ανάνηψις, αφύπνισις. Πρόοδος σημαίνει η εξέλιξη του παρελθόντος στο παρόν και στο μέλλον προς διαφύλαξη της διαχρονικής εθνικής μας ταυτότητας στο διάβα των χρόνων, με επιλεκτική προσαρμογή των θετικών καινοφανών στοιχείων, και όχι απεμπόληση του παρελθόντος και εκρίζωση της παραδόσεως.

*Δικηγόρος